#رمان_نائله #part28 از شهر اميديه كه خارج شدیم، تا چشم كار ميكرد، بيابان بود. چادرهای موقت ارتش برای استقرار نيروها در اطراف مراكز بهره برداری و تلمبه خانه ها به چشم ميخورد. اين چادرهارا پس ازتهديد جدی اعتصاب كاركنان شركت نفت كه از يك ماه گذشته آغاز شده بود، بر پا كرده بودند. شاه اصرار داشت صادرات نفت ادامه يابد تا در سطح بين المللی وضعيت داخلی كشور را عادی جلوه دهد. استقرار نيروهای نظامی در نقاط مهم شركت نفت، زمانی آغاز شد كه تعدادی ديگر از كاركنان شركت طی اطلاعيه ای تصميم به فراگير كردن اعتصاب گرفتند. كاركنان خارجی- كه اغلب آمريكايی بودند- از تعطيلات تابستانی برگشته بودند، اما هنوز ادامه فعاليت شركت نفت مشخص نبود. من و يدالله از كنارتلمبه خانه ای بزرگ گذشتیم. _اين مركز جمع‌آوری نفت خام است. از اين جا كليه مخازن نفت به جزيره خارك پمپاژميشود. +انفجار اين ايستگاه امكان پذير نيست، مگر اين كه يكی از كاركنان اين مركز را با خودمان همراه كنيم. _بايد از رضا كمك بخواهيم. اين مردهمه امكانات خود را در اختيار موحدين قرار داده است. يدالله دور زد. يك بار ديگر از جلو ايستگاه پمپاژ گذشت. حصاری كه دور آن كشيده بودند، نفوذناپذير بود. لوله‌های ضخيم فولادی چون مار در سينه زمين كنار هم قرار گرفته بودند و تا چشم كار ميكرد، ادامه داشت. اميدی نداشتم بتونم از اين طريق كاری انجام بدم، اشاره كردم كه به شهر برگردند. اگر آنها چند طرح برای كمك به اعتصاب شركت نفت انتخاب كرده بودند، معتقد بودم، تمام قضايا به اهواز ختم ميشه. حضور نظاميان در شهر كوچك اميديه كاملا محسوس بود. در حالی كه به دو طرف خيابان نگاه ميكردم،گفتم: +پل گريم پس از مجروح شدن مسترلينگ بسيار فعال شده است.وقتی ما کرمان بودیم .بقیه اعضای موحدین تونستن مسترلینگ رو به درک واصل کنند. _امشب تكليف همه چيز روشن خواهد شد. +اين بيابانها مرا خسته كرده. پس از برگشت از كرمان بيشترين وقتمان را روی مناطق نفت خيز گذاشته ايم. _اگر صادرات نفت قطع بشه، خستگی فراموشت ميشه. نگاهی به يدالله انداختم و با بی ميلی گفتم: +برگرد اهواز. ادامه دارد.....