🍃 بسم الله الرحمن الرحیم 🍃 🔰 به بهانهٔ پایان پایتخت 6؛ ماهی از سر گَنده گردد، نی ز پایتخت! 🔍 پایتخت 6 مانند بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی معایب و محاسن ریز و درشتی داشت که به قدر کافی در رسانه‌ها مطرح شد. به عقیدۀ نگارنده، تنابنده یا عباسی معمولی‌تر از آنند که بیش از این به اشتباهاتشان ضریب رسانه‌ای بدهیم؛ از قدیم گفته‌اند «بچه را که بزنی خودت را کوچک کرده‌ای». ⛔️ متاسفانه برخی دلسوزان از ابتدا با سلاح تحریم با پایتخت 6 جنگیدند. یک لحظه تصور کنیم، وقتی که کلیدواژۀ «تحریم» پای ثابت ادبیات سیاسی دشمن است و ملت سایۀ این واژه را با تیر می‌زند، #تحریم_پایتخت چه ذهنیت تهوع‌آمیزی از ما در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند! ❓ اصلاً آیا مشکل رسانۀ ملی فقط سریال پایتخت است؟ 📌 حکایت فیلم‌فارسی پایانی پایتخت 6، داستان «لباس جدید پادشاه» است که بر قامت رسانۀ ملی زار می‌زند و سالهاست تصمیم‌گیران این سازمان داد دلسوزان را نمی‌شنوند و گاهی نمی‌خواهند بشنوند. 🔸 اما مهمتر از نقد بیش از حد یک سریال پرمخاطب، انتقادهای گام دومی ما به مجموعه رسانه‌ای‌ و سیاستگذاری‌های مدیران رسانه‌ای است؛ «ماهی از سر گَنده گردد، نی ز دُم». باید از مدیران رسانۀ ملی بپرسیم «محصولات شما چقدر با توصیه‌های هفت‌گانۀ بیانۀ گام دوم همخوانی دارند؟». ◀️ حقیقتاً باید بر احوال این روزهای رسانۀ ملی گریست، زیرا دست کم در مورد سریال‌های نوروزی باید گفت رسانۀ ملی در این آزمون با «تک‌ماده» هم قبول نمی‌شود! از میان توصیه‌های هفت‌گانۀ رهبر انقلاب، «سبک زندگی اسلامی- ایرانی» مهمترین و ضروری‌ترین موضوعی است که این سریال‌ها وظیفۀ ترویج آن را دارند، اما شوربختانه، نه تنها بر سبک زندگی، بلکه بر «معنویت و اخلاق» هم تاخته‌اند. این یعنی رسانۀ ملی در حوزۀ مهم و پرمخاطب فیلم و سریال، تقریباً هیچ دستاوردی که منطبق بر نقشۀ راه (بیانیه گام دوم) باشد، کسب نکرده. 🔸 بدون شک این وضعیت محصول دیکتاتوری دولت محترم نیز هست. در جایی که دولت محترم! به خاطر پخش «جهان آرا»، «گاندو» و ... دندان صداوسیما و کارکنان و طرفدارانش را می‌کِشد و مدیران سنگر تبلیغاتی جمهوری اسلامی را با تحریم مالی به غلط کردم می‌اندازد، «کامیون» رسانۀ ملی جز با «دوپینگ» به «پایتخت» نمی‌رسد! ◀️ بماند که از دید برخی مدیران بی‌فرهنگ فرهنگی، اما تأثیرگذار، رسانه فقط برای سرگرمی است، «هنر ارزشی و غیرارزشی نداریم»، «هنر ذاتاً خوب است» و «مردم خوشان سِره را از ناسره تشخیص می‌دهند». در چنین شرایطی برای چهره‌های عافیت‌طلب رسانۀ ملی چه بهتر که برنامه‌سازان تلوزیونی خودشان با جذب اسپانسر باری از دوش سازمان بردارند! 📺 این می‌شود که برای آدم فرقی نمی‌کند در قاب جعبۀ جادو آب بازی دسته‌جمعی پنگوئن‌ها را ببیند یا رقص دسته‌جمعی لمپن‌ها را! حیات وحش ببیند یا پلنگ «معمولی» را، یا بال زدن پروانۀ تاتو شده بر کمر «ارسطو» را؛ هدف، فقط سرگرمی است! ✍️ مجید پاک‌نیت @majid_pakniyat