بسم‌الله الرحمن الرحیم #حضرت_سکینه_س_مرثیه #روح_الله_عیوضی ▶️ اول ناگاه کتاب گریه را وا می کرد آن قدر که پشت ناله را تا می کرد در مجلس روضه ی امام صادق یاد لب خشکیده ی بابا می کرد دوم بانو! بنشین، بخوان، بگو حرف بزن از تیر نشسته بر گلو حرف بزن بانو! دم آخری کمی آب بخور از خاطره دست عمو حرف بزن سوم از سایه سنگ رد شده لشگر من زنجیر نشسته روی زخم پر من این غصه، شبانه، بی صدا پیرم کرد: تشت و سر و چوب و گریه خواهر من چهارم چوبی که به لب اشاره می کرد آن روز از عمه جگر پاره می کرد آن روز ترسیدم از آن چشم حرامی ناگاه... وقتی که مرا نظاره می کرد آن روز

بسم‌الله الرحمن الرحیم #امام_حسن_عسکری_ع_مدح_و_شهادت #روح_الله_عیوضی ▶️ از قوم و خویش حضرت باریتعالی هم یعنی که داری خانه ای در آسمان ها هم بی اذن تو سنگی به روی پا نمی شد بند بی اذن تو چشمی نخورده آب حتی هم از ساکنان کوچه دست قنوت تو لوح و قلم، کرسی و اهل عرش بالا هم دارایی و اموال ما خمس نگاه تو سر را ببین تا که ببینی زیر پا را هم برخورد گرم دست تو با سائلان این شد ما را کشانده از عدم تا درب دنیا هم وقتی در دارالکرم تا نیمه شب باز است محتاج تر از هرکسی دست من و ما هم تاریک مانده بی شما صحن بهشت حق با لخته خون های لب خورشید زهرا هم از صبح می لرزی و می افتی زمین گاهی تا شب هزاران روضه را کردی صدا با هم فریاد وا امای تو آتش زده دل را در شعله می بینی پر بانوی منزل را دیوار چشمان تو را نمدار می بینم سقف عزا را بر سرت آوار می بینم وقتی چراغ عمر تو از روی بام افتاد راه عبور خانه ها را تار می بینم ای روضه وا کن راه را می ترسم از دست سیلی که در پشت گلو انبار می بینم این میله ها دور تو مشغول طواف هستند زنجیر را با دست تو همکار می بینم زندان و شلاق کسی جسم تو را آزرد بر سینه ات ارثیه از مسمار می بینم هربار می آیند پشت خانه ات گویا اهل تو را بین در و دیوار می بینم با لرزش دستان تو عرش خدا لرزید لب های خشکت را شهید نار می بینم گفتم جوانمرگ است از آزار سامرا خون دلت را بر لبت هر بار می بینم پیشانی خیست که می بارد دم آخر مهدی سرت را در بغل دارد دم آخر