♦️ حکمت صد و هفتاد و پنجم نهج‌البلاغه 🔹«دست کار می‌کند، چشم می‌ترسد». این ضرب‌المثل قدیمی برای مواقعی است که آدمی هراس قرار گرفتن در موقعیت‌های جدید یا تجربه‌های بزرگ را دارد. برخی روان‌شناس‌ها حتی از چیزی صحبت می‌کنند به نام «استرس محیطی». 🔹امیرالمومنین علی علیه‌السلام در حکمتی ارزشمند می‌فرمایند: «اذا هِبتَ أمراً فَقَع فیهِ فإنَّ شِدَّةَ تَوَقّیهِ أعظَمُ مِمّا تَخافُ مِنهُ؛ هرگاه از کاری ترسیدی، خود را در آن بینداز؛ زیرا ترس از آن کار بزرگتر از خود آن کار است». 🔹برای راننده شدن باید پشت فرمان نشست. برای سخنران شدن باید جلوی جمع ایستاد. برای آرایشگر شدن باید دست به قیچی برد. ترس، دشمن تجربه است. #نهج‌_البلاغه_بخوانیم @maktab2

♦️چند جرعه بنوشیم از حکمت دویست و پنجاهم نهج‌البلاغه 🔹عزائم، جمع عزیمة است، یعنی تصمیمی که محکم شده باشد. کاری که تا انجام فاصله‌ای نداشته باشد. چیزی که مو‌م لای درزش نمی‌رود. عقود، جمع عقد است؛ یعنی گره کور. گرهی که به سادگی باز نمی‌شود. گرهی که عادی نیست. 🔹امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: «عَرَفْتُ آللّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ العَزَائِمِ، وَحَلِّ آلْعُقُودِ، وَنَقْضِ الْهِمَمِ؛ خدا را شناختم از روی بَر هم خوردن تصمیمات محکم، باز شدن گره‌های کور و به سرانجام نرسیدن برنامه‌ها». 🔹آنجایی که انتظار داری بشود و نمی‌شود.‌ نمی‌شود و نمی‌شود و نمی‌شود تا لحظه آخر که ناگهان از جایی که گمان نمی‌کنی نور می‌آید، نتیجه می‌آید. تصمیمات محکم فسخ می‌شود و گره‌های کور باز می‌شود. آنجا خداست. همان جا. حکمت ۲۵۰ نهج‌البلاغه می‌گوید. #نهج‌_البلاغه_بخوانیم @maktab2

♦️چند جرعه بنوشیم از حکمت دویست و شصت و هشتم نهج‌البلاغه 🔹دادگاه‌ها پر است از رفقا و دوستانی که روی هم‌ تیغ کشیدند و قبرستان‌ها پر است از دشمنانی که علاقه‌شان به یکدیگر را پنهان کرده‌اند. دوستی و دشمنی، عشق و نفرت اگر دو روی یک سکه نباشند؛ سوژه هزاران هزار رمان و خاطره و ماجرایند. 🔹امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمود: «دوستت را به اندازه دوست داشته باش، ممکن است دوستت روزی دشمنت شود و با دشمنت به اندازه دشمنی کن، ممکن است روزی برسد دشمنت به دوستت تبدیل شود». 🔹گاهی آنقدر دلگیریم از دوستانمان که به پای نفرت از دشمنان‌مان نمی‌رسد. چیزهایی ازشان می‌شنویم که مقصر خودمانیم. آنقدر بهشان نزدیک شده‌ایم که کوچکترین کنایه و متلکی مثل یک خنجر تیز به قلبمان فرو می‌رود. «اندازه نگه دار که اندازه نکوست»، حتی در دوستی و دشمنی. همانی که حکمت ۲۶۸ نهج‌البلاغه گفته است. #نهج‌_البلاغه_بخوانیم @maktab2

♦️چند جرعه بنوشیم از حکمت دویست و هشتاد و دوم نهج‌البلاغه 🔹«سرزنش» و «نصیحت» یکی نیستند.‌ سرزنش خمودگی می‌آورد و انفعال اما نصیحت بیدار می‌کند و هشیاری می‌آورد. از سرزنش بیزاریم اما نصیحت را رد می‌کنیم، چون هر نصیحتی را سرزنش می‌دانیم. 🔹امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید «بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَ الْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ الْغِرَّةِ؛ بين شما و موعظه حجابى از غفلت است». 🔹چرا موعظه را قبول نمی‌کنیم؟ چرا دلسوزی بزرگترها را نمی‌پذیریم؟ چرا می‌خواهیم همه چیز را خودمان تجربه کنیم؟ چون مغروریم. فکر می‌کنیم کاملیم. فکر می‌کنیم اگر در یک ویژگی یا دو صفت، تواناییم؛ در همه چیز قدرتمندیم. حکمت ۲۸۲ نهج‌البلاغه می‌گوید غرور نمی‌گذارد ما موعظه‌ها را بشنویم. #نهج‌_البلاغه_بخوانیم @maktab2

♦️چند جرعه بنوشیم از حکمت سی‌صد و شصت و یک نهج‌البلاغه 🔹رکاب زدن دوچرخه بدون زنجیر در جا زدن است. انرژی صرف می‌کنی اما حرکتی رخ نمی‌دهد. خسته می‌شوی اما به مقصد نمی‌رسی. دور خودت می‌چرخی انگار. 🔹امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرماید: «وقتی به درگاه خدا حاجتی داشتی، ابتدا بر حضرت رسول صلی الله علیه و آله درود بفرست. سپس حاجتت را بخواه. چرا که خدا باکرامت‌تر از آن است که دو حاجت از او خواسته شود، یکی را برآورده کند و دیگری را رد کند». 🔹این حکمت ۳۶۱ نهج‌البلاغه در واقع راه درست دعا کردن را یاد می‌دهد. خیلی از دعاهای کا به خاطر بی‌توجهی به همین نکات کوچک اصلا به آسمان صعود نمی‌کند. مثل همان دوچرخه‌سواری که رکاب می‌زند اما حرکت نمی‌کند. #نهج‌_البلاغه_بخوانیم @maktab2