(حضرت خدیجه س) سوزد دل تمام عالم مکه شده لبریز ماتم ختم رسل نشسته در غم یا مصطفی آجرک الله۳ خدیجه رفت از دار دنیا خونین جگر گردیده طاها سوزد دل حیدر و زهرا یا مصطفی آجرک الله۳ همسر او شخص پیمبر داماد او گردیده حیدر دختر او زهرای اطهر یا مصطفی آجرک الله۳ از لطف خاص حی داور با ثروتش همراه حیدر بنموده یاری پیمبر یا مصطفی آجرک الله۳ نامردم از نبی گسستند آزرده دل بنموده خستند دندان پیغمبر شکستند یا مصطفی آجرک الله۳ ای محور عترت خدیجه سر تا به پا رحمت خدیجه اسطوره ی عصمت خدیجه یا مصطفی آجرک الله۳ جنت و رضوان گلشن اوست جامه ز جنت بر تن اوست عبای احمد کفن اوست یا مصطفی آجرک الله۳ #رضا_یعقوبیان #حضرت_خدیجه_س

#امام_حسین(علیه‌السلام) #ماه_رمضان #غزل ای که از سوز تو پیداست تمنای حسین «روزه یعنی عطش و روضۀ لب‌های حسین» روزه یعنی که به تکبیرة الاحرام سحر قصد قربت کنی از مسجد الاقصای حسین... روزه چون «حر» به کنار آمدن از راه خطاست چشم پوشیدنِ از غیر و تماشای حسین... این «حبیب» است که یک روزه به دست آورده‌ست سندِ دیدن محبوب به امضای حسین روزه یعنی که بخواهی به دعای شب قدر شوق پیوستنِ یک قطره به دریای حسین روزه یعنی که به صحرای بلا، جام به دست آب بردن به سوی خیمۀ گل‌های حسین روزه یعنی که توقف به لب شط فرات اقتدا کردنِ سی روز به سقای حسین وقت افطار شد ای سوخته در آتش دل «روزه یعنی عطش و روضۀ لب‌های حسین». #محمدجواد_غفورزاده

┄━═✿♡﷽♡✿ ای به خون غرقه زغم غرقه به خون بین دل ما را سوی ما بین که بسوی تو ببینیم خدا را . تو شه کشور ایجاد و شهانند گدایت چشم امید بسوی تو بود شاه و گدا را . ما ندیدیم به غیر از تو بمیدان محبت کشد از سینه و بر دیده نهد تسیر بلا را . آب مهریۀ زهرا و تو لب تشنه دهی جان مصلحت بود ندانم چه در این کار قضا را . از چه کشتند تو را تشنه لب اندر لب دریا ای لب لعل تو بخشیده حیات آب بقا را . کارگر شد به همین نوک سنان بر جگر تو کرد سوراخ به جنّت جگر شیر خدا را . شمر اگر خواست نشیند بروی سینۀ زارت خنجری داشت چه می کرد دگر چکمۀ پا را . بهر انگشتری انگشت تو از بند جدا شد به که نالم ستم فرقۀ بی شرم و حیا را . ساربان دست تو از بند جدا کرد کبابم زآن جفا پیشه که دید از تو بسی مهر و وفا را . آن شبی را که سرت رفت بمهمانی خولی خود ندانم چه دلی بود زغم خیر نسا را . بوجود از عدم ای کاش نشد قسمت «جودی» تا نمیدید غم واقعۀ کرب و بلا را. #ای_به_خون_غرقه_ز_غم_غرقه_به_خون_بین_دل_ما_را #جودی_خراسانی #حسینیه #حسینیه_جودی_خراسانی #حسینیه_شهادت

(حضرت خدیجه س) خدیجه برفتی ز دار جهان برفتی ز دنیا به سوی جنان بگرید پیمبر چو زهرای اطهر امان از غمت۲ بگرید برای تو ختم رسل به یاد صدای تو ختم رسل گل بیت طاها تو رفتی ز دنیا امان از غمت۲ گلی از گلستان دین بوده ای نبی را تو یار و معین بوده ای شود جان فدایت نیاید صدایت امان از غمت۲ تو بودی گل گلشن مصطفی بگرید به یاد غمت مرتضی نبی را تو محرم شدی راحت از غم امان از غمت۲ صفا رفته بی تو ز بیت نبی بگرید چو دخت پیمبر علی گرفته بهانه شد اشکش روانه امان از غمت۲ نبی از غم تو شده بی شکیب شود فاطمه بعد داغت غریب بگرید برایت گرفته نوایت امان از غمت۲ #رضا_یعقوبیان #سبک_خدا_مادرم_راکجامیبرند #حضرت_خدیجه_س

#حضرت_خدیجه علیهاالسلام #قصیده‌واره ای که جا در دل و در جان پیمبر داری! رتبه از مریم قدّیس فراتر داری چشم خورشیدِ رسالت به تو روشن که چه‌قدر جلوه در آینه چون ماه منّور داری سر‌ سپردی به غبار قدم پیغمبر که خبر داشت، که آن روز، چه در سر‌ داری؟ چشم پوشیده‌ای از هستی خود در این راه بس که ایمان به امین بودن رهبر داری تا مگر مکتب توحید شود عالم‌گیر عهد کردی که دل از مال جهان برداری اولین بانوی پیوسته به اسلام تویی که به آیین خدا این همه باور داری شاهد همت تو «شِعبِ ابی‌طالب» بود که عجب دست و دلی عاطفه‌پرور داری همۀ سعی تو این بود که در طول زمان بارِ اندوه و غم از دوش نبی برداری گر که تنها بگذارند تو را مردم شهر اُنس با آسیه و مریم و هاجر داری می‌رسد وحی الهی به مبارک بادت ای که در دامن خود «سورۀ کوثر» داری ای خدیجه! به خدا هدیۀ زیبای خداست این سعادت که تو «صدیقۀ اطهر» داری آری از موهبتِ همسری یاسین است این که در گلشن خود یاس معطر داری در جهان هیچ زنی منزلت، این قدر نداشت که تو از برکت زهرای مطّهر داری ای که ذُریّۀ زهرا همه فرزند تواند یازده آینۀ نور برابر داری شب معراج برای تو سلام آوردند بال بگشای که تا اوج خدا پر داری.. #محمدجواد_غفورزاده

با عطر بهار زنده شد پیکر خاک از گرد و غبار، شد دل آینه پاک مشغول به دید و بازدیدند همه ای جان جهان! مَتیٰ تَرانا وَ نَراک. #سیدروح‌الله_مؤید https://eitaa.com/majmaolzakerinsalmanfarsi

#حضرت_خدیجه علیهاالسلام #مربع_ترکیب 🔹مادرِ هستی🔹 ای بر تو سلام آمده از داور هستی بگذشته در آیین نبی از سر هستی دل داده و دل برده ز پیغمبر هستی زیبد که بخوانند تو را مادر هستی الحق که خدا، هستی خود را به تو داده ام الّنجبا، فاطمه، زهرا به تو داده اسلام ز اموال تو سرمایه گرفته دین در کنف عزّت تو سایه گرفته توحید ز اخلاص تو پیرایه گرفته اخلاص ز حُسن عملت پایه گرفته همّت سر تسلیم به دیوار تو سوده پیش از تو زنی لب به شهادت نگشوده تو در دل سختی به پیمبر گرویدی هر بار بلا را به سر دوش کشیدی بر یاری اسلام به هر سوی دویدی بس زخم زبان‌ها که ز کفّار شنیدی ای قامت مردان جهان خم به سجودت ای تکیه‌گه ختم رسل نخل وجودت ای مکّه ز خاک قدمت خلد مخلّد ای عصمت معبود و امید دل احمد اسلام به پا خواست و گردید مؤید از ثروت تو، تیغ علی، خُلق محمّد تا حشر خلایق که خدا را بپرستند مرهون فداکاری و ایثار تو هستند... تنها نشدی همسر و دلدار محمّد در سخت‌ترین روز شدی یار محمّد در شدت غم گشتی غمخوار محمّد پیوسته دلت بود گرفتار محمّد در پیش رویش گشت وجودت سپر سنگ باشد که کنی در ره او چهره ز خون رنگ آن‌روز که افتاد خزان در چمن تو پر زد به جنان طوطی روح از بدن تو تا بوی گل احمدی آید ز تن تو شد جامۀ پیغمبر اکرم کفن تو با مرگ تو آغاز شد ای عصمت سرمد بی‌مادری فاطمه، تنهایی احمد... برخیز که بر ختم رسل فخر زمانه خانه شده غمخانه‌ات ای بانوی خانه بر گیسوی زهرا که زند بعد تو شانه؟ بی‌تو شده از هر مژه‌اش سیل روانه بی روی تو گردون به نظر تیره چو دود است برخیز که بی‌مادری فاطمه زود است... #غلامرضا_سازگار