#سبک_زندگی_اسلامی #سخنرانی_کوتاه #سوره_واقعه #تربیت_دینی 🍃 #سوره_واقعه_و_گشایش_روزی 🔘 حجت‌الاسلام #شیخ_حسین_انصاریان

#سبک_زندگی_اسلامی #تربیت_دینی #استفتاء 🔷🔶 #روش_کنترلی_در_مقابل_گناهان_چشمی 👈🏼👈🏼 جوانى هستم كه هيچ زنى از مقابل چشمم رد نمى‌شود مگر اين كه با تمام وجود متوجه او مى‌شوم. و اين، برايم تبديل به عادت و ملكه شده و در قلبم نفوذ كرده است. چگونه مى‌توانم توبه كنم؟ و چگونه از اين عادت كه به‌واسطه ديدن رفتار دوستان، پدرم، برادرانم و نزديكانم شروع شده، رهايى يابم؟ 📝 جواب مرحوم آیت‌الله العظمی #سید_محمدصادق_روحانی: باسمه جلت اسمائه؛ از پيامبراكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) نقل شده است: «هر كس چشم خود را از نگاه حرام پر كند، خداى تعالى در روز قيامت چشم او را با ميخ‌هاى آتشين پر كند، و تا روز حشر از آتش انباشته مى سازد تا حساب مردم به پايان رسد، و پس از آن، او را به آتش مى‌افكند»(۱). ➖ همان‌گونه كه در روايات به آن اشاره شده، انسان مى‌تواند با اجبار نفس و الزام آن از طريق عهد و نذر از اين رذيله، رهايى يابد. او مى‌تواند چشم خود را فروافكند، و فروافكندن چشم تأثيرى عجيب دارد. از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) نقل شده است كه: «از ايشان درباره مردى پرسيدند كه زن (نامحرم) بر او بگذرد و او نگاه كند، فرمود: نگاه نخست حق تو است، و نگاه بار دوم بر ضرر توست، و نگاه سوم تير زهرآگينى از تيرهاى شيطان است. هر كس به‌خاطر خداى تعالى، نه به‌خاطر ديگران، از تكرار نگاه خوددارى كند، خداوند ايمانى به او عطا مى‌فرمايد كه طعم و لذت آن را مى‌چشد»(۲). ➖ در برخى نصوص شريف اذعان شده كه درمان نگاه حرام، از راه درمان علت آن ميسر است; زيرا منشا آن غالبا تهييج شهوت است. لذا اگر انسان فوران شهوتش را از راه حلال درمان نمايد، به حرام نيازى پيدا نمى‌كند. و اين همان است كه امام على (عليه‌السلام)در سخنى به آن اشاره كرده و فرموده است: «اگر يكى از شماها زنى را ديد كه او را شگفت زده كرد، نزد همسرش برود، زيرا نظير آنچه ديده است در همسر خود او نيز هست. پس شيطان را به دل خود راه ندهد. و چشمش را از آن زن برگرداند; و اگر همسرى ندارد، دو ركعت نماز بخواند و خداى را زياد حمد و ستايش كند، و پيامبر و آل پيامبر را صلوات بفرستد، آن گاه دعا كند و از فضل خدا درخواست كند كه خداوند به مهربانى خود حلالى را فراهم كند كه او را بى‌نياز سازد»(۳). 📚 پانوشت: ۱. مستدرك الوسائل، ج۱۴، ص۲۶۸; بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۳۷ ۲. مستدرك الوسائل، ج۱۴، ص۲۶۸ ۳. بحارالأنوار، ج۱۰، ص۱۱۵; و ج۱۰۰، ص۲۸۷