❓ نام پدر امام زمان(عج) از دیدگاه شیعه و سنی؟ تفاوت مهمّى که اهل سنّت با عقاید پیروان مکتب اهل بیت(علیه السلام) دارند این است که آنها نام پدر حضرت مهدى(علیه السلام) را «عبداللّه» ذکر کرده اند در حالى که در کتب شیعه نام پدر بزگوارش بطور مسلّم «الامام الحسن العسکرى» است. سرچشمه این اختلاف آن است که در بعضى از روایات اهل سنّت جمله «اسم ابیه اسم ابى»؛ (اسم پدرش اسم پدر من است) آمده در حالى که قرائن نشان مى دهد که این جمله در اصل «اسم ابیه اسم ابنى»؛ (اسم پدرش اسم فرزند من است) بوده و بر اثر اشتباه در نقطه گذارى به این صورت در آمده است. احتمال اشتباه را کنجى شافعى نیز در کتاب «البیان فى اخبار صاحب الزّمان» تأیید کرده است. در هر حال، آن جمله قابل اعتماد نیست؛ زیرا: اولا، در اکثر روایات اهل سنّت این جمله وجود ندارد. ثانیاً، در روایت معروف ابن ابى لیلى مى خوانیم «اسمه اسمى و اسم ابیه اسم ابنى». ثالثاً، روایات متواتر از طرق اهل بیت(علیهم السلام) گواهى مى دهد که نام پدرش «حسن» است. رابعاً، در بعضى از روایات اهل سنّت نیز تصریح شده که او فرزند امام حسن عسکرى است. makarem.ir/maaref/l/0322923

مختصری از زندگی نامه امام حسن عسکری(ع) ✍️ متن اجمالی: يازدهمين پيشواى شيعيان، در سال 232 ق چشم به جهان گشود. پدرش حضرت هادى(ع) و مادرش بانوى پارسا و شايسته ای به نام «سوسن» است. ایشان به دستور خليفه عباسى در «سامرّاء»، در محله «عسكر» سكونت (اجبارى) داشت؛ لذا «عسكرى» ناميده مى‏ شود. 22 ساله بود كه پدر ارجمندش به شهادت رسيد و مدّت امامتش 6 سال بود. در سال 260 ق در سن 28 سالگی به شهادت رسيد و در خانه خود در سامرّاء در كنار مرقد پدرش به خاك سپرده شد. ایشان در مدت كوتاه امامت خويش با المعتزّ بالله، المهتدى بالله و المعتمد بالله، معاصر بودند. ✍️ متن تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0321180

هرگز از كسى چيزى تقاضا نكنيد عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: جَاءَتْ فَخِذٌ مِنَ الْأَنْصَارِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) فَسَلَّمُوا عَلَيْهِ فَرَدَّ عَلَيْهِمُ السَّلَامَ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ لَنَا إِلَيْكَ حَاجَةٌ فَقَالَ هَاتُوا حَاجَتَكُمْ قَالُوا إِنَّهَا حَاجَةٌ عَظِيمَةٌ فَقَالَ هَاتُوهَا مَا هِيَ قَالُوا تَضْمَنُ لَنَا عَلَى رَبِّكَ الْجَنَّةَ قَالَ فَنَكَسَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) رَأْسَهُ ثُمَّ نَكَتَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَالَ: أَفْعَلُ ذَلِكَ بِكُمْ عَلَى أَنْ لَا تَسْأَلُوا أَحَداً شَيْئاً. قَالَ فَكَانَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ يَكُونُ فِي السَّفَرِ فَيَسْقُطُ سَوْطُهُ فَيَكْرَهُ أَنْ يَقُولَ لِإِنْسَانٍ نَاوِلْنِيهِ فِرَاراً مِنَ الْمَسْأَلَةِ فَيَنْزِلُ فَيَأْخُذُهُ وَ يَكُونُ عَلَى الْمَائِدَةِ فَيَكُونُ بَعْضُ الْجُلَسَاءِ أَقْرَبَ إِلَى الْمَاءِ مِنْهُ فَلَا يَقُولُ نَاوِلْنِي حَتَّى يَقُومُ فَيَشْرَبُ. (الكافى، ج4، ص21، ح5). امام صادق عليه السلام مى‏ فرمايد: گروهى از انصار خدمت پيغمبر(ص) رسيدند و به آن حضرت سلام كردند. پيامبر(ص) به آنها جواب گفت. عرض كردند: اى رسول خدا! ما را حاجتى است. فرمود: حاجتتان را بيان كنيد. عرض كردند: حاجت بسيار بزرگى است. فرمود: بگوييد چيست؟ عرض كردند: بهشت را براى ما تضمين كن. پيغمبر اكرم(ص) سر به زير انداخت و با عصاى كوچكى كه در دست داشت به زمين اشاره كرد. سپس سر بلند كرد و فرمود: «من اين كار را انجام مى‏ دهم به اين شرط كه هرگز از كسى چيزى تقاضا نكنيد». بعد از اين ماجرا آنها به ‏قدرى به اين شرط وفادار بودند كه اگر در سفرى سوار بر مركب بودند و تازيانه يكى از آنها مى ‏افتاد، به شخص پياده ‏اى نمى‏گفت اين تازيانه را به من بده، چرا كه آن هم نوعى‏ تقاضا بود؛ خودش پياده مى‏ شد و تازيانه را بر مى‏ داشت و زمانى كه بر سر سفره‏ اى نشسته بودند هرگاه يكى از حاضران به ظرف آب از ديگرى نزديك ‏تر بود به او نمى ‏گفت ظرف آب را به من بده، خودش بر مى ‏خاست و از ظرف آب مى ‏نوشيد. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

سه چيز است كه با وجود آن چيزى زيان نخواهد رسانيد امام صادق عليه السلام می فرماید: «ثَلَاثٌ لَا يَضُرُّ مَعَهُنَّ شَيْ‏ءٌ الدُّعَاءُ عِنْدَ الْكَرْبِ‏ وَ الِاسْتِغْفَارُ عِنْدَ الذَّنْبِ‏ وَ الشُّكْرُ عِنْدَ النِّعْمَةِ؛ سه چيز است كه با وجود آن چيزى زيان نخواهد رسانيد، دعا به هنگام حوادث سخت، و استغفار به هنگام گناه، و شكر به هنگام نعمت». (الكافى، ج2، ص95، ح7). توضیح اینکه: انسان از سه حالت خارج نيست يا گرفتار مصيبتى مى‏ شود، يا نعمتى به او مى ‏رسد كه از نگهدارى آن بيم دارد، و يا لغزش و گناهى از او سر مى ‏زند، داروى هر يك از آنها در اين روايت پر معنى آمده است، مشكلات به وسيله دعا از بين مى ‏رود، و آثار گناه به وسيله استغفار، و تثبيت نعمت‏ ها به وسيله شكرگزارى. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

شبهات حیات و رسالت رسول گرامی خدا (598 مطلب) - مفهوم «خاتَمَ النَّبِيّينَ»؟ - آئين پیامبر اکرم(ص) قبل از بعثت؟ - فدا کردن مسلمانان برای حفظ جان پیامبر اسلام(ص)؟! - ازدواج پیامبر(ص) با دختر شش ساله؟! - منافات روایات «سهوالنبی» با عصمت و علم غیب پیامبر اسلام(ص)! - محدودیّت زمانی دین اسلام و منافات آن با خاتمیّت پیامبر اسلام(ص)! - بی عدالتی در حق نسل های بعدی باختم نبوت! - دیدگاه «جان داونپورت» درباره جنگ های پیامبر اکرم(ص) - جایگاه عدل الهی در ممنوعیت ازدواج بیوه های پیامبر(ص)؟ - قضا شدن نماز (مهمترین عبادت اسلام) توسط پیامبر آن! - نسبت دادنِ «نسیان و فراموشی» به پيامبر(ص) - نگاهي به افسانه «آيات شيطانى» يا «غرانيق» - منافات مساله «خاتمیت» پیامبر اسلام(ص)، با وقوع «مسائل مستحدثه»! - اجازه انحصاری «ازدواج بدون مهریه» و «ازدواج همزمان با بیش از چهار زن» برای پیامبر اسلام ! - ادامه نزول فرشتگان، و منافات آن با خاتمیت! - تعارض عقیده امامت با خاتمیت پیامبر اسلام(ص)! - دلالت روایات اسلامی بر خاتمیت پیامبر اسلام(ص)؟ - رسیدگی به امور جامعه توسط پيامبر اسلام(ص) با وجود همسران متعدّد!؟ - تناقض قرآن درباره جهانی بودن و یا حجازی و عربی بودن دعوت اسلام! 📖 مطالعه: https://makarem.ir/maaref/fa/category/articles/27338 - با کلیک بر لینک فوق به شاخه پيامبر اعظم(ص) با 598 مطلب منتقل می شوید. - در این لینک لیست عناوین، پرسش و پاسخ اجمالی هر مطلبی را خواهید دید. - با کلیک بر عنوان هر مطلب پاسخ اجمالی آن مطلب را مشاهده و مطالعه خواهید کرد.

دو خصلت نیک و دو خصلت ناپسند از دید رسول خدا(ص) قَالَ رَسولُ الله صلّى اللّه عليه و آله‏: خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الْبِرِّ شَيْ‏ءٌ: الْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَ النَّفْعُ لِعِبَادِ اللَّهِ. دو خصلت نيك است كه برتر از آنها نيست: ايمان به خدا و نفع رساندن به بندگان خدا. وَ خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الشَّرِّ شَيْ‏ءٌ: الشِّرْكُ بِاللَّهِ وَ الضَّرُّ لِعِبَادِ اللَّهِ. دو خصلت ناپسند است كه بدتر از آنها نيست: شرك به خدا و زيان رساندن به بندگان خدا. تحف العقول، ص35. https://eitaa.com/Ahmadheydari12

گره گشايی و اندوه زدايی از بندگان خدا امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «... و هر کس اندوه مؤمنی را بزدايد، خداوند اندوه دنيا و آخرت را از او بزدايد، و هر که نيکی کند، خداوند به او نيکی کند، و خداوند نيکوکاران را دوست می دارد؛ ... وَ مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَنْ أَحْسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْهِ "وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ"». 📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81. @Ahmadheydari12

بخیل به آسایش و بی نیازی دست نیابد رسول خدا صلى الله عليه و آله می فرماید: «أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْبَخِيلُ؛ آرامش و آسايش بخيل از تمام مردم كمتر است».(1) هنگامى كه‏ «بُخل» انسان شدت مى‏ يابد، نسبت به خويشتن هم بخيل مى ‏شود و آسايش زندگى ‏اش از بين مى ‏رود؛ زيرا، هميشه در فكر حفظ اموال خويش و افزودن آن است. اميرمؤمنان على عليه السلام نیز مى‏ فرمايند: «عَجِبْتُ لِلشَّقِيِّ الْبَخِيلِ يَتَعَجَّلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛ از بخيل بدبخت در شگفتم! به سرعت سوى فقر پيش مى ‏رود كه از آن مى ‏گريزد و غنا و بى ‏نيازى را كه مى ‏طلبد، از دست مى ‏دهد؛ در دنيا فقيرانه زندگى مى‏ كند و در آخرت بايد حساب اغنيا را بپردازد».(2) 📚منابع: (1). بحارالانوار، ج70، ص300. (2). غرر الحكم و درر الكلم، ص462.

با پنج کس همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو از حضرت صادق عليه السلام از پدرش حديث شده كه فرمود: پدرم على بن الحسين (عليهما السلام) به من فرمود: «فرزندم! پنج كس را در نظر داشته باش و با آنها همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو. من گفتم: پدر جان‏ آنها چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى و رفاقت با دروغگو، زيرا او بمنزله سرابى است كه دور را به تو نزديك و نزديك را به تو دور سازد، و بپرهيز از رفاقت با فاسق، زيرا او ترا بفروشد به لقمه‏اى از خوراكى يا كمتر از آن، و بپرهيز از رفاقت با بخيل، زيرا او دست از كمك به تو بوسيله مالش بردارد آنگاه كه تو بي نهايت بدان نيازمندى، و بپرهيز از رفاقت با احمق، زيرا او مي خواهد به تو سود رساند (و بواسطه حماقتش) به تو زيان رساند، و بپرهيز از رفاقت با قاطع رحم، زيرا من يافتم او را كه در سه جاى قرآن به او لعن شده است: آيه 22و23 سوره محمّد: اما اگر روى‏گردان شويد آيا جز اين انتظار مى‏ رود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد * آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور نموده است. آيه 25 سوره رعد: و آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‏ شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور برقرارى آن را داده قطع مى ‏كنند: و در روى زمين فساد مى ‏نمايند، لعنت براى آنهاست و بدى [و مجازات] سراى آخرت. آيه 27 سوره بقره: [فاسقان آنها هستند كه] پيمان خدا را پس از آن كه محكم ساختند، مى‏ شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور داده بر قرار سازند، قطع مى‏ نمايند، و در جهان فساد مى ‏كنند، اينها زيانكارانند؛ يَا بُنَيَّ! انْظُرْ خَمْسَةً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَا تُحَادِثْهُمْ وَ لَا تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيق فَقُلْتُ يَا أَبَهْ! مَنْ هُمْ؟ قَالَ: إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ السَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَاعِدُ لَكَ الْقَرِيبَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ، فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْقَاطِعِ‏ لِرَحِمِهِ،‏ فَإِنِّي‏ وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: "فَهَلْ عَسَيْتُمْ‏ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ‏ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ‏ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ" وَ قَالَ‏: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ‏ عَهْدَ اللَّهِ‏ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ‏ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ‏ أُولئِكَ‏ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ" وَ قَالَ فِي الْبَقَرَةِ: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ‏ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ‏"». 📚 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص376-377، ح7.

بهترين مردم در پيوند خويشاوندى امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «و بهترين مردم در پيوند خانوادگی کسی است که با آن کس بپيوندد که پيوند خانوادگی را گسسته، چرا که تنه درختان در کشتگاه خويش به همراهی شاخه ها بلند می شوند؛ وَ إِنَّ أَوْصَلَ النَّاسِ مَنْ وَصَلَ مَن قَطَعَهُ وَ الْأُصُولُ عَلَى مَغَارِسِهَا بِفُرُوعِهَا تَسْمُو». چنانکه درخت با همراهی و اتصال همه اجزاء آن رشد می کند، جامعه انسانی نيز چون اجزای درختان محتاج هم است و هيچ کس به تنهايی امکان رشد و کمال ندارد. رشد در ميان خانواده اهميّت بيشتری دارد؛ چرا که تعلّق عاطفی و خيرخواهی و حمايت در پيوند های خانوادگی بيشتر است. 📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429455 @Ahmadheydari12

ارزش اخلاص در کار خير امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ‌اى فرمود: «وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالصَّنِيعَةِ إِلَى أَخِيهِ كَافَأَهُ بِهَا فِي وَقْتِ حَاجَتِهِ وَ صَرَفَ عَنْهُ مِنْ بَلَاءِ الدُّنْيَا مَا هُوَ أَكْثَرُ مِنْهُ؛ و هر كه در خير رسانى به برادر دينى خود خشنودى خدا را قصد نموده باشد، خداوند در روز نيازمندی او به سبب آن نيکی نيازش را برآورده خواهد کرد و بيش از آنچه انجام داده بار غم دنيا را از او بر می گرداند».(1) اميرمؤمنان على عليه السلام نيز می فرمايد: «طُوبَى‏ لِمَنْ‏ أَخْلَصَ‏ لِلَّهِ‏ الْعِبَادَةَ وَ الدُّعَاءَ، وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَا تَرَى عَيْنَاهُ، وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ اللَّهِ بِمَا تَسْمَعُ أُذُنَاهُ، وَ لَمْ يَحْزُنْ صَدْرَهُ بِمَا أُعْطِيَ غَيْرُهُ؛ خوشا به حال كسى كه عبادت و دعايش را براى خدا خالص كند، و قلب خود را به آنچه مى‏ بيند مشغول ندارد، و ياد خدا را با آنچه مى ‏شنود به فراموشى نسپرد، و قلبش به خاطر نعمت هايى كه به ديگران داده شده است غمگين نشود».(2) 📚 منابع: (1). کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج‏2، ص29. (2). الكافى، ج2، ص16، ح3. 📖 مطالعه تفصیلی: makarem.ir/maaref/l/0429460 @Ahmadheydari12

آخرین وصایای امیرمؤمنان(ع) به شیعیان امير مؤمنان عليه السلام در آستانه شهادت خود خطاب به دو فرزند عزيزش امام حسن و امام حسين عليهما السلام و ديگر فرزندانش، و خطاب به شيعيان آن زمان و تمام اعصار تا دامنه قيامت چنین وصیّت می کند: «أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْ‏ءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِكُمْ وَ ‏...؛ - شما را به تقوا و ترس از خداوند سفارش مى ‏كنم، - و اینکه در پى دنيا پرستى نباشيد گر چه به سراغ شما آيد. - بر آنچه از دنيا از دست مى‏ دهيد تأسف مخوريد! - سخن حق بگوئيد و براى اجر و پاداش (الهى) كار كنيد. - دشمن سر سخت ظالم، و ياور و همكار مظلوم باشيد! - من شما و تمام فرزندان و خاندانم و كسانى را كه اين وصيت نامه ‏ام به آنها مى‏ رسد به تقوا و ترس از خداوند، - نظم امور، - و اصلاح ذات البين، سفارش مى ‏كنم! زيرا كه من از جد شما (ص) شنيدم مى ‏فرمود: «اصلاح بين مردم از نماز و روزه برتر است». - خدا را! خدا را! در مورد «يتيمان»، نكند آنها گاهى سير و گاهى گرسنه بمانند، نكند آنها در حضور شما در اثر عدم رسيدگى از بين بروند. - خدا را خدا را! كه در مورد «همسايگان» خود خوشرفتارى كنيد، چرا كه آنان مورد توصيه و سفارش پيامبر شما هستند. وى همواره نسبت به همسايگان سفارش مى‏ فرمود، تا آنجا كه ما گمان برديم بزودى سهمی از ارث بر ايشان قرار خواهد داد! - خدا را خدا را! در توجه به «قرآن»، نكند ديگران در عمل بآن از شما پيشى گيرند. - خدا را خدا را! در مورد «نماز» چرا كه ستون دين شما است. - خدا را خدا را! در مورد «خانه پروردگارتان»، تا آن هنگام كه هستيد آنرا خالى نگذاريد كه اگر خالى گذارده شود مهلت داده نمى ‏شويد (و بلاى الهى شما را فروخواهد گرفت). - خدا را خدا را! در مورد «جهاد» با اموال، جانها و زبانهاى خويش در راه خدا (كه بايد همه اينها را در اين راه بكار گيريد) - و بر شما لازم است پيوندهاى دوستى و محبت را محكم داريد و بذل و بخشش را فراموش نكنيد، و از پشت كردن بهم و قطع رابطه بر حذر باشيد. - «امر بمعروف و نهى از منكر» را ترك نكنيد كه اشرار بر شما مسلط مي شوند، سپس هر چه دعا كنيد مستجاب نمى ‏گردد!. - سپس فرمود: اى نوادگان «عبد المطلب» نكند شما بعد از شهادت من، دست خود را از آستين بيرون آورده و در خون مسلمانان فرو بريد و بگوئيد امير مؤمنان كشته شد (و اين بهانه ‏اى براى خون ريزى شود). آگاه باشيد بخاطر من تنها قاتلم را بايد بكشيد. بنگريد! هر گاه من از اين ضربت جهان را بدرود گفتم او را تنها يك ضربت بزنيد، تا ضربتى در برابر ضربتى باشد، اين مرد را مثله نكنيد (گوش و بينى و اعضاء او را نبريد) كه من از رسول خدا (ص) شنيدم مى ‏فرمود: "از مثله كردن بپرهيزيد گر چه نسبت بسگ گزنده باشد"». 📚 نهج البلاغة، نامه47.