۴_ لهو الحدیث (قول لهو و لغو): قول لهو و لغو، سخن پوچ و بیهوده و خرافی است که انسان را سرگرم و از حق غافل می‌کند. معمولا مجالس لهو، باعث گمراهی انسان از راه خدا و حتی باعث استهزاء آیات الهی می‌گردد. وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَري لَهْوَ الْحَديثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ ٌ مُهينٌ (لقمان/۶، و بعضى از مردم سخنان بيهوده را مى‏خرند تا مردم را از روى نادانى از راه خدا گمراه سازند و آيات الهى را به استهزا گيرند. براى آنان عذابى خواركننده است‏). یکی از خصوصیات بهشت، عدم صدور سخنان لغو توسط بهشتیان ذکر شده است. لايَسْمَعُونَ فيها لَغْواً وَ لا تَأْثيماً (واقعه/۲۵).

۵_ قول جهر بالسوء: قول جهر بالسوء، قولی است که انسان آشکارا بدی‌های دیگران را بگوید. این قول مذموم است مگر برای مظلومی که بخواهد ظلم و ستم و بدی ظالم را به گوش دیگران برساند و ظالم را تقبیح کند و یا از مردم برای احقاق حق خود کمک بطلبد. لايُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلاَّ مَنْ ظُلِمَ وَ كانَ اللَّهُ سَميعاً عَليماً (نساء/۱۴۸، خداوند دوست ندارد كسى با سخنان خود، بدي‌ها را اظهار كند مگر آن كس كه مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست‏).

۶_قول مختلف: قول مختلف، قولی دارای تضاد و تناقض است. این قول ممکن است در اقوال یک نفر یا یک گروه باشد. قول مشرکان در مورد معاد از این نوع می‌باشد. إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ (ذاريات/۸، شما -درباره قيامت- در گفتاري مختلف و گوناگونيد).

جمع بندی و نتیجه گیری با توجه به توضیحات فوق  تکلیف روشن است و باید مواظب زبان خود باشیم که حضرت علی علیه السلام می فرماید : اللِّسانُ سَبُعٌ ، إن خُلِّيَ عَنهُ عَقَرَ امام على عليه السلام : زبان درنده اى است كه اگر رها شود، گاز مى گيرد. پس دقت بکنید دوستان عزیز زبان ما حکم وزیر امور خارجه رادارد همانطور که وزیر امور خارجه زبان گویای یک کشور است زبان ما هم‌گویای کشوری به نام بدن است ولذا مواضع افراد در مقابل ما بستگی به نوع حرفی است که از زبان ما خارج می شود

♡به نام خدا♡ 🔹موضوع بحث: #آداب_معاشرت از دیدگاه قرآن و اسلام ┈••✾•❤️

💐🌷🌹🌺🌸☘🌹🍀 در آغاز به برخی از رفتارهایی اشاره می شود كه در معاشرت به عنوان رفتارهای نابهنجار از آنها یاد می شود و شخص می بایست از آنها اجتناب ورزد. از آن جایی كه هرگونه رفتار سالم و نادرست می تواند روند اجتماعی و معاشرتی را به هم بریزد و مسیر ارتباطی انسان ها را به انحراف كشاند، خداوند در بسیاری از آیات به نابهنجاری های رفتاری و اخلاقی اشاره كرده و آن را عامل مهمی در فروپاشی جامعه سالم و ایجاد بحران در روابط اجتماعی دانسته است. از این رو بسیاری از رفتارهای ناسالم و نابهنجار معرفی شده و به عنوان رفتارهای ناپسند از آنها پرهیز داده شده است. از جمله مهم ترین نابهنجاری های رفتاری و اخلاقی می توان به: اختلاف افكنی(آل عمران، آیه 103 و نساء آیه 35 و انفال، آیات 1 و 46)، آزار و اذیت دیگران را با سخنان نسنجیده (بقره آیات 263 و 264 و آل عمران، آیه 186 و آیات بسیار دیگر)، استهزای دیگران (بقره، آیات 14 و 15 و مائده آیه 57)، افترا و تهمت (نساء آیات 20 و 112 و نور، آیات 4تا7 و 12تا 15)، استفاده از القاب زشت و بد (حجرات، آیه11)، بخل ورزی (نساء آیات 36و 37 و 138)، بغض و كینه ورزی (حشر، آیه10)، تبعیض و برخورد دوگانه (عبس، آیات 5 تا 10)، تجسس در كار و زندگی دیگران(حجرات، آیه12)، تحقیر دیگران با بدنام كردن آنان(حجرات، آیه 11)، تفاخر و بزرگ فروشی (لقمان، آیه 18)، تكبر (آل عمران، آیه 75 و لقمان، آیه 18)، خیانت در امور مالی (آل عمران، آیات 75 و 160)، دشنام به عقاید دیگران (انعام، آیه 108)، گفتار خشونت آمیز (آل عمران، آیه 159)، دشمنی با دیگران (مائده، آیه 2)، با صدای بلند فریاد زدن (لقمان، آیه 19)، ظلم و ستم (نساء، آیه 148)، عیب جویی و عیب گیری (توبه، آیه 79) غیبت كردن (حجرات، آیه 12)، گمان بد و نادرست (همان و نیز نور، آیه 12)، همكاری در گناه (مائده، آیه 2)، منت گذاری (مدثر، آیه 6)، نجوای آمیخته به گناه و ممنوع (مجادله، آیات 9 و 10) و مانند آن اشاره كرد كه می بایست از آنها اجتناب كرد تا شرایط برای معاشرت و روابط سالم اجتماعی میان افراد مختلف و اقشار گوناگون جامعه فراهم آید. هرگونه نابهنجاری می تواند روابط اجتماعی را خدشه دار سازد و معاشرت را غیرممكن و یا دشوار نماید.

◼️رعایت هنجارهای رفتاری و اخلاقی در معاشرت◼️ از سوی دیگر، رعایت هنجارهای رفتاری و اخلاقی از اصولی است كه خداوند در آموزه های قرآنی به عنوان آداب معاشرت از آن یاد كرده و بدان توجه داده است. از جمله مهمترین هنجارهایی كه می بایست در معاشرت بدان اهتمام ورزید موارد زیر است: احترام به عقاید و مقدسات دیگران (انعام، آیه 108)، احترام به عالمان و دانشمندان حاضر در مجلس (مجادله، آیه 11)، احترام به معلم در معاشرت و استفاده علمی از او(كهف، آیات 60 تا 77)، احترام به دیگران و جا دادن به آنانی كه وارد مجلس می شوند (مجادله، آیه 11)، احسان به دیگران (بقره، آیه 195 و آل عمران، آیه 134)، برخورد برادرانه (بقره، آیه 220 و حجرات، آیه 10)، ادای امانت به اهل آن (بقره، آیه 283 و آل عمران، آیات 75 و 161)، اجازه خواستن از صاحب خانه (نور، آیه 27)، اجازه خواستن پیش از ورود به حریم خصوصی دیگران (نور، آیات 58 و 59)، رعایت انصاف در برخورد با مردم بدون در نظر گرفتن اعتقادات آنان (آل عمران، آیه 75)، نرمی در گفتار و پایین آوردن صدا در معاشرت و سخن گفتن (لقمان، آیه 19و حجرات، آیات 2 و 3)، پذیرش دعوت دیگران برای شركت در مهمانی (احزاب، آیه 53)، سلام كردن (نساء، آیه 86 كه مصادقی از احسان است، الجوهر الثمین، ج 2، ص 76)، تحیت به نیكوترین وجه در مقابل احترام و تحیت دیگران (همان)، تعاون بر نیكی ها (مائده، آیه 2)، تواضع و فروتنی و پرهیز از تكبر (مائده، آیه 54 و نیز اسراء، آیه 37 و لقمان، آیات 18 و 19)، جا دادن به دیگران و برخاستن از جای خویش در مجالس برای تكریم به دیگران و در اختیار قرار دادن آن (مجادله، آیه 11)، حفظ شخصیت افراد و آبروی آنان (بقره، آیات 220 و 263 و نساء آیه 15 و آیات دیگر)، خوش خلقی و خوشرویی (آل عمران، آیه 159)، دفع بدی با خوبی (مومنون، آیه96 و فصلت، آیه 34)، سخن نیك و رفتار نیكو داشتن (بقره، آیه 83 و نساء، آیات 5 و 8)، صبر و شكیبایی در برابر گفته های مخالفان (مزمل، آیه 10 و بلد، آیه 17) و با اقشار محروم جامعه (كهف، آیه 28)، صداقت در گفتار و اعمال (توبه، آیه 119)، رعایت عدالت (نساء، آیه 135) عفو و نادیده گرفتن لغزش های مردم و گذشت از خطای آنان (بقره، آیه 109 و نیز آل عمران، آیات 134 و 159)، مشورت با مردم (همان)، معرفی خود به مخاطب (هود، آیه 81 و حجر، آیات 51 تا 58 و آیات دیگر)، مهربانی در گفتار و رفتار (آل عمران، آیه 159 و فتح، آیه 29 و حدید، آیه 27)، وفای به عهد در روابط (بقره، آیات 100 و 127 و اسراء، آیه 32) و وفای به وعده (مریم، آیه 54).

🔴🔵⚪️⚫️ مراعات عرف عقلایی و هنجارهای پسندیده در معاشرت ها بویژه با جنس مخالف (بقره، آیات 229 و 231 و نساء آیه 19 و احزاب، آیه 53) می تواند مسیر درست را برای سلامت شخص و شخصیت و جامعه نشان دهد و جامعه ایمانی را منسجم و مستحكم تر سازد. به هر حال، از آیات قرآنی و آداب پیش گفته به خوبی به دست می آید كه مراعات بسیاری از هنجارهای عرفی و شرعی و عقلی و پرهیز از نابهنجاری های سه گانه تا چه اندازه می تواند روابط اجتماعی را درمسیر سازنده قراردهد و آثار و بركات بسیاری را برای شخص و جامعه به ارمغان آورد. به عنوان نمونه گذشت از خطای دیگران و نادیده گرفتن لغزش های مردم، از مصادیق احسان است و این نیكوكاری عملی، به شخص خطاكار این امكان را می بخشد تا به تصحیح و اصلاح رفتار خود اقدام كند و حركت درمسیر نادرست را به حركت درمسیر درست تبدیل نماید. این به معنای فرصت بخشی به دیگران برای طی مدارج كمالی است كه آثار آن به خود شخص عفوكننده و محسن نیز باز می گردد؛ زیرا انسان دریك محیط بسته زندگی نمی كند و ارتباطات اجتماعی و برآوردن نیازهای روحی و روانی و نیز اقتصادی از طریق آن،امری طبیعی است كه نمی توان از آن گذشت، هر انسانی نیاز دارد تا روابط اجتماعی با دیگران داشته باشد؛ بازسازی، اصلاح و تصحیح رفتار دیگران از طریق عفو و احسان وگذشت، به خود شخص این امكان را می بخشد تا در یك محیط سالم تر روابط اجتماعی را تداوم بخشد و از آثار ارتباط بهره مند گردد.

💠ملاك ها و معیارهای معاشرت💠 اما اینكه درمعاشرت چه معیارهایی را درنظر داشته باشیم تا معاشرت های ما انسان ساز و جامعه ساز باشد و ما را درمسیر اهداف و فلسفه آفرینش یاری رساند، موضوعی است كه درآیات دیگر قرآن به آن توجه داده شده است. در قرآن دست كم می توان هفت معیار و ملاك برای معاشرت های انسانی شناسایی كرد كه در اینجا به طور اجمال به آنها پرداخته می شود. از مهم ترین معیارهایی كه خداوند برای معاشرت و دوستی با دیگران بیان می كند، مساله #ایمان است؛ زیرا ارتباطات میان مومنان با غیرمومنان می تواند تاثیرات منفی به جا گذارد؛ زیرا انسان همان اندازه كه تاثیرگذار است ممكن است از دیگران تاثیر بپذیرد و كسی كه كامل ساخته نباشد درمعرض خطر است. از این رو از جمله شرایط دوستی و معاشرت بر ایمان تاكید می شود.(آل عمران، آیه 27و نساء آیه 144 و انفال، آیه 72) دومین معیار درمعاشرت ها و دوستی ها، #تقوا است كه یكی از مهم ترین ملاك های قرآنی است و خداوند درآیاتی ازجمله 67 سوره زخرف برآن تاكید كرده است.

صداقت و راستگویی ، صلاح و درستكاری عرف عقلایی و خرد جمعی و سیره خردمندان دركنار معیار مصلحت و مصالح عمومی و خصوصی و هجرت از محیط ناسالم به محیط سالم اجتماعی ازجمله مهم ترین ملاك ها و معیارهای دوست گزینی و معاشرت با مردم است كه خداوند برآن تاكید كرده است.

🔅وصایای اخلاقی سید بن طاووس به فرزندش🔅 ⛔️"بدترین معاشرت "⛔️ ای فرزند، بدان كه بدترین معاشرت، معاشرت با گناهكاران است، خواه ازوالیان باشد یا از غیر آنان. اما این معاشرت وقتی ناپسند است كه برای مخالفت بااعمال ناپسند آنان و از روی اطاعت فرمان خدای عز جلاله برای پند گفتن به آناننباشد، چه خدای جل جلاله از انسان چنین می‌خواهد كه آنسان كه معاشرت كند، یا دستكماز آنچه خدای جل جلاله از آن اعراض می‌فرماید، اعراض كند و از آنچه كه خدای جلجلاله از آن خشمگین است، متنفر باشد. و این مقام بسی دشوار است و به خدا سوگندكه بسیار بعید می‌دانم كه انسان چنین باشد، بویژه اگر كسی كه با او معاشرت است صاحبمقامی باشد، یا در مورد نیاز او باشد و نیاز او را برآورده و به او خوبی كرده باشد. در این حال چگونه او را دل با خدای جل جلاله خواهد بود تا از آن مرد صاحب مقام رویبرتابد و دل در این كار با او همراهی كند؟ هیهات! هیهات! كه چنین نشود، بلكه آنصاحب مقام كه نیازش را برآورده است، بیش از اصلاح كار او، دین او را به فسادمی‌كشاند و به احوال او در آخرت زیان می‌رساند. روزی وزیری نامه‌ای به من نوشت وخواستار آن شد كه به دیدار او بروم. در پاسخ به او چنین نوشتم: "من چگونه تواناییآن دارم كه در مورد نیازهای خود و نیاز فقیران و دیگر نیازمندان با تو مكاتبه كنم،در حالی كه خدای تعالی و فرستاده او(ص) و پیشوایان (ع) مرا مكلف فرموده‌اند كه ازباقی ماندن تو بر كرسی فرمانروایی، حتی تا رسیدن نامه من به تو، اكراه داشته باشم،نیز تكلیف من این است كه آرزومند باشم تا زان پیش كه نامه من به تو رسید از مقامخود معزول شده باشی".‏