#حضرت_ام_البنین__س__روضه بانو، بنی کلاب نه که خیل بنی بشر بینا شده ز وسعت بینایی تواند علم و ادب ، وقار و حیا، عزت و شرف یک گوشه از تملک دارایی تواند مردان مرد عرصه ایمان و اعتقاد ریزه خوران سفره آقایی تواند اولاد بوتراب که عشق مصورند یکجمله بیقرار ز شیدایی تواند ایوب های دهر همه صف کشیده اند در حسرت نمی ز شکیبایی تواند این چهار دسته گل که به دامن گرفته ای پرورده رشادت زهرایی تواند یک ماه و سه ستاره که خود فیض اکملند محظوظ سفره های پذیرایی تواند ام البنین ، بنین تو با آن همه مقام مرهون التفات مسیحایی تواند ای مادر چهار شهید بزرگوار ایثار و عشق دو هدف غایی تواند کرببلا نبوده ای اما خدا گواه ابناء تو نشانه والایی تواند شاعر:سیدمصطفی مهدجو حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه تو شاهکار عشق بازی در زمینی تو دست پنهان خدا در آستینی اُمُّ الادب ، اُمُّ الوفا ، اُمُّ البنینی دلگرمی نسل امیرالمومنینی در پیشگاه تو ادب تعظیم کرده قرص قمر میر عرب تعظیم کرده 2 مانند نور آمدی تابیدی و بعد با دست زهرا مورد تأییدی و بعد خود را دم بیت ولایت دیدی و بعد آن چارچوب سوخته بوسیدی و بعد گفتی اگرچه در حرم تازه عروسم من آمدم دستان زینب را ببوسم 3 دیدی چگونه گریه کن ها گریه کردند غمدیده ها با یاد زهرا گریه کردند با نغمه ی لب های مولا گریه کردند یا فاطمه می گفت هر جا گریه کردند آن روز تنها خواهش قلبت همین شد یا فاطمه تبدیل بر اُمُّ البنین شد 4 شهر مدینه در هیاهو زین خبر شد شکر خدا ام البنین صاحب پسر شد اما کلامی باعث خون جگر شد زخم زبان ها بر دل تو؛ نیش تر شد گفتند: بانو بعد ازین کم میگذارد بر این یتیمان دیگر او کاری ندارد 5 اما دهان یاوه گویان را تو بستی پای قرار خویش با زهرا نشستی دیدند از جام رضای یار مستی چون رشته ی فرزند و مادر را گُسستی گفتی اگرچه بین تان خیلی عزیزم در خانه عباسم غلام و من کنیزم 6 زینب تو را با نور ایمان آشنا کرد با یک نظر دلداده ی آل عبا کرد برآتش عشقش تو را هم میتلا کرد آن قدر؛ پیشت صحبت کرببلا کرد تا اینکه شاخ و برگ هایت پر ثمر شد دار و ندارت چهار فرزند پسر شد 7 کم کم پسرهای تو بال و پَر گرفتند دور و بَرَت را مثل یک لشگر گرفتند درس شجاعت از خود حیدر گرفتند بوی امیر فاتح خیبر گرفتند گویم ز اوصاف عظیم تو همین حد زینب پس از زهرا تو را مادر صدا زد 8 ای وای از روزی که قلبت را شکستند حجاج زهرا بار بیت الله بستند دیدی همه سرها گرفته روی دستند با چه شکوهی بین محمل ها نشستند بر زانوی عباس زینب پا گذارد شُکر خدا که محمل او پرده دارد 9 اما پس از شش ماه شام غم سحر گشت با دیدن یک صحنه ای چشم تو تر گشت از این مصیبت عالمی خونین جگر گشت باور نمی کردی ولی دل با خبر گشت بالاترین روضه همین در عالمین است از راه آمد زینب اما بی حسین است 10 فریاد زد اُمُّ البنین گیسو سپیدم مادر نبودی عصر عاشورا چه دیدم از خیمه تا گودال با زحمت دویدم با دست خود از پهلویش نیزه کشیدم اُمُّ البنین تاج سرم را سَر بریدند پیراهنش را از تَنَش بیرون کشیدند 11 مادر نبودی گوش کن پس این خبرها از داغ عباس تو خم گشته کمرها واشد به روی من نگاه رهگذرها چادر به سر؛ دارد دویدن دردسرها عباس رفت و آبروی خواهرش رفت دعوا شد و چادر ز روی خواهرش رفت 12 اُمُّ البنین اول دو بازویش بهم ریخت تیری رسید و چشم و ابرویش بهم ریخت ضرب عمودی آمد و رویش بهم ریخت تا روی نیزه رفت گیسویش بهم ریخت عباس نامردی عمود آهنین خورد بی دست از بالای مرکب بر زمین خورد 13 دروازه ی کوفه قیامت ساختم من بر مرکب طوفانِ خطبه تاختم من تا چشم روی نیزه ها انداختم من در یک نظر عباس را نشناختم من از درد غیرت صورتش چرخاند مادر بستند او را تا به نیزه ماند مادر 14 مادر دعا کن منتقم دیگر بیاید چون او گره از اَبروی زهرا گشاید صحن و سرایی در بقیع بر پا نماید پایان هر روضه دعا کردیم شاید ما کاشف الکرب امام خویش گردیم دار و ندار خویش نذر یار گردیم قاسم نعمتی حضرت ام البنین (س)

#حضرت_ام_البنین__س__روضه گمان مکن پسرت ناتنی‌برادر بود قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بود منال ام بنین و ببال از عباس تو شیرمادر و شیر تو شیرپرور بود سقوط قلعه‌ی خیبر اگر به نام علی‌ست فرات، خیبر دیگر؛ یل تو حیدر بود ز شام تا به سحر دور خیمه‌ها می‌گشت که ماه هاشمیان بود و مهرپرور بود به لرزه بود از او پشت هفت‌پشت ستم یل تو یک‌تنه یک تن نبود، لشگر بود به جای دست روی چشم خویش تیر گذاشت ببین که تا به چه حدی مطیع رهبر بود اگر فتاد روی خاک می‌شود پرپر ولی گل تو روی شاخه بود و پرپر بود *استاد حاج علی انسانی* حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه باز کن چشمان از اندوه مالامال را چار داغ تازه داری ، چارفصل سال را پا به پای چار فصل داغ هایت مثل ابر بارها خون گریه کردم ، منتهی الآمال را منتهی الآمال آورده است ، حتی دشمنان گریه می کردند این پروانه ی بی بال را پای عشق آمد میان ، دست کریمت باز شد عشق می بندد همیشه پای استدلال را داغ پشت داغ ، پشت داغ ، پشت داغ ...آه داغداران خوب می فهمند این احوال را از شهامت مانده بر دوشت مدال افتخار کم خدا انداخت بر دوش زنی این شال را چار داغت را نیاوردی به رو ، گفتی حسین کرد بارانی سوالت ، روز استقبال را عشق تو خون خدا و عشق ما عباس توست او که از حق جای دستانش گرفته بال را مادر دریا ببخش این شعر در شان تو نیست کاش می بستم به مدحت این زبان لال را عباس شاه زیدی حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه قدم اگر خمید ، فدای سر حسین جانم به لب رسید ، فدای سر حسین ام البنین سابق این شهر عاقبت شد مادر شهید ، فدای سر حسین یک چند وقتی است در این شهر هیچ کس لبخند من ندید ، فدای سر حسین هر جمله بشیر مرا پیر کرده است مویم شده سفید ، فدای سر حسین گلچین چهار تا گل گلخانه مرا چه وحشیانه چید ، فدای سر حسین هر شب به یاد عمر کم ناز دانه ها اشکم به رخ چکید ، فدای سر حسین هر شب به یاد تشنگی کودک رباب خواب از سرم پرید ، فدای سر حسین عباس پاسبان حرم شد به جای من دستش اگر برید ، فدای سر حسین گویند جا شده به مزار محقری آن قامت رشید ، فدای سر حسین شاعر : محمد حسین رحیمیان حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه امام عاشقان را همنشینم كنیز فاطمه اُمّ البنینم به باغ عاشقان نیلوفرم من یتیمان علی را مادرم من پس از زهرا علی را خانه دارم به پای عشق او سر می سپارم مرا نَبْوَد به جز این فخر دیگر كه خوانده زینبم یك عمر مادر اگر در باغ قلبم یاس دارم یلی چون حضرت عباس دارم هر آن چه زینبم می داد یادم به فرزندم همان تعلیم دادم ادب را داشت از خود پاس، مردم مدینه بود و یك عباس، مردم دلم خوش بود عباسم جوان است رُخش چون ماه و ابرویش كمان است دلم خوش بود مولا را غلام است غلام زینب من با مرام است گذشت و كربلا آمد پدیدار امیدم بود هر جا در پی یار چو اختر در كنار ماه می رفت به دنبال امامش راه می رفت ولی افسوس یاس من خزان شد قد سرو بهار من كمان شد شنیدم تیغ زد بوسه به دستش شنیدم بست پیكان چشم مستش اگر بی دست بود اما توانش عمود آهنین بگرفت جانش شنیدم دستش از پیكر جدا شد فدای روی شاه كربلا شد الا تنها امیدم نا امیدم خدا را شكر، كردی رو سپیدم چه كردی ای دو عالم بی قرارت كه جایم فاطمه آمد كنارت شاعر:سید محمد جوادی حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه ای همسر سردار جهان، مادر عباس وی دامـن تـو مهـد ادب پـرور عباس در بیت علـی آمده هـمسنگر عباس خوانده است تو را مادر خود خواهر عباس ام الشهـدا ، فاطمه ی دوم حیدر هم فاطمه ی دوم و هم زینب دیگر تو چشمه ی فیض از نفس پنج امامی تو فاطمه ی بیت شـه عـرش مقـامی تو همسر تنهـا وصـی خیرالانامی تو مـادر والا گهـر خـون و قیامی جوشـد ادب و فضـل ز آیات کلامت پیوسته ز هفتاد و دو تن باد سلامت شک نیست به این رتبه که حیدر به تو نازد زینب کـه بـود عصمـت داور به تو نازد تـا روز جزا آل پیمبر به تـو نازد عبـاس تـو در عـرصه ی محشر به تو نازد کی مثل تو ای خاک رهت هم سر و هم جان یک روزه دهد چـار پسر در ره جانان؟ ای سوخته در شعلـه ی مصباح هدایت ای مادر جود و کرم و فضل و عنایت خشنـود ز رفتـار تـو زهـرای ولایت جان همه خوبان جهـان باد فـدایت با آن همه قدر و شرف و جاه و عزیزی کـردی بـه بنـی فاطمـه اظهـار کنیزی عون تـو شـده در صف عـاشور فدایی عثمان تو بگرفت ز خون رنگ خدایی تا دادن جـان، جعفر تو بود ولایی عباس تو از روز ازل کـرب وبـلایی چون حرمت زهرا به تو شد واجب عینی گشتنـد عزیـزان تـو هرچار، حسینی تـو ام بنینـی نه تـو ام الشهـدایی پیوسته به ثاراللَه و از خویش جدایی دلباختـه ی جلـوه ی مصباح هدایی بیش از پسران گریه کنِ خون خدایی ای بوسه ی خورشید به خاک کف پایت حق است کند فاطمه پیوسته دعایت دادی بـه ره شمـس ولا چـار قمـر را دور پسـر فاطمه گـردانـده پسـر را در ماتم شان ریخته بس اشک بصر را آتـش زده از گریه دل اهـل نظـر را از بس که در امواج بلا یار حسینی بـا داغ پسرهـات عزادار حسینی یک روزه به دل داغ روی داغ تو دیدی چون فاطمه یـا فاطمه از غصه خمیدی بر گرد همـان چـار مزاری که کشیدی از داغ حسین بـن علـی جامـه دریـدی با آن کـه دلت خون ز غم چار جوان بود چشمت به حسین بن علی اشک فشان بود بـا داغ چهـار اختر تابنده جبینت گفتـی که نخـوانند دگر ام بنینت آتش نزند کس به دل زار و حزینت ای لشکر ماتم به یسـار و به یمینت خون خوردی و نالیدی و از پای فتادی تـا جـان بـه سـر گریه ی پیوسته نهادی روزی که تو رفتی و جهان غرق عزا بود تابـوت تـو بـر دوش عزیـزان خدا بود با داغ تو خـون بـر جگر اهـل ولا بود عباس تو ای مـادر عبـاس کجا بود؟ ای کاش که چون عون، کنارت پسری بود از جعفر و عثمـان عزیـزت خبری بود ای قبله ی دل تـربت بی شمـع و چـراغت ای داغ پس از داغ دوبـاره روی داغـت ای چارگل خفته به خون، حاصل باغت باشـد کـه بیایـم بـه مدینه به سراغت با آن که شدم زائر بی صبر و قرارت نگذاشت عدو گل بفشانم به مزارت یا فاطمه خون دلـم از دیـده روان است قبر تو عیان است عیان است عیان است چشم همـه بـر تربت پاکت نگران است آن فاطمه قبرش ز چه از خلق نهان است؟ از اشک، مگـر خاک بقیع تو بشویم آن تربت پنهان شده را بلکه بجویم هرچند که خون جگرت بود روانه دیگـر بدنت دفـن نگـردید شبانه بر بازوی و پهلـوت ندیدنـد نشانه ای کوه غم چار جوانت روی شانه بر «میثم» دل سوخته کن اشک، عنایت تا خـون دل خـویش کنـد وقف عزایت استاد غلامرضا سازگار حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه بدون ماه قدم می زنم سحر ها را گرفته اند از این آسمان قمرها را چقدر خاک سرش ریخته است معلوم است رسانده است به خانم کسی خبرها را نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده گرفته اند از این پیر زن پسر ها را چه مشکل است که از چهار تا پسرهایش بیاورند برایش فقط سپرها را نشسته است سر راه ، روضه می خواند که در بیاورد آه ...آه رهگذرها را ندیده است اگر چه ولی خبر دارد سر عمود عوض کرده شکل سرها را کنار آب دوتا دست بر روی یک دست رسانده است به ما! خانم این خبرها را بشیر آمد گفتی که از حسین بگو ز عون دم زد و گفتی که از حسین بگو ستاره بودی و یکدفعه آفتاب شدی برای خانه مولا که انتخاب شدی به خانه ی ولله اعظم آمدی و دلیل عزت قوم بنی کلاب شدی به جای اینکه شوی مدعی همسری اش کنیز حلقه به گوش ابوتراب شدی تنور خانه ی حیدر دوباره گرم شد و برای چرخش دستار انتخاب شدی پهار تا پسر آورده ای برای علی که جای فاطمه ام البنین خطاب شدی دلت همیشه چنین شوهری دعا میکرد تو مثل حضرت صدیقه مستجاب شدی اگر چه ضرب غلافی به بازویت نگرفت میان کوچه به دیوار زانویت نگرفت تو را به قصد جسارت کسی اسیر نکرد به چادر عربی تو خار گیر نکرد تو را که فرق علی دیده ای و خون حسن به غیر کرببلا هیچ چیز پیر نکرد به احترام همان تکه بوریا دیگر زمین خانه ی تو نیت حصیر نکرد از آن زمان که شنیدی خزان گلها را هوای کوی تو باغ دل پذیر نکرد چه خوب شد که نبودی و کربلا بینی که دست دشمن دون رحم بر صغیر نکرد به نعل تازه گرفتند تا بدن ها را به ضرب دست لگد میزدن زن ها را شاعر:استاد لطیفیان حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه ام البنین بود و بقیع و چشم گریان با گریه هایش چشم گریان گریه می کرد آه جگر سوزش به هرچیزی اثر داشت وقتی به یاد شاه عطشان گریه می کرد از بس که جانسوزانه از دل ناله می زد با ناله هایش چشم مروان گریه می کرد از بوریا و جسم پاره روضه می خواند می زد به سر چون ابر باران گریه می کرد از حال می رفت از بس داد می زد بر حال او خورشید سوزان گریه می کرد وقتی زمین می خورد از فرط غم و درد هم نا مسلمان هم مسلمان گریه می کرد می گفت آقا جان بمیرم تشنه ماندی جان مرا با روضه ات بر لب رساندی... ️محمد حبیب زاده ۹۸/۱۱/۱۷ حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه چه بانويى كه كوه صبر را در آستين دارد به پاى مكتب حيدر،ظهورى اينچنين دارد چه بانويى كه در صدر تمام افتخاراتش همين بس در كنار خود،اميرالمومنين دارد ادب آموز اين مكتب،خودش عين اليقين باشد كه عباسش نشان از حضرت حق اليقين دارد سرش بر صخره مى كوبد، ببين آهسته آهسته شبيه علقمه انگار زخمى بر جبين دارد به ياد آورده مقتل را، ميان خون چه مى بيند ؟ عَلم افتاد و ماهى ارباً اربا بر زمين دارد غم ماه خود از يكسو،غم خورشيد از سويى چه داغ خانمان سوزى مگر ام البنين دارد ؟ فرات اشك جارى شد ميان موج چشمانش ولى از داغ آن گودال،آهى آتشين دارد نماز صبر مى خواند شكسته با دلى خسته حُسيناً وا حُسينا در قنوت آخرين دارد پس از كوچ پرستوها، زيارتنامه مى خواند بقيع غربتش برجاست،آوايى حزين دارد محمدمهدى عبدالهى حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه گل گلزار دین ام البنینی مه بیت امیرالمومنینی توبر زهرا و حیدر نور عینی پس از زهرا امید زینبینی اگرچه گفته بر زهرا کنیزی تو جان زینب استی و عزیزی تمام عمر خود در شور و شینی به یاد کربلا، داغ حسینی شنیدی کربلا خون گشته دلها ندیدی العطش از آل طاها شنیدی کشته گشته پور لیلا ندیدی پیکرش شد اربا اربا شنیدی که حسین غرق محن شد ندیدی غرق خون ابن الحسن شد شنیدی پیکری نقش زمین شد ندیدی خونجگر مولای دین شد شنیدی جان عباست فدا شد ندیدی هر دو دست او جدا شد شنیدی غنچه ای گردیده پرپر ندیدی غرق در خون حلق اصغر شنیدی شمر بر سینه نشسته ندیدی استخوانهایش شکسته شنیدی که تنی در خون تپیده ندیدی که سرش از تن بریده شنیدی پیکری در خون شناور ندیدی پیکری عریان و بی سر شنیدی می‌زدند آتش به خیمه ندیدی غرق خون سر روی نیزه شنیدی غربت زنها و زینب ندیدی جان او گردیده برلب شنیدی ماتم نور دوعینش ندیدی ناله های واحسینش شنیدی زخم زینب را نمک زد ندیدی بر همه طفلان کتک زد شنیدی آتش کین زد زبانه ندیدی کودکان و تازیانه شنیدی کودکان با روی نیلی ندیدی تویتیم و ضرب سیلی شنیدی طفل شد بی گوشواره ندیدی گوش او گردیده پاره شنیدی شد بدن تشییع جنازه به زیر سم اسب و نعل تازه شنیدی غربت ماه مدینه ندیدی ناله و اشک سکینه مدینه از غمت ماتم سرا شد به پا در سوگ تو بزم عزا شد بود پنهان زما قدر رفیعت بهشت شیعیان خاک بقیعت (رضا) باشد گدای کوی عباس دعا کن تا بگیرد بوی عباس رضا یعقوبیان حضرت ام البنین (س) روضه

#حضرت_ام_البنین__س__روضه زیبا ستاره و قمری داشتی چه شد بر مهر و ماه جلوه گری داشتی چه شد از نور ماه خانه تو بی نیاز بود از ماه ماه خوبتری داشتی چه شد ای شیرزن ز شیر خدا مرتضی علی آخر تو چار شیر نری داشتی چه شد گفتی مدینه ام بنینم دگر نخوان ای ام بی بنین پسری داشتی چه شد زینب رسیده از سفر از او سوال کن همراه خود تو همسفری داشتی چه شد زینب نگفت اگر زسکینه سوال کن آخر تو مهربان پدری داشتی چه شد تنها چرا رسیده ای ،مادر رقیه کو با خود تو خواهر دگری داشتی چه شد رویت کبود گشته ، عمویت مگر نبود با بودن عمو سپری داشتی چه شد مادر، بگو رباب چرا پس نیامده تو مادر نکو سیری داشتی چه شد آه ای بشیر قافله اخبرنی عن حسین از نور عین من خبری داشتی؟ چه شد؟ عبدالحسین میرزایی حضرت ام البنین (س)