از فکر زیرکانه‌ی ذهنش، چشمانش ستاره باران شد.
مولا درز نقشه‌اش نمی‌رفت(:
آرام آرام خود را به خانواده سه نفری رسانده،
پشتشان حیلت شکل، گام برداشت.
به گونه‌ای که قدبلندهای مرزبان عاشقی، نمی‌دانستند گمان کنند همراه آنان‌است..؟
یا که تنها ..؟
او هم بی‌اعتنا،انگار نه انگار که خبط قانون کرده، آرام آرام، پشت سر آن سه نفر فرشته نجات، گام برداشته و وارد محفل و جشن عاشقی شد.
پایش را که داخل نهاد؛ نفسی از روی آسودگی کشید.
نگاهی به اطراف افکند.
همهمه آنجا آنچنان زیاد بود که صدای کسی به کسی نمی‌رسید.
یکی خاطره می‌گفت و اشک می‌ریخت و کسی بساط شیرینی بدان و شیرینی خوردن راه انداخته بود
مبهوت جمعیت شد...
که ناگهان،
بلندگوها آوای حضور دلدارش را دادند.
اشک شوق پلکانش را نوازش کرد
تپش قلبش از هیجان آنقدر بلند بود که میان همهمه به گوش می‌رسید
دیگران هم دست کمی نداشتند انگار نه انگار تا دمی پیش سالن از همهمه رو به هوا بود
گریه ها بند آمده و بساط شیرینی خوران در آنی جمع شده بود..
انتظارهایشان هم پایان یافت
و او با گام‌های پر طمأنینه‌اش و چهره‌ای نورانی،
وارد محفلشان شد.
صدای جیغ و دست‌ها بالا گرفت.
هق‌هق دلتنگی قلبش را شکافی داده و سیلاب صورتش شد
اصلا مریدان همه از شوق می‌گریستند.
و اوی از سفر آمده چشمهای بصیرت بخش خود را از شادمانی دلهایشان محروم نمی‌کرد.
همان لحظه
شور انقلاب عاشقی وجود همه‌ی حاضران را گرفت که
بهر دلبری از مرادشان،مریدوار فریادی برآورند مردم
و زمین بود از اتحاد قلبهایشان بر خود لرزید.
-صل علی محمد
رهبر ما
خوش آمد.✨🤍
-قراری‌به‌سبک‌نیرنگ-
+براساس واقعیت...با پیچ و تاب‌های خیالی
#قسمت_دوم
