#روز_مباهله گیرم که آفتاب جهان ذره پرور است این بس مرا که سایه ی مهر تو بر سر است ای دل چرا به غیر خدا تکیه می کنی؟ امید ما و لطف خدا از که کمتر است؟ بهر دو نان، خجالت دونان چه می کشی؟ ای دل صبور باش که روزی مقدّر است خاطر ز گفتگوی مکرّر شود ملول الاّ حدیث دوست که قند مکرّر است فرخنده نامه ای که موشّح به نام اوست زیبنده آن صحیفه که او زیب دفتر است نامی که با خدا و پیمبر ز فرط قدس زیب اذان و زینت محراب و منبر است پشت فلک خمیده که با ماه و آفتاب در حال سجده روی به درگاه حیدر است شمس ضحی، امام هدی، نور هل أتی چشم خدا و نفس نفیس پیمبر است در آیه ی مباهله این مهر و ماه را جانها یکی و جلوه ی جان از دو پیکر است وجهی چنان جمیل که از شدّت جمال وجه خدا و جلوه ی الله اکبر است نازم به دست او که یکی ناز شست او از جای کندنِ درِ سنگینِ خیبر است با اشک چشم، ابر کَرَم بر سر یتیم با برق تیغ، صاعقه ای بر ستمگر است جز راه او به سوی خداوند راه نیست یعنی که شهر علم نبی را، علی، در است بر تارک زمان و مکان، تاج افتخار در آسمان فضل، درخشنده اختر است کمتر ز ذرّه ایم و فزونتر ز آفتاب ما را که خاک پای علی بر سر افسر است وصف علی ز عقل و قیاس و خیال و وهم وز هرچه گفته اند و شنیدیم، برتر است شد عرض ما تمام و حدیث تو ناتمام حاجت به مجلس دگر و وقت دیگر است طبع لطیف و شعر«ریاضی»به لطف و شهد شاخ نبات خواجه  شیراز و شکّر است. #محمدعلی_ریاضی_یزدی

سلام ایزد منان ، سلامِ جبرائیل سلامِ شاه شهیدان به مسلم بن عقیل به آن نیابت عظمای سیدالشهدا به آن جلال خدایی ، به آن جمال جمیل شهید عشق که سر در منای دوست نهاد به پیش پای خلیل خدا ، چو اسماعیل سلام بر تو که دارد زیارت حرمت ثواب گفتن تسبیح و خواندن تهلیل هوای گلشن مهرت ، نسیم پاک بهشت شرار آتش قهرت ، حجاره ی سجیل تو بر حقی و مرام تو حق ، امام تو حق به آیه آیه ی قرآن ، به مصحف و انجیل ببین دنائت دنیا که از تو بیعت خواست کسی که پیش جلال تو ، بنده‌ ای‌ ست ذلیل محیط کوفه تو را کوچک است و روح بزرگ از آن به بام شدی کشته ، ای سلیل خلیل فراز بام سلام امام دادی و داد میان لجّه‌ ای از خون جواب ، شاه قتیل به پای دوست فکندی سر از بلندی بام که نقدِ جان ، برِ جانان بوَد متاع قلیل شروع نهضت خونین کربلا ز تو شد به نطق زینب کبری ، به شام شد تکمیل. #محمدعلی_ریاضی_یزدی

دست خدا پرده ی شب را شکافت صبح شد و نور خداوند تافت کبکبه ی موکب سلطان رسید منتظران نیمه ی شعبان رسید دست خدا، هیمنه ی ذوالفقار باز شد از غیب جهان آشکار... ای ز وجود تو، وجود همه رشحه‌ای از بود تو، بودِ همه هستی عالم همه از هست توست خیر دو عالم همه در دست توست بودِ همه از تو و بودِ تو لطف غیبتت از ما و وجودِ تو لطف واسطه ی فیض خدایی تویی در دو جهان علّت غایی تویی خلق خدا را به خدا رهبری نور دل و دیده ی پیغمبری سیّدی و قافله‌سالار ما دست خدایی و، نگهدار ما حجّت حق،قطب زمان،روح دین نور خدا در ظلمات زمین آیت کبرای خدای جهان مهدی موعود، امام زمان ای زده بر بام فلک زآگهی بیرق توحید خلیل‌اللهی... پرده‌نشین و همه جا ناظری غایبی و در همه جا حاضری خیز و ز رخساره برافکن نقاب ای خجل از سایه ی تو آفتاب... پرده برانداز که بی روی تو روز همه شد چو شب موی تو ما همه دلداده ی روی توییم خاک‌نشین سر کوی توییم... طبع «ریاضی» که غزل‌خوان توست خاک بَرِ رفعت ایوان توست. #محمدعلی_ریاضی_یزدی #ولادت_امام_زمان_عج