🏴#شهادت_حضرت_فاطمه_س 🏴#سبک_تک ✍شاعر:علی علی بیگی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ تو بابای یتیمانی به هر دردی تو درمانی همه دنیا به نام تو تو آغاز و تو پایانی نگاهت معجزه داره به زخم دل تویی مرهم توو سختی تا که افتادم همیشه یاعلی گفتم علی مولا علی مولا ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ بده باده به ما ساقی واسه مردی تو مصداقی نگاه ما به دستاته همه دنیای عشاقی نجف شد قبله ی عالم چه کرده با دلم شورش حلاله مستی ما با ضریح و طرح انگورش علی مولا علی مولا ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ عجب رزمی چه نیرویی عجب تیغی چه ابرویی با یک ضربه دو‌ نیم مرهب چه غوغایی چه بازویی به دستش کمتر از آنی چو کاهی درب خیبر شد بزرگ همه یل هاشون اسیر و خاک حیدر شد علی مولا علی مولا

🏴#بند_اول

🏴#بند_دوم

🏴#بند_سوم

🏴#شهادت_حضرت_فاطمه_س 🏴#سبک_زمزمه ✍شاعر:علی علی بیگی

🏴#شهادت_حضرت_فاطمه_س 🏴#سبک_زمزمه ✍شاعر:علی علی بیگی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ پشت این در یه روزی غوغا شد دود آتیش از کوچه پیدا شد می دیدم که مادرم تنها شد زمین خورد و لگد شد چادر مادر چی آورده سرش این میخ تیز در چه دردایی کشیده بعد پیغمبر ای وای مادر ای وای مادر ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ می شِکوندن با غلاف بازوشو چکمه هاشون میزدن پهلوشو زخمی کرده سیلی شون ابروشو خودم دیدم که مادر دست به دیواره روی خاکا چشاش ابریه میباره میخواد پاشه ولی زخماش نمیزاره ای وای مادر ای وای مادر

🏴#شهادت_حضرت_فاطمه_س 🏴#سبک_زمینه_شور ✍شاعر:کربلایی هادی همتی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ ای وای... ای وای... مادر... مادر... گفتم غم مادرم نبینم، دیدم رخت غمو در برم نبینم، دیدم آمد به سرم از آنچه می ترسیدم ای وای... ای وای... مادر... مادر... ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ گفتم که فراق را نبینم، دیدم در سینه ی خود داغ نبینم، دیدم آمد به سرم از آنچه می ترسیدم ای وای... ای وای... مادر... مادر... ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ فلک دیدی چه خاکی بر سرم کرد به طفلی رخت ماتم در برم کرد الهی بشکنه دست مغیره میون کوچه ها بی مادرم کرد ای وای... ای وای... مادر... مادر... ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ یتیمی درد بی درمان یتیمی یتیمی زاری دوران یتیمی الهی طفلی بی مادر نمونه برای مادرش روضه نخونه ای وای... ای وای... مادر... مادر...

🏴#شهادت_حضرت_فاطمه_س 🏴#سبک_تک ✍شاعر:کربلایی هادی همتی ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ وا اُماه وا اُماه وا اُماه وای مادر، وای مادر، وای مادر شب بود و تاریکی غوغا می کرد مادر از درد پهلو می نالید... زخمای مادر بی درمان بود و... مادر چشمانش را بست و خوابید! شب و بود تاریکی، مَردی تنها... بر دوشش تابوتی، آرام آرام... می رفت و زانوهایش خَم می شد هنگام تشییع بابای تنهام... وا اُماه وا اُماه وا اُماه وای مادر، وای مادر، وای مادر وا اُماه وا اُماه وا اُماه وای مادر، وای مادر، وای مادر ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ بابا بود و اسما آروم آروم... آب غسل و میریختن بر پیکر غسلش میدادن اما با سختی خون می شستن از زخمای مادر بارون غم از چشما می بارید یک گوشه با هم هق هق می کردیم خاک و ریختن رو قبرو بابا گفت حالا باید بی مادر برگردیم... وا اُماه وا اُماه وا اُماه وای مادر، وای مادر، وای مادر وا اُماه وا اُماه وا اُماه وای مادر، وای مادر، وای مادر