دلم مسجد صاحب الزمان (عج) خاکفرج را می‌خواست. مسجدی که در آن قد کشیده بودم. در همین مسجد پایم به کلاس‌های اخلاق حاج شیخ مرتضی آقاتهرانی باز شد. هنوز طعم کلاس تفسیر چهل حدیث امامش زیر دندانم است. آن روزها که مشغول جهاد اصغر بودم، حاج آقای تهرانی راه و چاه جهاد اکبر را برایمان می‌گفت. وجود انسان را به مملکتی تشبیه می‌کرد که دو لشکر بر سر تصرفش در نزاع بودند؛ لشکر رحمان و لشکر شیطان. جهاد با نفس را جهاد اکبر می‌خواند که موجب بیرون‌راندن لشکر شیطان از مملکت وجود بود. این جهاد شروطی داشت. شرط اول: تفکر. تفکر در هدف خدا از آوردن انسان به این دنیا. شرط دوم: عزم. عزم و اراده در دوری از گناه. می‌گفت تفاوت درجات انسان‌ها ریشه در تفاوت درجات عزم آن‌ها دارد. شرط سوم: مراقبه و محاسبه. مراقبت‌کردن از اعمال و نلغزیدن با وسوسۀ شیطان. شب‌ها نوبت به حساب‌کشیدن بود که در طول روز چه کردی و چه نکردی. شرط چهارم: تذکر و یاد خدا در طول روز. هرچه بیشتر می‌گفت، بیشتر تفاوت خودم را با آنها که شب‌های تاریک در بیابان‌های اطراف مقر ضجه می‌زدند و اشک می‌ریختند می‌فهمیدم... 📚 از کتاب #مربع‌های_قرمز | خاطرات شفاهی حاج حسین یکتا