‏میلادعشق مبارک باد..👏👏🌹🌹

🌹 چند نمونه از سیره عملی پیامبر مهربان ما ... ۱-هنگام راه رفتن با آرامی و وقار راه می‌رفت ۲-در راه رفتن قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشید. ۳-نگاهش پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. ۴-هرکه را می‌دید مبادرت به سلام می‌کرد و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. ۵-وقتی با کسی دست می‌داد دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشید. ۶-با مردم چنان معاشرت می‌کرد که هرکس گمان می‌کرد عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. ۷-هرگاه به کسی می‌نگریست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. ۸-هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. ۹-چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. ۱۱-هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. ۱۲-چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی گشت و رو به او می‌نشست. ۱۳-با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی خاست. ۱۴-در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن. ۱۶-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. ۱۷-هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد. ۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. ۲۰-اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد. ۲۱-کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد. ۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. ۲۳-هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. ۲۴-پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵-چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» ۲۶-با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. ۲۸-هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. ۲۹-بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد. ۳۰-به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد.

رسول الله(ص) میفرمایند؛ - اول کسانی که به بهشت خوانده میشوند کسانی هستند که خدا را بسیارحمد می کنند و او را در نهان وآشکارسپاس می گویند. - هرکس می خواهد بی نیازترین مردم باشد باید به آنچه نزد خداست مطمئن تر باشد تابه آنچه در دست دیگران است. - گفتار شیرین وپاکیزه یک نوع صدقه وخدمت به دیگران است. - هرکس برادر مسلمانش را به کلمه ای مورد لطف قرار دهد واز او دلجوئی ورفع مشکل کند دائما درسایه بلند رحمت الهی خواهد بود. - بهترین مردم کسی است که برای مردم سودمندتر است. - جماعت و یکپارچگی رحمت است وپراکندگی عذاب . - مومن برای مومن مانند بنای ساختمان است که بعضی اجزاء آن، بعض دیگر را نگه میدارد. 🌹عید میلاد نور، و هدیه برترین خلقت الهی مبارک باد .💐

شب هفدهم شب ولادت حضرت خاتم الأنبياء صلوات الله عليه و شب بسيار مباركي است و سيّد نقل كرده كه در مثل چنين شب نيز قبل از هجرت به يكسال معراج آن حضرت بوده. روز هفدهم بنابر مشهور بين علماء اماميّه روز ولادت باسعادت حضرت خاتم الأنبياء محمد بن عبدالله (صلي الله عليه وآله)است و معروف آنست كه ولادت با سعادتش در مكّه معظّمه در خانه خود آن حضرت واقع شده در روز جمعه در وقت طلوع فجر در عام الفيل در ايّام سلطنت انوشيروان عادل و نيز در اين روز شريف سنه هشتاد و سه ولادت حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام) واقع شده و باعث مزيد فضل و شرافت اين روز گرديده و بالجمله اين روز روز بسيار شريفي است و از براي آن چند عمل است: اوّل : غسل دوّم : روزه و از براي آن فضيلت بسيار است و روايت شده كه هركه اين روز را روزه بدارد ثواب روزه يك سال خدا براي او بنويسد و اين روز يكي از آن چهار روز است كه در تمام سال به فضيلت روزه ممتاز است . سوم : زيارت حضرت رسول ( صلي الله عليه وآله ) از نزديك و دور چهارم : زيارت اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) به همان زيارتي كه حضرت صادق ( عليه السلام ) كرده و تعليم محمّد بن مسلم فرموده و بيايد انشاءالله در باب زيارات پنجم : در وقتي  كه روز بلند شود دو ركعت نماز كند در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه اِنّا اَنْزَلْناهُ و ده مرتبه توحيد بخواند و بعد از سلام در مصلاّي خود بنشيند و اين دعا بخواند : اَللّهُمَّ اَنْتَ حَيٌّ لاتَمُوتُ الخ خدايا تو زنده اي هستي كه هرگز نميري و اين دعاي مبسوطي است و چون سَنَدَش را منتهي به معصوم نديدم مراعات اختصار را اَهَمّ ديدم هركه طالب است به زاد المعاد رجوع نمايد ششم آنكه مسلمانان اين روز را تعظيم بدارند و تصدّق و خيرات بنمايند و مؤمنين را مسرور كنند و به زيارت مشاهد مشرّفه روند و سيّد در اقبال شرحي از لزوم تعظيم اين روز ذكر نموده و فرموده كه من يافتم طايفه نصاري و جمعي از مسلمين را كه تعظيم بزرگي از روز ولادت عيسي (عليه السلام) مي نمايند و تعجّب كردم كه چگونه مسلمانان قانع شدند كه روز مولود پيغمبرشان كه اعظم از همه پيغمبران است به اين مرتبه از تعظيم باشد كه اَدْوَنْ از تعظيم نصاري است مولد عيسي(عليه السلام)را. #تولد_حضرت_پیامبر #تولد_حضرت_امام_صادق زیاد‌بگویید🤲#اللّٰهُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج 😊 نماز شب بخونید⏰فیض اعظم.

عیدتون مبارک 🎊🥰😍♥️ راه را بااین ستاره ها می توان پیداکرد ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄

#امام_صادق_علیه_السلام ♦️ مولایم جعفر بن محمد «عليهماالسلام» را ديدم كه تمام مشرق و مغرب را پُر كرده بود ... در روایتی آمده است: هنگامى كه منصور دوانیقی، امام صادق عليه‌السلام را احضار كرد و آن حضرت از مدينه به بغداد آمد، در كنار دجله نزول اجلال فرمود. 🔹پيرمردى از شيعيانش با او ملاقات كرد و عرض كرد: آقای من! خودتان را به من بشناسانید. امام عليه السلام فرمود: آيا مى خواهى مرا بشناسى؟ عرض كرد: بلى. امام عليه السلام به اصحاب خود كه در خدمتش بودند فرمود: او را در دجله بيندازيد. آنها هم اطاعت كردند و او را در ميان دجله انداختند. 🔸آن پیرمرد كه چنين ديد، شروع كرد به فرياد كردن و تعجّب كردن از آنچه در مقابل خواسته‌اش ملاقات كرد، در ميان آب دست و پا زد، بالا و پائين رفت تا آنكه خود را با شناورى از دجله خارج كرد، او اظهار تعجّب مى كرد كه اين چه كارى بود و چرا امام عليه‌السلام چنين دستورى داد. 🔹امام عليه‌السلام دستور داد دوباره او را در دجله بيندازند، و اطرافيان او را گرفته و در دجله انداختند، آتش خشم او برافروخته گرديد و كلماتى كه تعجّب او را نشان مى داد پشت سر هم مى‌گفت تا اينكه اين بار هم با زحمت خود را خارج كرد و آن حضرت را مورد سرزنش قرار داد و چنين كارى را از ايشان بعيد شمرد. 🔸امام عليه السلام دستور داد براى بار سوّم او را در ميان دجله بيندازند، و لحظه‌اى بعد خود را در ميان آب ديد كه توان شناكردن ديگر برايش نمانده بود، امواج آب هم او را در وسط رودخانه بُرده بود، در چنين وضعى حالت انقطاع به او دست داد. امام عليه السلام چون ناتوانى او را از شناكردن و خارج شدن مشاهده فرمود، دست كريمانه خود را دراز كرد و او را كه در وسط دجله بود خارج كرد، همينكه از آب بيرون آمد خود را بر قدم هاى حضرت انداخت و اظهار كرد كه امام را به خوبى شناخته است. 🔹اطرافيان از او سئوال كردند: چگونه شناختى؟ عرض كرد: هنگامى كه از شناكردن عاجز شدم و يقين به هلاكت و نابودى خود كردم از همه جا و همه چيز دل بريدم و خدا را صدا زدم، چيزى نمانده بود كه در ته آب فرو روم و خفه شوم كه پرده‌ها از مقابل چشمانم كنار رفت، مولایم جعفر بن محمد عليهماالسلام را ديدم كه تمام مشرق و مغرب را پُر كرده بود و غير از او چيزى را نمى‌ديدم، او مرا نجات داد. 📚القطره ج١ ص۵۵۶ ✍اين، همان معنای احاطه وجودىِ امام عليه‌السلام است كه در دعاى رجبيّه مى‌خوانيم: « بِهِم مَلأتَ سَماءَك وَ أرضَك » «آسمان و زمين را به وجود ايشان (أئمه اطهار علیهم‌السلام) پُر كردى،» اين ذوات مقدّسه همه جا هستند، در همه زمان‌ها و مكان‌ها و با همه موجودات بوده و هستند، و هيچ زمان و مكانى خالى از وجود ايشان نبوده و نيست، چرا كه آنها مظهر اسماء پروردگارند.(آیت الله مستنبط)

برائت #درموردابوبکروعمر

#توبه واقعی و بندگی حضرت حق / آیت الله جوادی آملی/ حاج حسین انصاریان بمناسبت میلاد با سعادت نبی اکرم (ص) و امام صادق(ع) هیچگاه برای توبه و بازگشت، دیر نیست و هیچوقت، راه بسته نیست.... التماس دعا،