⭕️ هرچه بر این بدن زمان بگذرد، فرسوده‌تر و لاغرتر می‌شود و سلول‌ها از بین می‌روند تا اینکه می‌گویند: «بسم اللَه، بفرمایید! دیگر تمام شد و پروندۀ این بدن بسته شد!» 🔸اما پروندۀ آن بدن و آن نفْس باز است و در آنجا دیگر فرسودگی راه ندارد، چون سلول‌های روح و نفْسِ ما هیچ‌وقت فرسوده نمی‌شوند، و اگر فرسوده بشوند طور دیگری فرسوده می‌شوند. وقتی خدا ما را خلق کرد، دیگر «مُهر ابدیّت» بر ما زده شد؛ ما دیگر هستیم! 🔸تا وقتی که خلق نکرده بود نه؛ اما همین‌که ما را خلق کرد، دیگر این پرونده باز شد و دیگر بسته نخواهد شد. حالا اینکه ما در این پرونده چه بنویسیم، یک مطلب دیگر است. 🔸آیا در این پرونده «دروغ و کلک و دزدی و خیانت» بنویسیم، یا در این پرونده «عبادت و رضای الهی» بنویسیم؛ آن دیگر به‌دست ما است، ولی پرونده دیگر بسته نخواهد شد؛ اما پروندۀ جسم انسان فردا بسته می‌شود. 🔸..جسم [انسان‌ها] یک لباس بود که آن را درآوردند و کنار انداختند، ولی خودشان وجود دارند و حیات دارند و تازه پروندۀشان باز شده است و به آنها می‌گویند: «در این دنیا چه‌کار کردی؟ بیا حساب پس بده! این شصت سال و پنجاه سال چه‌کار کردی و چه طوری گذراندی؟» 🔸به بدنش که نگاه می‌کند می‌بیند فامیل و زن و بچّه و فرزند و رفیق و شریک دارند می‌آیند تا بدنش را بردارند، اما «خودش» را که بر‌نمی‌دارند! خودش همین‌طور دارد نگاه می‌کند. 🔸چه خوب و چقدر سعادت است، برای آن کسی که نگاه کند و موقعیّت خودش را ببیند که «مورد رضای الهی» قرار گرفته است. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 #آموزه‌های_ولایت، ص 69. #معاد #آخرت #مرگ #نامه_اعمال #رضای_الهی #تجرد_نفس #تجرد_روح #روح @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸