📕 کتاب «زَهرُ الربیع» یک «کشکولِ قصه» تألیف یکی از علمای بزرگ دوران صفویه است که مخاطبش عموم مردم هستند و به تصریح نویسنده «برای سرگرمیِ مخاطب» نوشته شده است. پس اوّلاً یک کتابِ علمی نیست. ثانیاً مملوّ از انواع حکایت و قصه و افسانه است. حتی برخی قصه‌های کلیله و دمنه هم در آن هست. حتی ماجرای برخی ضرب‌المثل‌های معروف مثل «شتر دیدی ندیدی»، «خرِ ما از کُرّگی دُم نداشت»، «یادم تو را فراموش» را هم حکایت کرده. حالا در لابلای قصه‌هایش هم گاهی (که نسبت به حجم تمام حکایات بسیار اندک است) حکایتی از یکی از اهل‌بیت علیهم‌السلام «بدون ذکر هیچ سند و مدرکی» نقل میکند که «بعضی از آنها» در مورد مسائل جنسی است (البته شخصاً با مرور اجمالیِ کتاب و از میان چند حکایتی که از اهلبیت علیهم‌السلام دیدم، شوخیِ جنسی نیافتم و با اعتماد به نقل خود رائفی‌پور می‌پذیرم که چنین حکایتی در این کتاب هست) و اصلاً هم مشخص نیست سند این حرف‌ها کجاست و چقدر معتبر و قابل‌استناد است. که لزومی هم نداشته، چون از اساس قرار نبوده یک «کتاب حدیثی» نوشته شود تا دربارۀ تک‌تک نقل‌هایش حساسیت خاصی باشد، بلکه صرف منقول‌بودنِ حکایتی که در آن «لطیفه‌ای» باشد کافی بوده تا با توجه به غرضِ تألیف، در این کتاب گنجانده شود. ⛔️ نقد و اشکال ما به #رائفی_پور هم اصلاً این نبود که چرا به این کتاب یا نقل‌های آن اشاره کرده؛ بلکه اشکال در حاشیه‌ای است که خودش مطرح میکند: با استفاده از شگردِ «ابهام‌زایی» مطلب را بدون اشاره به مصداق، بگونه‌ای روایت میکند که گویا «امام معصوم» نعوذبالله مرتکبِ نوعی بی‌حیاییِ کلامی شده است!! @Maktabkhaaneh