آثار انتخاب در کلام رسول خدا(ص) نوع انتخابی که انسان در حیات خویش دارد، آثاری در پی دارد که در حديثی از رسول خدا صلی الله عليه و آله آمده است: «عَن ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):‏ مَنِ انْقَطَعَ إِلَى اللَّهِ كَفَاهُ كُلَّ مَئُونَةٍ وَ مَنِ انْقَطَعَ إِلَى الدُّنْيَا وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَيْهَا وَ مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ كَانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمَّا رَجَا وَ أَقْرَبَ مِمَّا اتَّقَى وَ مَنْ طَلَبَ مَحَامِدَ النَّاسِ بِمَعَاصِي اللَّهِ عَادَ حَامِدُهُ مِنْهُمْ ذَامّاً وَ مَنْ أَرْضَى النَّاسَ بِسَخَطِ اللَّهِ وَكَلَهُ اللَّهُ إِلَيْهِمْ وَ مَنْ أَرْضَى اللَّهَ بِسَخَطِ النَّاسِ كَفَاهُ اللَّهُ شَرَّهُمْ وَ مَنْ أَحْسَنَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ كَفَاهُ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَحْسَنَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِيَتَهُ وَ مَنْ عَمِلَ لِآخِرَتِهِ كَفَى اللَّهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ؛ از ابن عبّاس روايت شده كه پيامبر صلّى الله عليه و آله فرمود: كسى كه از همه بريد و به خدا رو آورد، خداوند تمام مشكلاتش را حل مى ‏كند و كسى كه خدا را رها كند و به دنيا رو آورد، خداوند وى را به همان دنيا وا مى ‏گذارد. و كسى كه بخواهد با معصيت خداوند به هدف‏ هايش نايل شود به هدفش نمى ‏رسد و گرفتار مشكلاتى مى ‏شود كه از آن پرهيز مى ‏كرد. كسى كه با ارتكاب گناه ستايش مردمان را بجويد ستايشگرانش به ملامتگران او تبديل مى ‏شوند. هر كه رضايت مردم را بر خشم الهى مقدّم بدارد، خداوند او را به همان مردم وا مى ‏گذارد و هر كه خشنودى الهى را بر خشم مردم مقدّم بدارد، خداوند شرّ مردم را از او بازمى ‏دارد. و هر كه رابطه بين خود و خدا را درست كند خدا نيز مشكلات رابطه او را با مردم حل مى‏ كند و هر كه باطنش را نيكو گردانَد خداوند ظاهرش را اصلاح مى ‏گردانَد. و هر كه براى آخرت بكوشد خدا كار دنياى او را درست مى‏ كند». https://eitaa.com/Ahmadheydari12

دو رویی در حدیث امام حسن عسکری علیه السلام قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری علیه السلام: «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ يَكُونُ ذَا وَجْهَيْنِ وَ ذَا لِسَانَيْنِ يُطْرِي أَخَاهُ شَاهِداً وَ يَأْكُلُهُ غَائِباً إِنْ أُعْطِيَ حَسَدَهُ وَ إِنِ ابْتُلِيَ خَذَلَهُ». بد انسانى است، انسان دو رو و دو زبان، برادر دينى ‏اش را در حضور خود زياد مدح مى‏ كند و در اين زمينه مبالغه مى ‏نمايد و در غياب با غيبت كردن از او چنان است كه گوشت بدن مرده او را مى ‏خورد، اگر به برادرش عطا شود به او حسد ورزد و اگر گرفتار گردد از يارى ‏اش دريغ كند. (تحف العقول، ص488؛ الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص343، از امام باقر علیه السلام) آدم دو رو و دو زبان کیست؟ 1- آدم دو زبان، يعنى كسى كه اظهارات ضد و نقيض دارد و بر حسب هر حالى براى جلب نفع دنيوى و بدون ضرورت، سخن هاى مختلف مى‏گويد. مثلا به چيزى اقرار مى‏كند و بعد آن را انكار مى‏نمايد، و يا به چيزى گواهى مى ‏دهد و بعد خلافش را اظهار مى‏ دارد، يا در حضور كسى از او تمجيد و ستايش مى ‏كند و پشت سرش از او بدگوئى مى‏ نمايد. 2- آدم دو رو و دو زبان، يعنى كسى كه ميان دو دشمن رفت و آمد كند، و با هر كدام به زبان موافق او سخن گويد و اين عين نفاق است. 3- دو نفرى كه باهم دشمنى دارند و پشت سر يكديگر سخنان ناهنجارى مى ‏گويند. كسى كه سخن هريك را براى ديگرى نقل كند دو زبانى است و اين از نميمه بدتر است. چون نميمه تنها نقل كلام شخصى است به كسى كه درباره او سخن گفته. و اگر كلام آن ديگر را هم براى طرف نقل كند دو زبانى مى ‏شود. 4- هنگام برخورد با هريك از دو نفرى كه با يكديگر دشمنند تمجيد كند و او را نسبت به ديگرى تحسين نمايد، اين هم دو زبانى است. 5- به هريك از آن دو نفر، وعده مساعدت و يارى كردن نسبت به ديگرى بدهد. خلاصه در تمام اين موارد، شخص را دو زبان و دورو مى‏ گويند. ناگفته نماند كه رفاقت و اظهار دوستى با هريك از دو نفرى كه باهم دشمنند بدون نقل كلام هريك براى ديگرى و تحسين و وعده يارى، ضررى ندارد و دو زبانى نيست. (گناهان كبيره، ج‏2، ص: 314) https://eitaa.com/Ahmadheydari12

❓ نام پدر امام زمان(عج) از دیدگاه شیعه و سنی؟ تفاوت مهمّى که اهل سنّت با عقاید پیروان مکتب اهل بیت(علیه السلام) دارند این است که آنها نام پدر حضرت مهدى(علیه السلام) را «عبداللّه» ذکر کرده اند در حالى که در کتب شیعه نام پدر بزگوارش بطور مسلّم «الامام الحسن العسکرى» است. سرچشمه این اختلاف آن است که در بعضى از روایات اهل سنّت جمله «اسم ابیه اسم ابى»؛ (اسم پدرش اسم پدر من است) آمده در حالى که قرائن نشان مى دهد که این جمله در اصل «اسم ابیه اسم ابنى»؛ (اسم پدرش اسم فرزند من است) بوده و بر اثر اشتباه در نقطه گذارى به این صورت در آمده است. احتمال اشتباه را کنجى شافعى نیز در کتاب «البیان فى اخبار صاحب الزّمان» تأیید کرده است. در هر حال، آن جمله قابل اعتماد نیست؛ زیرا: اولا، در اکثر روایات اهل سنّت این جمله وجود ندارد. ثانیاً، در روایت معروف ابن ابى لیلى مى خوانیم «اسمه اسمى و اسم ابیه اسم ابنى». ثالثاً، روایات متواتر از طرق اهل بیت(علیهم السلام) گواهى مى دهد که نام پدرش «حسن» است. رابعاً، در بعضى از روایات اهل سنّت نیز تصریح شده که او فرزند امام حسن عسکرى است. makarem.ir/maaref/l/0322923

مختصری از زندگی نامه امام حسن عسکری(ع) ✍️ متن اجمالی: يازدهمين پيشواى شيعيان، در سال 232 ق چشم به جهان گشود. پدرش حضرت هادى(ع) و مادرش بانوى پارسا و شايسته ای به نام «سوسن» است. ایشان به دستور خليفه عباسى در «سامرّاء»، در محله «عسكر» سكونت (اجبارى) داشت؛ لذا «عسكرى» ناميده مى‏ شود. 22 ساله بود كه پدر ارجمندش به شهادت رسيد و مدّت امامتش 6 سال بود. در سال 260 ق در سن 28 سالگی به شهادت رسيد و در خانه خود در سامرّاء در كنار مرقد پدرش به خاك سپرده شد. ایشان در مدت كوتاه امامت خويش با المعتزّ بالله، المهتدى بالله و المعتمد بالله، معاصر بودند. ✍️ متن تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321180

هرگز از كسى چيزى تقاضا نكنيد عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: جَاءَتْ فَخِذٌ مِنَ الْأَنْصَارِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ فَرَدَّ عَلَيْهِمُ السَّلَامَ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ لَنَا إِلَيْكَ حَاجَةٌ فَقَالَ هَاتُوا حَاجَتَكُمْ قَالُوا إِنَّهَا حَاجَةٌ عَظِيمَةٌ فَقَالَ هَاتُوهَا مَا هِيَ قَالُوا تَضْمَنُ لَنَا عَلَى رَبِّكَ الْجَنَّةَ قَالَ فَنَكَسَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) رَأْسَهُ ثُمَّ نَكَتَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ: أَفْعَلُ ذَلِكَ بِكُمْ عَلَى أَنْ لَا تَسْأَلُوا أَحَداً شَيْئاً. قَالَ فَكَانَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ يَكُونُ فِي السَّفَرِ فَيَسْقُطُ سَوْطُهُ فَيَكْرَهُ أَنْ يَقُولَ لِإِنْسَانٍ نَاوِلْنِيهِ فِرَاراً مِنَ الْمَسْأَلَةِ فَيَنْزِلُ فَيَأْخُذُهُ وَ يَكُونُ عَلَى الْمَائِدَةِ فَيَكُونُ بَعْضُ الْجُلَسَاءِ أَقْرَبَ إِلَى الْمَاءِ مِنْهُ فَلَا يَقُولُ نَاوِلْنِي حَتَّى يَقُومُ فَيَشْرَبُ. (الكافى، ج4، ص21، ح5). امام صادق عليه السلام مى‏ فرمايد: گروهى از انصار خدمت پيغمبر(ص) رسيدند و به آن حضرت سلام كردند. پيامبر(ص) به آنها جواب گفت. عرض كردند: اى رسول خدا! ما را حاجتى است. فرمود: حاجتتان را بيان كنيد. عرض كردند: حاجت بسيار بزرگى است. فرمود: بگوييد چيست؟ عرض كردند: بهشت را براى ما تضمين كن. پيغمبر اكرم(ص) سر به زير انداخت و با عصاى كوچكى كه در دست داشت به زمين اشاره كرد. سپس سر بلند كرد و فرمود: «من اين كار را انجام مى‏ دهم به اين شرط كه هرگز از كسى چيزى تقاضا نكنيد». بعد از اين ماجرا آنها به ‏قدرى به اين شرط وفادار بودند كه اگر در سفرى سوار بر مركب بودند و تازيانه يكى از آنها مى ‏افتاد، به شخص پياده ‏اى نمى‏گفت اين تازيانه را به من بده، چرا كه آن هم نوعى‏ تقاضا بود؛ خودش پياده مى‏ شد و تازيانه را بر مى‏ داشت و زمانى كه بر سر سفره‏ اى نشسته بودند هرگاه يكى از حاضران به ظرف آب از ديگرى نزديك ‏تر بود به او نمى ‏گفت ظرف آب را به من بده، خودش بر مى ‏خاست و از ظرف آب مى ‏نوشيد. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

سه چيز است كه با وجود آن چيزى زيان نخواهد رسانيد امام صادق عليه السلام می فرماید: «ثَلَاثٌ لَا يَضُرُّ مَعَهُنَّ شَيْ‏ءٌ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْكَرْبِ‏ وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ‏ وَ الشُّكْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ؛ سه چيز است كه با وجود آن چيزى زيان نخواهد رسانيد، دعا به هنگام حوادث سخت، و استغفار به هنگام گناه، و شكر به هنگام نعمت». (الكافى، ج2، ص95، ح7). توضیح اینکه: انسان از سه حالت خارج نيست يا گرفتار مصيبتى مى‏ شود، يا نعمتى به او مى ‏رسد كه از نگهدارى آن بيم دارد، و يا لغزش و گناهى از او سر مى ‏زند، داروى هر يك از آنها در اين روايت پر معنى آمده است، مشكلات به وسيله دعا از بين مى ‏رود، و آثار گناه به وسيله استغفار، و تثبيت نعمت‏ ها به وسيله شكرگزارى. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

شبهات حیات و رسالت رسول گرامی خدا (598 مطلب) - مفهوم «خاتَمَ النَّبِيّينَ»؟ - آئين پیامبر اکرم(ص) قبل از بعثت؟ - فدا کردن مسلمانان برای حفظ جان پیامبر اسلام(ص)؟! - ازدواج پیامبر(ص) با دختر شش ساله؟! - منافات روایات «سهوالنبی» با عصمت و علم غیب پیامبر اسلام(ص)! - محدودیّت زمانی دین اسلام و منافات آن با خاتمیّت پیامبر اسلام(ص)! - بی عدالتی در حق نسل های بعدی باختم نبوت! - دیدگاه «جان داونپورت» درباره جنگ های پیامبر اکرم(ص) - جایگاه عدل الهی در ممنوعیت ازدواج بیوه های پیامبر(ص)؟ - قضا شدن نماز (مهمترین عبادت اسلام) توسط پیامبر آن! - نسبت دادنِ «نسیان و فراموشی» به پيامبر(ص) - نگاهي به افسانه «آيات شيطانى» يا «غرانيق» - منافات مساله «خاتمیت» پیامبر اسلام(ص)، با وقوع «مسائل مستحدثه»! - اجازه انحصاری «ازدواج بدون مهریه» و «ازدواج همزمان با بیش از چهار زن» برای پیامبر اسلام ! - ادامه نزول فرشتگان، و منافات آن با خاتمیت! - تعارض عقیده امامت با خاتمیت پیامبر اسلام(ص)! - دلالت روایات اسلامی بر خاتمیت پیامبر اسلام(ص)؟ - رسیدگی به امور جامعه توسط پيامبر اسلام(ص) با وجود همسران متعدّد!؟ - تناقض قرآن درباره جهانی بودن و یا حجازی و عربی بودن دعوت اسلام! 📖 مطالعه: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/27338 - با کلیک بر لینک فوق به شاخه پيامبر اعظم(ص) با 598 مطلب منتقل می شوید. - در این لینک لیست عناوین، پرسش و پاسخ اجمالی هر مطلبی را خواهید دید. - با کلیک بر عنوان هر مطلب پاسخ اجمالی آن مطلب را مشاهده و مطالعه خواهید کرد.

دو خصلت نیک و دو خصلت ناپسند از دید رسول خدا(ص) قَالَ رَسولُ الله صلّى اللّه عليه و آله‏: خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الْبِرِّ شَيْ‏ءٌ: الْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَ النَّفْعُ لِعِبَادِ اللَّهِ. دو خصلت نيك است كه برتر از آنها نيست: ايمان به خدا و نفع رساندن به بندگان خدا. وَ خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الشَّرِّ شَيْ‏ءٌ: الشِّرْكُ بِاللَّهِ وَ الضَّرُّ لِعِبَادِ اللَّهِ. دو خصلت ناپسند است كه بدتر از آنها نيست: شرك به خدا و زيان رساندن به بندگان خدا. تحف العقول، ص35. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

گره گشايی و اندوه زدايی از بندگان خدا امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «... و هر کس اندوه مؤمنی را بزدايد، خداوند اندوه دنيا و آخرت را از او بزدايد، و هر که نيکی کند، خداوند به او نيکی کند، و خداوند نيکوکاران را دوست می دارد؛ ... وَ مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَنْ أَحْسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْهِ "وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ"». 📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81. @Ahmadheydari12

بخیل به آسایش و بی نیازی دست نیابد رسول خدا صلى الله عليه و آله می فرماید: «أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْبَخِيلُ؛ آرامش و آسايش بخيل از تمام مردم كمتر است».(1) هنگامى كه‏ «بُخل» انسان شدت مى‏ يابد، نسبت به خويشتن هم بخيل مى ‏شود و آسايش زندگى ‏اش از بين مى ‏رود؛ زيرا، هميشه در فكر حفظ اموال خويش و افزودن آن است. اميرمؤمنان على عليه السلام نیز مى‏ فرمايند: «عَجِبْتُ لِلشَّقِيِّ الْبَخِيلِ يَتَعَجَّلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛ از بخيل بدبخت در شگفتم! به سرعت سوى فقر پيش مى ‏رود كه از آن مى ‏گريزد و غنا و بى ‏نيازى را كه مى ‏طلبد، از دست مى ‏دهد؛ در دنيا فقيرانه زندگى مى‏ كند و در آخرت بايد حساب اغنيا را بپردازد».(2) 📚منابع: (1). بحارالانوار، ج70، ص300. (2). غرر الحكم و درر الكلم، ص462.

با پنج کس همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو از حضرت صادق عليه السلام از پدرش حديث شده كه فرمود: پدرم على بن الحسين (عليهما السلام) به من فرمود: «فرزندم! پنج كس را در نظر داشته باش و با آنها همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو. من گفتم: پدر جان‏ آنها چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى و رفاقت با دروغگو، زيرا او بمنزله سرابى است كه دور را به تو نزديك و نزديك را به تو دور سازد، و بپرهيز از رفاقت با فاسق، زيرا او ترا بفروشد به لقمه‏اى از خوراكى يا كمتر از آن، و بپرهيز از رفاقت با بخيل، زيرا او دست از كمك به تو بوسيله مالش بردارد آنگاه كه تو بي نهايت بدان نيازمندى، و بپرهيز از رفاقت با احمق، زيرا او مي خواهد به تو سود رساند (و بواسطه حماقتش) به تو زيان رساند، و بپرهيز از رفاقت با قاطع رحم، زيرا من يافتم او را كه در سه جاى قرآن به او لعن شده است: آيه 22و23 سوره محمّد: اما اگر روى‏گردان شويد آيا جز اين انتظار مى‏ رود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد * آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور نموده است. آيه 25 سوره رعد: و آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‏ شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور برقرارى آن را داده قطع مى ‏كنند: و در روى زمين فساد مى ‏نمايند، لعنت براى آنهاست و بدى [و مجازات] سراى آخرت. آيه 27 سوره بقره: [فاسقان آنها هستند كه] پيمان خدا را پس از آن كه محكم ساختند، مى‏ شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور داده بر قرار سازند، قطع مى‏ نمايند، و در جهان فساد مى ‏كنند، اينها زيانكارانند؛ يَا بُنَيَّ! انْظُرْ خَمْسَةً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَا تُحَادِثْهُمْ وَ لَا تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيق فَقُلْتُ يَا أَبَهْ! مَنْ هُمْ؟ قَالَ: إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ السَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَاعِدُ لَكَ الْقَرِيبَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ، فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْقَاطِعِ‏ لِرَحِمِهِ،‏ فَإِنِّي‏ وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: "فَهَلْ عَسَيْتُمْ‏ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ‏ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‏ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ" وَ قَالَ‏: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ‏ عَهْدَ اللَّهِ‏ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ‏ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ‏ أُولئِكَ‏ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ" وَ قَالَ فِي الْبَقَرَةِ: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ‏"». 📚 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص376-377، ح7.

بهترين مردم در پيوند خويشاوندى امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «و بهترين مردم در پيوند خانوادگی کسی است که با آن کس بپيوندد که پيوند خانوادگی را گسسته، چرا که تنه درختان در کشتگاه خويش به همراهی شاخه ها بلند می شوند؛ وَ إِنَّ أَوْصَلَ النَّاسِ مَنْ وَصَلَ مَن قَطَعَهُ وَ الْأُصُولُ عَلَى مَغَارِسِهَا بِفُرُوعِهَا تَسْمُو». چنانکه درخت با همراهی و اتصال همه اجزاء آن رشد می کند، جامعه انسانی نيز چون اجزای درختان محتاج هم است و هيچ کس به تنهايی امکان رشد و کمال ندارد. رشد در ميان خانواده اهميّت بيشتری دارد؛ چرا که تعلّق عاطفی و خيرخواهی و حمايت در پيوند های خانوادگی بيشتر است. 📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429455 @Ahmadheydari12