بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً وقائِداً وَ ناصرا وَ دلیلا و عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً وتُمَتّعَهُ فیها طَویلاً. #اللهم‌عجل‌الولیڪ‌الفرج♥️

گناهان زبان پرسش : آفات و گناهان زبان کدامند؟پاسخ اجمالی: گناهان مربوط به زبان و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد بسيار زياد مى باشد، از جمله: 1- جدال و مراء. 2ـ خصومت و نزاع و لجاج در كلام. 3- بد زبانى و دشنام. 4- استهزاى ديگران. 5- فاش كردن اسرار مردم. 6- دروغ. 7- غیبت. 8- تهمت. 9- شهادت به باطل. 10- ايذاء ديگران با گفتار. 11- تبليغ باطل و تشويق بر گناه و امر به منكر و نهى از معروف. 12- سخن چينى. 13- كفران و ناسپاسى با زبان. 14- نشر شايعات بى اساس و اكاذيب و اشاعه فحشاء. 15- غنا. و موارد بسیار دیگر. پاسخ تفصیلی: به همان نسبت كه بركات زبان و آثار سازنده آن زياد است، آفات و گناهانى كه به وسيله آن انجام مى گيرد و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد بسيار زياد مى باشد. محقّق بزرگوار مرحوم «فيض كاشانى» در كتاب «المحجّة البيضاء»،(1) و «غزالى» در «احياء العلوم»(2) بحث بسيار مشروحى تحت عنوان گناهان زبان ذكر كرده اند؛ غزالى بيست نوع انحراف و آفت براى زبان شمرده است: 1 ـ گفتگو كردن در امورى كه به انسان مربوط نيست (و در سرنوشت او اثر مادّى و معنوى ندارد). 2 ـ بيهوده گويى و پرحرفى. 3 ـ گفتگو در امور گناه آلود مانند وصف مجالس شراب و قمار و زنان آلوده. 4 ـ جدال و مراء(منظور از «جدال» جرّ و بحث هايى است كه براى تحقير ديگران انجام مى شود، و «مراء» به معنى بحثهايى است كه به عنوان اظهار فضل و برترى جويى است). 5 ـ خصومت و نزاع و لجاج در كلام. 6 ـ تكلّف در سخن گفتن و تصنّع در سجع و قافيه پردازى و مانند آن. 7 ـ بد زبانى و دشنام. 8 ـ لعن كسى كه مستحقّ لعن نيست. 9 ـ غنا و اشعار (منظور اشعارى است كه محتواى باطل دارد يا با آهنگ لهوى خوانده مى شود). 10 ـ مزاح و شوخى هاى ركيك و زشت. 11 ـ سخريّه و استهزاى ديگران. 12 ـ فاش كردن اسرار مردم. 13 ـ وعده هاى دروغين. 14 ـ دروغ و خبرهاى خلاف گفتن. 15 ـ غيبت كردن. 16 ـ سخن چينى (حرف اين را براى آن بردن و ميان دو نفر يا دو گروه نفاق و آشوب بپا كردن). 17 ـ نفاق در سخن (كه در تعبيرات عربى به چنين كسانی ذو اللِّسانين گفته مى شود؛ مثلاً، در پيش رو چيزى بگويد و در پشت سر چيز ديگر). 18 ـ مدح نا به جا و ستايش از كسانى كه شايسته ستايش نيستند. 19 ـ نسنجيده و بى مطالعه سخن گفتن كه غالباً توأم با خطاها و خلافها است. 20 ـ سؤال از مسائل پيچيده اى كه درك آن خارج از توان فكرى سؤال كننده است. بررسى ها نشان مى دهد كه آفات زبان منحصر به آنچه در بالا آمده نيست؛ هر چند بخش مهمّى از آن را تشكيل مى دهد. شايد نظر مرحوم فيض كاشانى و غزالى نيز احصاء تمام گناهان زبان نبوده است؛ به همين دليل، موارد ديگرى را مى يابيم كه مى توان بر آن بيست مورد افزود، مانند موارد دهگانه زير: 1 ـ تهمت زدن. 2 ـ شهادت به باطل. 3 ـ خودستايى. 4 ـ نشر شايعات بى اساس و اكاذيب، و اشاعه فحشاء، هرچند به عنوان ذكر احتمال بـاشد. 5 ـ خشونت در سخن و بى ادبى در كلام. 6 ـ اصرار بى جا (مانند اصرار بنى اسرائيل در مورد گاوى كه مأمور به ذبح آن بودند). 7 ـ ايذاء ديگران با گفتار، و به اصطلاح نيش زبان زدن. 8 ـ مذمّت كسى كه سزاوار مذمّت نيست. 9 ـ كفران و ناسپاسى با زبان. 10 ـ تبليغ باطل و تشويق بر گناه و امر به منكر و نهى از معروف. شايد نياز به توضيح نباشد كه آنچه در بالا آمد نيز تمام گناهان زبان را تشكيل نمى دهد بلكه موارد سى گانه فوق، قسمت عمده آن است. ولى ذكر اين نكته نيز لازم به نظر مى رسد كه بعضى در اين زمينه افراط كرده اند، و گاه براى بالا بردن عدد گناهان زبان، گناهانى كه مربوط به زبان نيست،جزء گناهان زبان شمرده اند؛ مانند: اظهار فقر و نادارى، و بدعت و بدعتگذارى در دين، و تفسير به رأى، و جاسوسى و امثال اين امور كه هر يك گناه مستقلّى است؛ و گاه ممكن است با زبان يا قلم و گاه با اعمال ديگر انجام شود؛ و قرار دادن اينها در زمره گناهان ويژه زبان، زياد مناسب به نظر نمى رسد؛ زيرا اگر بخواهيم اين گونه محاسبه كنيم تمام گناهان و همه رذائل اخلاقى مانند، ريا، حسد، تكبّر، قتل نفس و زنا، همه اينها را به نوعى مى توان با زبان مرتبط كرد. گاه نيز آمده اند يكى از آفات زبان را شاخه شاخه كرده اند و هر كدام را عنوان مستقلّى شمرده اند، مانند تندى سخن با استاد، تندى سخن با پدر و مادر، صدا زدن به نامهاى زشت و مانند اينها. به هر حال، بهتر است در اينجا مانند همه جاى ديگر از افراط و تفريط بپرهيزيم.(3) پی نوشت: (1). المحجة البيضاء في تهذيب الإحياء، ملا محسن فيض كاشانى، محقق/ مصحح: غفاری، على اكبر، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسين، قم، چاپ چهارم، 1417 ه.ق، ج 5، ص 199، «الافة الأولى الكلام فيما لا يعنيك...». (2). إحياء علوم الدين، ابو حامد غزالى، دار الكتاب العربى، بيروت ، بی تا، ج 8، ص 205، «اعلم أن أحسن أحوالك أن تحفظ ألفاظك...». (3). گرد آوری از کتاب: اخلاق در قرآن‏، آيت الله العظمى ناص

سلام به وفا سلام به ادب سلام به معرفت سلام به قمر بنی هاشم سلام به باب الحوائج سلام به عمو عباس رقیه سلام به همه عاشقانش 🎊🌸میلاد علمدار کربلا سلطان شجاعت و وفا حضرت ابوالفضل علیه‌السلام بر رهروان آن حضرت تبریک و تهنیت باد🌸🎊

⚜ ذکر صالحین ⚜ حتما بخونید🔰🔰🔰 آیا از همسر و بچه های حضرت عباس خبر دارید؟ برای من خیلی جالب بود. حضرت عباس(ع) تنها با یک زن ازدواج کردند. او لبابه دختر عبیدالله بن عباس بود. لبابه زنی بسیار شایسته پاکدامن و از خاندانی شریف بود. او از بهترین زنان زمانه خود و از محبان امام علی ع بود. لبابه از حضرت ابوالفضل ع پنج پسر و یک دختر بدنیا اورد. لبابه در کربلا حضور داشت. یکی از پسران او بنام قاسم در کربلا شهید شد. خود او نیز اسیر شد. همراه با سایر اسرا زجر و شکنجه ها را تحمل کرد. پس از ازادی اسرا او به مدینه برگشت. لبابه روز و شب گریه میکرد چندان که بیمار شد و در سن ۲۸ سالگی از دنیا رفت. خدای رحمتش کند. فرزندان او مدتی توسط مادربزرگ پاکشان ام البنین سلام الله علیها تربیت شدند اما اوهم دوسال بعد از واقعه کربلا از دنیا رفت و سرپرستی فرزندان به امام سجاد علیه السلام منتقل شد. گفتنی است هر گاه یکی از فرزندان حضرت عباس ع نزد امام سجاد ع می آمد اشک بر گونه های حضرت جاری می شد. هدیه کنید به پیشگاه مقدس قمر بنی هاشم‌ حضرت ابوالفضل العباس(ع) صلواتی بر محمد و آل محمد. یاعلی 📚سید بن طاووس اقبال الاعمال ص ۲۸ ┄┄┅┅┅❅🌷❅┅┅┅┄┄

✳بسم رب الشهدا و الصدیقین ✳ 💎 حضرت عباس (ع) در کلام حضرات معصومین (علیهم السلام) 💎 ✳حضرت عباس در کلام حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) 🍀درکتاب الکبریت الاحمر آمده است که در رویایی صادقه ، حضرت رسول صلی الله علیه و آله به حضرت عباس (علیه السلام) فرمودند : «أقرّالله ُ عینک ، فأنتَ بابُ الحوائج وَ اشفَع لمَن شئتَ» خداوند چشمت را روشن گرداند ، تو باب الحوائج هستی ، از هر که خواستی شفاعت کن.» ✳حضرت عباس(ع) در کلام امیرالمومنین علی (علیه السلام) 🍀درکتاب «معالی السّبطین» آمده است که در آن هنگام که مولا علی علیه السلام دربستر شهادت بودند ، عباس را طلبید و او را به سینه اش چسبانید و فرمود : " وَلَدی وَ سَتَقرّ ُ بکَ عینی فی یومِ القیامة " « پسرم به زودی چشمم در قیامت به وسیله ی وجود تو روشن می شود . همچنین فرمودند : " أذا کانَ یومَ عاشورا وَ دَخَلتَ المَشرعة إیاک أن تَشربَ الماء وَ أخوک الحُسین ُ عطشان ٌ " «هرگاه روز عاشورا فرا رسید و بر شریعه آب وارد شدی ؛ مبادا که از آب بنوشی در حالی که برادرت حسین ، تشنه است.» وهمه می دانیم که حضرت قمر بنی هاشم به این وصیت چه زیبا عمل کردند ، تا آنجا که فرمودند : " وَالله لا أذوقُ الماءَ وَ سیدی الحَسینَ عطشانا ً" «سوگند به خدا از آب نمی چشم ، با اینکه آقایم حسین تشنه است.» ✳حضرت عباس(ع) در کلام حضرت زهرا (علیها السلام) 🍀روایت شده که وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر (صلوات الله علیه و علی آله) به مولا علی (علیه السلام) می فرمایند که به زهرا بگو ، برای شفاعت و نجات امت چه داری ؟ مولا پیام حضرت رسول را به خانم فاطمه زهرا( سلام الله علیها) می رسانند و ایشان در پاسخ می فرمایند که : " یا امیرالمؤمنین ! کفانا لاجل ِ هذا المقام ِ الیدان ِ المَقطوعتان ِ مـِـن ابنی العباس " ای امیر المؤمنین ! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی ست . 📖 معالی السبطین : جلد ۱، ص ۴۵۲ ✳حضرت عباس (ع) در کلام امام حسین (علیه السلام) 🍀شاید در بین همه ی سخنانی که حضرات معصومین (علیهم السلام) در باره حضرت عباس (ع) فرمودند ، جملات و عبارات حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) به گونه ای دیگر بر آتش دل ها دامن می زند . در عصر روز تاسوعا ، حضرت اباعبدالله خطاب به برادر فرمودند : «إرکـَب بـِـنفسی أنت تَلقاهُم وَ اسئَلهُم عمّا جائهُم .....» «جانم به قربانت ! سوار بر اسب شو و نزد دشمن برو و از آنها بپرس برای چه به اینجا آمده اند.» در این جمله ، عبارت " بنفسی أنت " خود گویای عمق علاقه و احترامی ست که مولا ابا عبدالله (علیه السلام) نسبت به برادر بزرگوارشان دارند 🍀همچنین در روز عاشورا ، هنگامی که حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) بربالین خونین برادر ، و در کنار نهر علقمه حاضر شدند و لحظه ی شهادت برادر خویش را مشاهده نمودند ، خطاب به ایشان فرمودند :" جَزاکَ الله خیرا ً یا أخی ! لَقَد جاهَدتَ فی الله ِ حَق ّجهاده ِ " برادرم ! خداوند پاداش نیک ترا دهد ، تو در راه خدا به طور کامل و شایسته جهاد کردی.» ✳حضرت عباس (علیه السلام) در کلام امام سجاد (علیه السلام) 🍀بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی (علیه السلام) به گونه ای است که امامان معصوم (علیهم السلام) در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند. 🍀امام سجاد (علیه السلام) درباره ی حضرت عباس (علیه السلام ) می فرماید : «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آن ها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه ی شهدا به آن غبطه می خورند». ✳حضرت عباس (علیه السلام) در کلام امام صادق (علیه السلام) 🍀امام صادق (علیه السلام ) حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) را به عنوان کسی معرفی می کند که از ایمان استوار و بینش نافذ برخوردار بوده و در راه امام بزرگوارش به جهاد برخاسته است. ایشان می فرماید: «عمویم؛ عباس، بصیرتی نافذ و ایمانی محکم داشت. او به همراه برادرش حسین (علیه السلام) جهاد کرد و به افتخار شهادت رسید». آن حضرت هم چنین درباره ی اخلاص و ارزش جهاد حضرت عباس (علیه السلام) می فرماید: «شهادت می دهم و خدا را شاهد می گیرم که تو در راه جنگجویان بدر و مجاهدان راه خدا گام نهادی و درجهاد با دشمنان خدا، اخلاص ورزیدی و در نصرت اولیای خدا،خلوص نشان دادی و از دوستانش دفاع کردی... شهادت می دهم که تو هر چه در توان داشتی، انجام دادی». 🌴صلی علیک یا قمر بنی هاشم یا اباالفضل العباس✳

روح پدر ومادر ما شـــاد که بگذاشت روی لب ما نــامِ دل آرای ابالفضل مجنون کرمانشاهی