تصویرجشن میلاد حضرت عباس(ع) مسجد آیت الله ابوتراب آل آقا جمعه۵/اسفند۱۴۰۱/

#موالید_شعبان_المعظم #با_عباس_علیه_السلام #ماه_شعبان #4شعبان 🔷🔶 #چهارم_شعبان_ﻭﻟﺎﺩﺕ_ﺣﻀﺮﺕ_ﻋﺒﺎﺱ_ﻋﻠﻴﻪ‌_ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ 👈🏼👈🏼 ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۶ هـ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﻛﺮﺑﻠﺎ، ﺳﻘّﺎﻯ ﻧﻴﻨﻮﺍ، ﺣﻀﺮﺕ ﻗﻤﺮ ﻣُﻨﻴﺮ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ العبّاﺱ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ. (۱) ▫️ﻧﺎﻡ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒّﺎﺱ ﻋﻠﻴﻪ‌ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻞ، ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺮﺑﺔ، ﻗﻤﺮ ﺑﻨﻰ‌ﻫﺎﺷﻢ، ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺤﻮﺍﺋﺞ، ﻋﺒﺪ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺳﻘّﺎ ﻣﻰ‌ﮔﻮﻳﻨﺪ(۲). ▫️ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺃﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ‌ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ‌ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺍﻡّ ﺍﻟﺒﻨﻴﻦ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎالسلام ﺩﺧﺘﺮ ﺣﺰﺍﻡ ﻛﻠﺎﺑﻴﻪ ﺍﺳﺖ. ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﻭ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻨﻰﻫﺎﺷﻢ ﻣﻠﻘّﺐ ﺷﺪ. ﻗﺎﻣﺘﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﺋﻰ ﻗﻮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﻛﻪ ﻣﻰﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺭﻛﺎﺏ ﻣﻰﻧﻤﻮﺩ ﺯﺍﻧﻮﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﺳﺐ ﻣﻰﺭﺳﻴﺪ. ﻣﻈﻬﺮ ﺟﻠﺎﻝ ﻭ ﺟَﺒَﺮﻭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻛﺮﺩﮔﺎﺭ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺃﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻮﺩ. ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﭙﻬﺴﺎﻟﺎﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺑﻮﺩ(۳). ▫️روزی امام سجاد علیه‌السلام به عُبیدالله فرزند حضرت عبّاس علیه‌السلام نگاه کرد و اشک چشمان مبارکش را فرا گرفت و فرمود : «روزی بر رسول خدا صلّی الله علیه وآله سخت تر از روز اُحُد نبود که عمویش حمزه علیه السلام در آن شهید شد، و بعد از آن مُوته بود که عمو زاده اش جعفر بن ابی طالب شهید شد». سپس فرمود : «وَ لا یَومٌ کَیَومِ الحُسَینِ علیه السلام ...» : «روزی چون روز حسین علیه‌السّلام نبود؛ که سی هزار مَرد که گمان می کردند از این امّت‌اند دور او را گرفتند و هر کدامشان با کشتن او به خدا تقرُّب می‌جستند و او خداوند را به آن‌ها یاد آوری می‌نمود ولی پند نمی‌گرفتند تا او را به ستم و ظلم و عُدوان کُشتند». ▫️آنگاه فرمود: «خداوند عبّاس علیه‌السّلام را رحمت کند که جانبازی کرد و خوب امتحان داد و در راه برادر، خود را مبتلا ساخت و خود را فدای برادر نمود تا دو دستش قطع شد. خداوند در عوض به او دو بال داد که با فرشتگان در بهشت پرواز می‌کند چنان که به جعفر بن ابی‌طالب علیه‌السّلام عطا نمود. ▫️حضرت عبّاس علیه‌السلام نزد خداوند متعال منزلت و مقامی دارد که تمام شهدای اوّلین و آخرین در روز قیامت تمنّای مقامش را می‌نمایند»(۴). ▫️در زیارت وارده از حضرت صادق علیه‌السلام خطاب به آن حضرت علیه‌السلام می‌گوییم : «سَلامُ اللهِ وَسَلامُ مَلائِكَتِهِ الْمُقَرَّبينَ، وَاَنْبِيائِهِ الْمُرْسَلينَ، وَعِبادِهِ الصّالِحينَ، وَجَميعِ الشُّهَداءِ وَالصِّدّيقينَ ... عَلَيْكَ يَا بْنَ أميرِ الْمُؤْمِنينَ ... وَلَعَنَ اللهُ مَنْ جَهِلَ حَقَّك، وَاسْتَخَفَّ بِحُرْمَتِك، وَلَعَنَ اللهُ مَنْ حالَ بَيْنَك وَبَيْنَ ماءِ الْفُراتِ ...»(۵). 📚 منابع: ۱. ﺧﺼﺎﺋﺺ ﺍﻟﻌﺒّﺎﺳﻴّﻪ، ﺹ۶۶ ۲. ﺍﻟﻌﺒّﺎﺱ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ قمر بنی هاشم، ﺹ۱۶۴. ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻘﺮّﻡ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﻣﺪﺍﺭک ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻟﻘﺐ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻘّﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ۳. بحارالأنوار، ج۴۵، ص۳۹. مقاتل الطالبین، ص۵۶ ۴. امالی صدوق، ص۵۴۷ ۵. کامل الزیارات، ص۴۴۰ 🔆

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً وقائِداً وَ ناصرا وَ دلیلا و عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً وتُمَتّعَهُ فیها طَویلاً. #اللهم‌عجل‌الولیڪ‌الفرج♥️

گناهان زبان پرسش : آفات و گناهان زبان کدامند؟پاسخ اجمالی: گناهان مربوط به زبان و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد بسيار زياد مى باشد، از جمله: 1- جدال و مراء. 2ـ خصومت و نزاع و لجاج در كلام. 3- بد زبانى و دشنام. 4- استهزاى ديگران. 5- فاش كردن اسرار مردم. 6- دروغ. 7- غیبت. 8- تهمت. 9- شهادت به باطل. 10- ايذاء ديگران با گفتار. 11- تبليغ باطل و تشويق بر گناه و امر به منكر و نهى از معروف. 12- سخن چينى. 13- كفران و ناسپاسى با زبان. 14- نشر شايعات بى اساس و اكاذيب و اشاعه فحشاء. 15- غنا. و موارد بسیار دیگر. پاسخ تفصیلی: به همان نسبت كه بركات زبان و آثار سازنده آن زياد است، آفات و گناهانى كه به وسيله آن انجام مى گيرد و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد بسيار زياد مى باشد. محقّق بزرگوار مرحوم «فيض كاشانى» در كتاب «المحجّة البيضاء»،(1) و «غزالى» در «احياء العلوم»(2) بحث بسيار مشروحى تحت عنوان گناهان زبان ذكر كرده اند؛ غزالى بيست نوع انحراف و آفت براى زبان شمرده است: 1 ـ گفتگو كردن در امورى كه به انسان مربوط نيست (و در سرنوشت او اثر مادّى و معنوى ندارد). 2 ـ بيهوده گويى و پرحرفى. 3 ـ گفتگو در امور گناه آلود مانند وصف مجالس شراب و قمار و زنان آلوده. 4 ـ جدال و مراء(منظور از «جدال» جرّ و بحث هايى است كه براى تحقير ديگران انجام مى شود، و «مراء» به معنى بحثهايى است كه به عنوان اظهار فضل و برترى جويى است). 5 ـ خصومت و نزاع و لجاج در كلام. 6 ـ تكلّف در سخن گفتن و تصنّع در سجع و قافيه پردازى و مانند آن. 7 ـ بد زبانى و دشنام. 8 ـ لعن كسى كه مستحقّ لعن نيست. 9 ـ غنا و اشعار (منظور اشعارى است كه محتواى باطل دارد يا با آهنگ لهوى خوانده مى شود). 10 ـ مزاح و شوخى هاى ركيك و زشت. 11 ـ سخريّه و استهزاى ديگران. 12 ـ فاش كردن اسرار مردم. 13 ـ وعده هاى دروغين. 14 ـ دروغ و خبرهاى خلاف گفتن. 15 ـ غيبت كردن. 16 ـ سخن چينى (حرف اين را براى آن بردن و ميان دو نفر يا دو گروه نفاق و آشوب بپا كردن). 17 ـ نفاق در سخن (كه در تعبيرات عربى به چنين كسانی ذو اللِّسانين گفته مى شود؛ مثلاً، در پيش رو چيزى بگويد و در پشت سر چيز ديگر). 18 ـ مدح نا به جا و ستايش از كسانى كه شايسته ستايش نيستند. 19 ـ نسنجيده و بى مطالعه سخن گفتن كه غالباً توأم با خطاها و خلافها است. 20 ـ سؤال از مسائل پيچيده اى كه درك آن خارج از توان فكرى سؤال كننده است. بررسى ها نشان مى دهد كه آفات زبان منحصر به آنچه در بالا آمده نيست؛ هر چند بخش مهمّى از آن را تشكيل مى دهد. شايد نظر مرحوم فيض كاشانى و غزالى نيز احصاء تمام گناهان زبان نبوده است؛ به همين دليل، موارد ديگرى را مى يابيم كه مى توان بر آن بيست مورد افزود، مانند موارد دهگانه زير: 1 ـ تهمت زدن. 2 ـ شهادت به باطل. 3 ـ خودستايى. 4 ـ نشر شايعات بى اساس و اكاذيب، و اشاعه فحشاء، هرچند به عنوان ذكر احتمال بـاشد. 5 ـ خشونت در سخن و بى ادبى در كلام. 6 ـ اصرار بى جا (مانند اصرار بنى اسرائيل در مورد گاوى كه مأمور به ذبح آن بودند). 7 ـ ايذاء ديگران با گفتار، و به اصطلاح نيش زبان زدن. 8 ـ مذمّت كسى كه سزاوار مذمّت نيست. 9 ـ كفران و ناسپاسى با زبان. 10 ـ تبليغ باطل و تشويق بر گناه و امر به منكر و نهى از معروف. شايد نياز به توضيح نباشد كه آنچه در بالا آمد نيز تمام گناهان زبان را تشكيل نمى دهد بلكه موارد سى گانه فوق، قسمت عمده آن است. ولى ذكر اين نكته نيز لازم به نظر مى رسد كه بعضى در اين زمينه افراط كرده اند، و گاه براى بالا بردن عدد گناهان زبان، گناهانى كه مربوط به زبان نيست،جزء گناهان زبان شمرده اند؛ مانند: اظهار فقر و نادارى، و بدعت و بدعتگذارى در دين، و تفسير به رأى، و جاسوسى و امثال اين امور كه هر يك گناه مستقلّى است؛ و گاه ممكن است با زبان يا قلم و گاه با اعمال ديگر انجام شود؛ و قرار دادن اينها در زمره گناهان ويژه زبان، زياد مناسب به نظر نمى رسد؛ زيرا اگر بخواهيم اين گونه محاسبه كنيم تمام گناهان و همه رذائل اخلاقى مانند، ريا، حسد، تكبّر، قتل نفس و زنا، همه اينها را به نوعى مى توان با زبان مرتبط كرد. گاه نيز آمده اند يكى از آفات زبان را شاخه شاخه كرده اند و هر كدام را عنوان مستقلّى شمرده اند، مانند تندى سخن با استاد، تندى سخن با پدر و مادر، صدا زدن به نامهاى زشت و مانند اينها. به هر حال، بهتر است در اينجا مانند همه جاى ديگر از افراط و تفريط بپرهيزيم.(3) پی نوشت: (1). المحجة البيضاء في تهذيب الإحياء، ملا محسن فيض كاشانى، محقق/ مصحح: غفاری، على اكبر، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسين، قم، چاپ چهارم، 1417 ه.ق، ج 5، ص 199، «الافة الأولى الكلام فيما لا يعنيك...». (2). إحياء علوم الدين، ابو حامد غزالى، دار الكتاب العربى، بيروت ، بی تا، ج 8، ص 205، «اعلم أن أحسن أحوالك أن تحفظ ألفاظك...». (3). گرد آوری از کتاب: اخلاق در قرآن‏، آيت الله العظمى ناص

سلام به وفا سلام به ادب سلام به معرفت سلام به قمر بنی هاشم سلام به باب الحوائج سلام به عمو عباس رقیه سلام به همه عاشقانش 🎊🌸میلاد علمدار کربلا سلطان شجاعت و وفا حضرت ابوالفضل علیه‌السلام بر رهروان آن حضرت تبریک و تهنیت باد🌸🎊

⚜ ذکر صالحین ⚜ حتما بخونید🔰🔰🔰 آیا از همسر و بچه های حضرت عباس خبر دارید؟ برای من خیلی جالب بود. حضرت عباس(ع) تنها با یک زن ازدواج کردند. او لبابه دختر عبیدالله بن عباس بود. لبابه زنی بسیار شایسته پاکدامن و از خاندانی شریف بود. او از بهترین زنان زمانه خود و از محبان امام علی ع بود. لبابه از حضرت ابوالفضل ع پنج پسر و یک دختر بدنیا اورد. لبابه در کربلا حضور داشت. یکی از پسران او بنام قاسم در کربلا شهید شد. خود او نیز اسیر شد. همراه با سایر اسرا زجر و شکنجه ها را تحمل کرد. پس از ازادی اسرا او به مدینه برگشت. لبابه روز و شب گریه میکرد چندان که بیمار شد و در سن ۲۸ سالگی از دنیا رفت. خدای رحمتش کند. فرزندان او مدتی توسط مادربزرگ پاکشان ام البنین سلام الله علیها تربیت شدند اما اوهم دوسال بعد از واقعه کربلا از دنیا رفت و سرپرستی فرزندان به امام سجاد علیه السلام منتقل شد. گفتنی است هر گاه یکی از فرزندان حضرت عباس ع نزد امام سجاد ع می آمد اشک بر گونه های حضرت جاری می شد. هدیه کنید به پیشگاه مقدس قمر بنی هاشم‌ حضرت ابوالفضل العباس(ع) صلواتی بر محمد و آل محمد. یاعلی 📚سید بن طاووس اقبال الاعمال ص ۲۸ ┄┄┅┅┅❅🌷❅┅┅┅┄┄