خواهر خورشید هرچه می خواهم میسر می شود،دیدار نَه هرچه دنبال وصالم،می شود تکرار نه فرصتی دیگر نمانده کاش می دیدم تو را دل به فکر ماندن است و این تن بیمار نه شد برایم تا خراسان آمدن فرض محال هر چه می گردم تو اینجا نیستی اِنگار نه روز و شب امید دارم تا که پیدایت کُنم تابِ ماندن هست اما بی وجود یار نه خوب شد زینب نبودم تا بِبوسم حنجرت خوب شد زینب نبودم تا سرِ بازار... نه خواهری در پای نیزه، دلبری بالای نی می رود در حلقه ی نامحرمان هم پای نی خواهر خورشیدم و از نور، دور اُفتاده ام دخترِ مردِ کلیم، از طور دور افتاده ام حال غیر از سوختن یا ساختن باید چه کرد وقتی از دلدار خود این جور دور افتاده ام گر بنای دیدن تو نیست ، چشم از دستِ زهر چه ملالی هست گردد کور ،دورافتاده ام باز ماندم از وصالت شد امیدم نا امید مثل یک صید اسیر از شور دورافتاده ام فرصتی دیگر نمانده لحظه های آخری من سلامت می دهم از دور، دورافتاده ام می روم ایکاش می شد این دل از تو با خبر یا رضا هم دور از تو مانده ام هم از پدر وقت رفتن نیست پیشم دلبر لیلای من ساحل خشکیده ای شد این دل دریای من مانده ام در غربت و جان می دهم دور از رضا کس نباشد با خبر از غصه و غم های من سال های سال دور از دختر و دور از پسر چه کشیده کنج زندان بلا بابای من گر نمی بینم خراسان و نمی بینم تو را چه قَدَر خوب است به قم شد کشیده پای من سایه ی بالاسرم دلتنگی ات با من چه کرد یا رضا جان زندگی و هستی و دنیای من منکه مثل زینب و چون فاطمه مظلومه ام دختر موسی بن جعفر هستم و معصومه ام * * *** مثل زینب نیستم اینجا کجا بزمِ شراب مَردم اینجا کجا و مَردم شام خراب مثل زینب نیستم من مادر و اُمِّ شهید من علی اصغر ندادم نیستم جای رباب مثل زینب نیستم ام المصائب نیستم تا که غمهایم نگردد جا میان صد کتاب مثل زینب نیستم که در پس بی معجری با کمک از آستینِ پیرهن گیرم حجاب مثل زینب نیستم تا در میان قتلگاه بوسه گیرم از گلو و حنجری در خون خضاب دخترم اما ندیدم من سری از تن جدا دخترم اما ندیدم راس ، در طشتِ طلا... مهدی شریف زاده #شعر_شهادت_بنت_موسی_ابن_جعفر #شعر_شهادت_حضرت_فاطمه_معصومه #شعر_شهادت_حضرت_معصومه #شعر_شهادت_کریمه_اهل_بیت #مهدی_شریف_زاده

شور عشق اگر به دست خزان باغ بی بری بانو ولی به روی فلک سایه گستری بانو به سوی قم که قدم می نهی علم بردوش به شانه عرش خدا را می آوری بانو زشور عشق برادر به برکت قدمت نمک به سفره این شهر می بری بانو دیار قم شده صحرای حشر منتظر است به پا شود به قیام تو محشری بانو اگر رضاست حسینت تو زینبی و اگر ر ضاست ساقی کوثر تو کوثری بانو کسی که کفو تو باشد جهان ندیده و نیست مگر که زاده شود باز حیدری بانو اگرکه نایب زهرا شدی یقین داری به روی گردن ما حق مادری بانو چنین که برده قرار از تو شعله های فراق چنان سپند پریشان به مجمری بانو اگر چه سینه ات از غصه گشته مالا مال ولی دمیده به قم با تو کوکب اقبال در انتظار برادر زجاده های امید به دست هر مژه ات لاله های استقبال چه قدر پیر و شکسته شدی از این دوری که لحظه های فراق است هریکی صد سال گرفته زلف رضا را زمانه از دستت گره به زلف غمش خورده رشته آمال شبیه زینب کبری تویی تو سرتا پا حسین وجه علی وار و فاطمه تمثال ولی تفاوت شهر تا به شهر بسیار است که قم کجا و بیابان و زینب و گودال اگر تو در پی روی مه رضا هستی هلال زینب کبری به نی شد استهلال تمام شهر اگر که به پات افتادند فتاد پای حرم لشگری پی خلخال تن برادرتو غرق بین گل ها شد تن برادر او زیر نعل ها پا مال  موسی علیمرادی #شعر_شهادت_حضرت_معصومه #شهادت_فاطمه_معصومه #قم_المقدسه #ملیکه_قم #موسی_علیمرادی

خواهر خورشید هرچه می خواهم میسر می شود،دیدار نَه هرچه دنبال وصالم،می شود تکرار نه فرصتی دیگر نمانده کاش می دیدم تو را دل به فکر ماندن است و این تن بیمار نه شد برایم تا خراسان آمدن فرض محال هر چه می گردم تو اینجا نیستی اِنگار نه روز و شب امید دارم تا که پیدایت کُنم تابِ ماندن هست اما بی وجود یار نه خوب شد زینب نبودم تا بِبوسم حنجرت خوب شد زینب نبودم تا سرِ بازار... نه خواهری در پای نیزه، دلبری بالای نی می رود در حلقه ی نامحرمان هم پای نی خواهر خورشیدم و از نور، دور اُفتاده ام دخترِ مردِ کلیم، از طور دور افتاده ام حال غیر از سوختن یا ساختن باید چه کرد وقتی از دلدار خود این جور دور افتاده ام گر بنای دیدن تو نیست ، چشم از دستِ زهر چه ملالی هست گردد کور ،دورافتاده ام باز ماندم از وصالت شد امیدم نا امید مثل یک صید اسیر از شور دورافتاده ام فرصتی دیگر نمانده لحظه های آخری من سلامت می دهم از دور، دورافتاده ام می روم ایکاش می شد این دل از تو با خبر یا رضا هم دور از تو مانده ام هم از پدر وقت رفتن نیست پیشم دلبر لیلای من ساحل خشکیده ای شد این دل دریای من مانده ام در غربت و جان می دهم دور از رضا کس نباشد با خبر از غصه و غم های من سال های سال دور از دختر و دور از پسر چه کشیده کنج زندان بلا بابای من گر نمی بینم خراسان و نمی بینم تو را چه قَدَر خوب است به قم شد کشیده پای من سایه ی بالاسرم دلتنگی ات با من چه کرد یا رضا جان زندگی و هستی و دنیای من منکه مثل زینب و چون فاطمه مظلومه ام دختر موسی بن جعفر هستم و معصومه ام * * *** مثل زینب نیستم اینجا کجا بزمِ شراب مَردم اینجا کجا و مَردم شام خراب مثل زینب نیستم من مادر و اُمِّ شهید من علی اصغر ندادم نیستم جای رباب مثل زینب نیستم ام المصائب نیستم تا که غمهایم نگردد جا میان صد کتاب مثل زینب نیستم که در پس بی معجری با کمک از آستینِ پیرهن گیرم حجاب مثل زینب نیستم تا در میان قتلگاه بوسه گیرم از گلو و حنجری در خون خضاب دخترم اما ندیدم من سری از تن جدا دخترم اما ندیدم راس ، در طشتِ طلا... #شعر_شهادت_بنت_موسی_ابن_جعفر #شعر_شهادت_حضرت_فاطمه_معصومه #شعر_شهادت_حضرت_معصومه #شعر_شهادت_کریمه_اهل_بیت #مهدی_شریف_زاده #کانال_متن_روضه_مجمع_الذاکرین

خواهر خورشید هرچه می خواهم میسر می شود،دیدار نَه هرچه دنبال وصالم،می شود تکرار نه فرصتی دیگر نمانده کاش می دیدم تو را دل به فکر ماندن است و این تن بیمار نه شد برایم تا خراسان آمدن فرض محال هر چه می گردم تو اینجا نیستی اِنگار نه روز و شب امید دارم تا که پیدایت کُنم تابِ ماندن هست اما بی وجود یار نه خوب شد زینب نبودم تا بِبوسم حنجرت خوب شد زینب نبودم تا سرِ بازار... نه خواهری در پای نیزه، دلبری بالای نی می رود در حلقه ی نامحرمان هم پای نی خواهر خورشیدم و از نور، دور اُفتاده ام دخترِ مردِ کلیم، از طور دور افتاده ام حال غیر از سوختن یا ساختن باید چه کرد وقتی از دلدار خود این جور دور افتاده ام گر بنای دیدن تو نیست ، چشم از دستِ زهر چه ملالی هست گردد کور ،دورافتاده ام باز ماندم از وصالت شد امیدم نا امید مثل یک صید اسیر از شور دورافتاده ام فرصتی دیگر نمانده لحظه های آخری من سلامت می دهم از دور، دورافتاده ام می روم ایکاش می شد این دل از تو با خبر یا رضا هم دور از تو مانده ام هم از پدر وقت رفتن نیست پیشم دلبر لیلای من ساحل خشکیده ای شد این دل دریای من مانده ام در غربت و جان می دهم دور از رضا کس نباشد با خبر از غصه و غم های من سال های سال دور از دختر و دور از پسر چه کشیده کنج زندان بلا بابای من گر نمی بینم خراسان و نمی بینم تو را چه قَدَر خوب است به قم شد کشیده پای من سایه ی بالاسرم دلتنگی ات با من چه کرد یا رضا جان زندگی و هستی و دنیای من منکه مثل زینب و چون فاطمه مظلومه ام دختر موسی بن جعفر هستم و معصومه ام * * *** مثل زینب نیستم اینجا کجا بزمِ شراب مَردم اینجا کجا و مَردم شام خراب مثل زینب نیستم من مادر و اُمِّ شهید من علی اصغر ندادم نیستم جای رباب مثل زینب نیستم ام المصائب نیستم تا که غمهایم نگردد جا میان صد کتاب مثل زینب نیستم که در پس بی معجری با کمک از آستینِ پیرهن گیرم حجاب مثل زینب نیستم تا در میان قتلگاه بوسه گیرم از گلو و حنجری در خون خضاب دخترم اما ندیدم من سری از تن جدا دخترم اما ندیدم راس ، در طشتِ طلا... مهدی شریف زاده #شعر_شهادت_بنت_موسی_ابن_جعفر #شعر_شهادت_حضرت_فاطمه_معصومه #شعر_شهادت_حضرت_معصومه #شعر_شهادت_کریمه_اهل_بیت #مهدی_شریف_زاده