🌺 شب پنجم #محرم ۱۳۹۷ 🌺 زمینه ( فدای دلبرمم مثل زهرا مادرمم ) 🎤🎤 حاج محمود کریمی ◾️ #ماه_محرم

‍ روضه شب ششم محرم روضه حضرت قاسم ع و گریز به حضرت زهرا س #روضه_حضرت_قاسم (ع) کربلایی سیدرضا نریمانی شب عاشورا، قاسم عرضه داشت: عموجان! شهادت قسمت منم میشه؟! گفت: پسرم شهادت در ذهن تو چه‌جوریه؟! سریع جواب داد: " اَحلَیٰ مِنَ الْعَسَل " شیرین‌تر از عسله؛ خیلی مشتاق شهادتم. (امشب مال اوناییه که مشتاق شهادتن.) فلذا روز عاشورا که شد اومد پیش‌ عمو: عموجان، بهم اجازه میدی برم میدان؟ گفت: عزیزِ برادرم، اگه میشه برگرد خیمه‌ها، تو سنّت کمه... انقدر ناراحت شد که عمو اجازه نداده. برگشت خیمه پیش مادرش: مادرجان عمو بهم اجازه نمیده. مادرش یه لبخندی زد: نگران نباش قاسمَم. _چرا مادر؟! یهو رفت از گوشه‌ی خیمه یه بقچه‌ای رو آورد، درِ بقچه رو باز کرد، یه نامه از تو بقچه در آورد: قاسمم بگیر ببَر پیش عمو. _این چیه؟ _این نامه‌ی پدرته؛ مخصوص برا تو نوشته... نامه رو گرفت، خوشحال اومد پیش اباعبدالله: عموجان! اذن بابامو آوردم. اباعبدالله تا نامه رو دید، اول گذاشت رو چشمش، یه کمی نامه رو بو کرد؛ حسن جان خیلی جات خالیه، کجایی ببینی منو غریب تو این صحرا گیر آوردن؛ حسن جان کجایی بیای ببینی ما رو با این زن و بچه‌ها دوره کردن.... تا نامه رو خوند صدا زد قاسمم باشه، اذن باباته، امامِ منه، حرفی نمی‌تونم رو حرف حسن بزنم، برو.... انقدر گشتن تو خیمه‌ها، اما اندازه قد و قواره‌ی قاسم زره پیدا نشد... زنها دوره‌ش کردن، سرمه به چشمش میکِشن. اباعبدالله عمامه‌ش رو برداشت یه تیکه رو به صورت قاسم بست چشمش نزنن. آخه بنی‌هاشمیه، زیبارُخه، بره تو دل لشکر چشمش میزنن. یه تیکه رو هم کفن کرد، انداخت گردن قاسم... راه افتاد سمت میدان، شروع کرد رجز بخونه؛ من پسر شیر جملم... (ای کاش نگفته بودی). من پسر حسنم. یهو پیرمردایی که می‌شناختن، زخم خورده بودن از جنگ جمل. گفتن: حالا یه دلی از عزا درمیاریم، داغشو به دل مادرش میذاریم، کاری باهاش میکنیم دیگه نتونن برگردوننش سمت خیمه. همین کارم کردن؛ اول دوره‌ش کردن، سنگ میزدن، نامردا سوار بر مرکب شدند، اینقدر رو این بدن تاختن.... شیخ جعفر شوشتری میگه: وقتی اباعبدالله میخواست قاسم رو بفرسته میدون پاهاش به رکاب نمی‌رسید، اما وقتی میخواست قاسم رو برگردونه سمت خیمه، پاهای قاسم رو زمین کشیده میشد... شیخ جعفر میگه دو علت داره یا حسین خمیده بود که پای قاسم رو زمین کشیده میشد، یا قد قاسم زیر نعل اسبا رشید شده بود... حسین... تو که این‌گونه روی خاک ز هم واشده‌ای وای بر من که دچار غم عُظمیٰ شده‌ای دیشب از طعم خوش مرگ و عسل می‌گفتی ظهرِ امروز در این معرکه معنا شده‌ای بی‌زره رفتی و از هرطرفی سنگ زدند که چنین سرخ‌ترین لاله‌ی صحرا شده‌ای هرکسی از تن صدپاره‌ی تو سهمی برد در کریمی خودت وارث بابا شده‌ای سمّ مرکب همه جای بدنت را له کرد بی‌سبب نیست اگر درهم شن‌ها شده‌ای استخوان قفسِ سینه‌ی تو خرد شده تازه حالا نوه‌ی حضرت زهرا شده‌ای شاعر: #محمدحسن_بیات_لو یه روز بارونِ تیر، یه روز بارونِ سنگ یه روزی تو صلح و یه روز تو دل جنگ اون از نعش بابات، این از پیکر تو بمیرم برای دل مادر تو گمت کردم آخر توی گردوخاکا ندیدم چه طور شد که افتادی از پا خونت تو بیابون چه ردّی کشیده تنت زیر پاشون چه قدّی کشیده ریخته تو کلّ صحرا خونت لِه شد تو سینه استخونت از درد آتیش گرفته جونت میخواستن بگیرن تقاص جمل رو که این جوری ریختن به کامت عسل رو اینا از بابات و بابام کینه دارن تلافیشو میخوان سر ما در آرن دوتامون رو تشنه، دوتامون رو خسته تن تو لگدمال، سر من شکسته اینا سینه‌هاشون پر از بغض و کینه‌ست شروعش هم از کوچه‌های مدینه‌ست جسمت افتاده زیر پاشون ریختن رو پیکرت عموجون با این خنده‌ت منو نسوزون *شاعر : #داوود_رحیمی

دوست دارم يه روز بيام كرببلا تو ببينم توي بي الحرمين عشق و صفا تو ببينم چه كنم عاشقتم دست خودم نيست به خدا چي مي شه بيام تا من حال و هوا تو ببينم كربلات هر كي بياد يه بار نمك گيرت مي شه كاري كن تا كه بيام شور و نوا تو ببينم تا كه اسم تو مياد مرغ دلا پر مزنه خوبه كه نصيب بشه كبوترا تو ببينم كشته ي يه نيم نگاتم آقا جون يه مُهلتي جون بدم تو حرمت تا نيم نگا تو ببينم هر كي اومده ميگه صحن و سرات ديدنيه آرزوم بوده بيام صحن و سرا تو ببينم تپش قلب همه فقط حسين و كربلاس آقا اذني بده تا كرب و بلا تو ببينم تو كه عشق و شور دادي به همه اهل دلات دوست دارم اونجا بيام اهل دلاتو ببينم سيدمجيد رضاتوفيق دشتی امام حسین 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 قبل شروع زیارت عاشورایاروضه من ودل کندن ازدلبرمحاله دلم بادلبرم درشوروحاله بااین آقابه این خوبی ندونم کی گفته کربلارفتن محاله دمادم این دعاوردزبونم ببینم کربلاراتاجوونم تایپ...بانوی بی نشان 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 مناجات امام حسین ع ای قراره دله بی قرارم حسین تاتویی دلبرم غم ندارم حسین تومسیحای منه بیماری حسین من ندارم غیرتوغمخواری حسین ای گل فاطمه من توراسائلم حسین برسرزلفت خانه کرده دلم حسین لحظه ی آخرعمربه جان اکبرت حسین منه مسکین رامرانی ازدرت یاحسین سروده های بانوی بی نشان

🏴زمینه شب پنجم- عبدالله ابن حسن(ع) به زیر تیغ و- نیزه هایی- بی پناهی/ بی پناهی عمو بمیرم- روی خاک- قتلگاهی قتلگاهی عمه گناهه عمو چیه-که ریختن اونجا دور و برش یه عده با شمشیر میزنن- یه عده نیزه به پیکرش صداش بریده امونم و سخته تو خیمه بمونم و ببینم این صحنه هارو من بذار که از غم رها بشم بذار تو راهش فدا بشم جدا بشه دستم از بدن (عمو عمو جان عمو حسین)۴ ---------- دارم میبینم- از روی تل- با یه خنجر/ با یه خنجر میخواد ببُره- شمر ملعون- از عمو سر/ از عمو سر اگه نرم یا دیر برسم- نوبت اون بی حیا میشه اگه تعلل کنم سر از- تنش جدا از قفا میشه گرفته عمه حال و هوام بابامه که میزنه صدام میخوام برم من پیش بابام خدا گواهه که بی عمو حرومه این زندگی برام عذابه موندن دیگه برام (عمو عمو جان عمو حسین)۴

یازهرا🌺: عنوان : زمینه شهادت حضرت عبدالله ع- عبدالله آمد از حرم به ميدان-سیب سرخی ------------------------------------- عبدالله آمد از حرم به ميدان اهل حرم ز بهر او پريشان زاده مجتبي مي كند جان فدا گفتا عموي من حسين است به مرتضي نور دو عين است عبداللهم نور دل مجتبي فدایي شهيد كربلا من به شور و شينم حامي حسينم گفتا عموي من حسين است به مرتضي نور دو عين است #شهادت_حضرت_عبدالله_ع #زمینه #سینه_زنی #سیب_سرخی -------------------------------------

‍ #حضرت_حر_علیه_السلام #محرم #باب_توبه_حر_بن_ریاحی #سید_مهدی_میرداماد #روضه دیشب صدایت میزدم ای حُر! کجایی؟ تو حُر مایی، حُر مایی،حُر مایی *ای خدا! میشه آقا به من و تو هم بگه: شما مال من هستید..* تو بین دشمن بودی و من با تو بودم هر لحظه از تو دل ربودم، دل ربودم حُر! آندم که گفتم مادرت گرید برایت *نفرین کرد به ظاهر،" ثَکَلَتْکَ اُمُّکَ"مادرت به عزات بشینه و گریه کنه، دیدن حُر سرش رو انداخت پایین،عرق شرم پیشانیش رو گرفت....ببین نفرین حُر، چه کرد به ظاهر با دلِ حُر* حُر! آندم که گفتم مادرت گرید برایت نفرین نکردم،بلکه می کردم دعایت آنجا که گفت:چشم مادر بر تو گرید می خواستم زهرای اطهر بر تو گرید *یه جایی امام دست گذاشت که حُر به هم بریزِ، حُر اون ماهیت خودش رو نشون بده،ذات قشنگ خودش رو ، رو کنه،تا گفت: مادرت به عزات بشینه،سرش رو انداخت پایین،گفت:آقا! اگه هر کی غیر از شما اسم مادرمو آورده بود،زنده نمی موند، اما من چه کنم؟شما فرزندِ فاطمه اید،اسم مادرت زهراست... حُر،حُر شد به خاطر ادبش،اگه دنبال عاقبت به خیری هستی،راهش همینه،احترام کرد به نام بی بیِ دو عالم..* دانی که چون شد،دامن مارا گرفتی؟ تو احترامِ نامِ زهرا را گرفتی می خواستم در این گلستان یاس باشی می خواستم همسنگرِ عباس باشی می خواستم زخم سرت را خود ببندم بر زخم های پیکرت چون گُل بخندم زهرا همان آغاز، هستت را گرفته با چادرِ خاکیش دستت را گرفته *حُر دشمنِ به ظاهر،الان مقابل امام ایستاده، تا اسمِ مادرش رو آورد،احترام کرد،گفت:مادرت زهراست،من جرأت ندارم حرف بزنم.... سادات منو ببخشن،میخوام بگم: دشمن شنید اسمِ مادرِ امام رو احترام کرد،ای نامرد مردمِ مدینه،دید فاطمه پشتِ دَرِ،دید صدای فاطمه پشت در میاد،حُر به نام مادر امام احترام کرد،اما نانجیب نوشت تو نامه اش: معاویه! اومدم برگردم،یاد علی افتادم،چنان لگدی به در زدم،صدای شکستن استخوان هاشو شنیدم.... شب حُر باید بری پشت در و دیوار،باید بری سر سفره ی حضرت زهرا... حُر برگشت،چه برگشتنی، گفت:آقا! من اولین نفری بودم که راه رو بستم،میخوام اولین نفری باشم که جونم رو برات فدا می کنم،لَه لَه میزد برا شهادت،رفت میدان،خودش رفت،نوشتن:پسرش هم رفت،غلامش هم رفت،حق رو اَدا کرد،وقتی افتاد رو زمین،حُر یه لحظه به خودش نهیب زد..گفت:حُر! منتظر حسین نباش،حبیب باید منتظر حسین باشه،زهیر باید منتظر حسین باشه،تو همین که بهت اجازه داد جونت رو فدا کنی برات بسه،منتظر نباش،نوشتن فرق حُر شکافته شده بود،خون رو چشماش رو گرفته بود،یه مرتبه دید یه دست مهربون سرش رو از رو خاک برداشت،خون رو از چشماش پاک کرد،چشمش رو باز کرد دید آقاش حسینِ...کیا آرزو دارن موقع جون دادن آقاشون رو ببینن؟ به همه آرزوش رسید،اصلاً جون دادن با حسین،اصلاً درد یادش میره،زخم یادش میره،همتون اهل روضه اید،آقا لحظه ای از کنار حُر بلند نشد،تا حُر جون داد،بعد حُر رو گذاشت،خیلی از شهدای کربلا رو همین کارو کرد،نوشتن به دو دلیل می اومد بالا سر اصحاب و یارانش،دلیل اول این بود:عشقی که بین ارباب و بین اون اصحاب وجود داشت،حضرت می دونست اینا آرزوشونه اینا حسین رو ببینن،میشناخت یارانش رو،دلش نمی اومد کسی منتظر بشه،دلیل دوم خیلی سختِ گفتنش،میشناخت دشمن رو،خباثتِ دشمن رو خبر داشت،میدونست دشمن برا قهرمان بازی،دشمن برا تضعیف روحیه،زنده زنده سرها رو از بدن جدا میکنه،لذا خودش رو میرسوند،سر یاراش رو بغل می گرفت،کسی جلو نیاد،میذاشت راحت جون بدن،چشماش رو می بست،نذاشت کسی رو زنده زنده سر ببرن... اما امان از اون لحظه ای که خودش افتاد رو خاک،هنوز داشت نفس می کشید، "و الشِّمْرُ جَالِسٌ عَلَی صَدْرِه" حسین......دستت رو بیار بالا،"بالحسین...." شب حُر و شبِ اصحابِ،الان وقت توبه است،توبه ی ما با حسین پذیرفتنی است، "بالحسین الهی العفو...." خیلی لحظه ی آخر، لحظه ی مهمیه،ان شاء الله دَم جون دادنمون کسی باشه سرمون رو برداره از رو خاک، سر همه رو بلند کردی،رو دامن گرفتی،یه نفر نبود سرت رو از رو خاک،برداره...نه یه نفر بود، اون یه نفر هم سه ساله بود،یه جوری سر رو از روی خاک خرابه برداشت،سر خاکی رو گذاشت تو بغلش،هی نگاه کرد دید لب ها پاره پاره است،با گوشه ی معجرش خونها رو پاک کرد،خاکارو پاک کرد،نگاش به رگ های بریده افتاد...حسین..."اللهم عجل لولیک الفرج"... #سید_مهدی_میرداماد #چهارم_محرم #محرم #روضه #حضرت_حر_علیه_السلام

روضه حر

عمو ببین از نفس فتادم به خیمه بشتاب برس به دادم زاده دلبری کریمم با تو در این بلا سهیمم دیدن من بیا یتیمم عمو حسین جان به درگه تو خادمم نهال ال هاشمم فدایی تو قاسمم عمو حسین عمو عمو عمو حسین **** دوباره کامم پر از عسل کن چو زنده دیدی مرا بغل کن از سُم اسب قاتلانم گرچه شکسته استخوانم اشک تو شد بلای جانم عمو حسین جان به سینه و به سر نزن عمو بیا کنار من بیا زیارت حسن عمو حسین عمو عمو عمو حسین **** گرفت بغض غمت گلو را نشد که یاری کنم عمو را رفتن من خجالتت داد بردن نعش تازه داماد تازه بر عهده تو افتاد عمو حسین جان فدای دیده ترت مرا قسم به مادرت ببر کنار اکبرت عمو حسین عمو عمو عمو حسین