#ماجرای_مباهله 💫در سال سوم یا نهم هجری «عام­ الوفود» پیامبر(ص) نامه­ای برای دعوت مسیحیان نجران به دین اسلام فرستاد. بزرگان مسیحی نجران، پس از مذاكرات طولانی به نتیجه مشخص نرسیده و تصمیم گرفتند، پس از دیدار پیامبر(ص) راه حل مناسبی بیابند. آنان با لباس­های فاخر ابریشمی و انگشتر طلا به دست بر پیامبر(ص) در مسجد وارد شدند. پیامبر(ص) با آنان سخن نگفت. آنان در جستجوی علت این رفتار، نزد علی(ع) راهنمایی شدند. حضرت فرمود: «با همان لباس­های سفر، نزد پیامبر(ص) روید». آنان چنین كردند و هنگام ملاقات با پیامبر(ص)، ایشان فرمود: «به خدا سوگند! بار نخست شیطان همراهتان بود». هنگام گفتگو با پیامبر(ص)، آنان ابتدا درباره ماهیت عیسی(ع) سؤال كردند. پیامبر(ص) از ایشان به عنوان بنده و پیامبر(ص) خدا یاد كرد. آنان شگفت زده پرسیدند چگونه ممكن است در حالی كه همه آدمیان پدری دارند و عیسی(ع) بدون پدر به دنیا آمده است؟ پیامبر(ص) فرمود: «آدم از خاك و بدون پدر آفریده شد، آفرینش عیسی(ع) نیز همانند آفرینش آدم، بدون پدر و از نفخه روح­القدس می­باشد مسیحیان كه قائل به ربوبیت حضرت عیسی(ع) بودند و او را فرزند خدا می­دانستند، از پاسخ به این استدلال درمانده و به انكار شدید آن پرداختند. تا آنجا كه پیامبر(ص) از رفتار آنان به ستوه آمد. سپس به فرمان خداوند آنان به مباهله دعوت شدند: «هرگاه بعد از علم و دانشی كه (درباره مسیح) به تو رسیده (باز) كسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.» فردای آن روز 24 یا 25 ذی­الحجه دو طرف در بیابانی اطراف مدینه گرد آمدند. پیامبر(ص) همراه امام علی(ع) كه حسنین(ع) پیش روی آنها و فاطمه(س) پشت سر حضرت بود، همگی در جایگاه خویش و در زیر یك چادر قرار گرفتند. پیامبر(ص) فرمود: «بارالها! اینان اهل بیت من هستند.» مسیحیان نجران نیز كه برخی فرزندان خود را همراه آورده بودند و در مقابل آنان استقرار یافتند. بزرگان مسیحی چون عزیزترین اشخاص پیامبر(ص) را همراه او دیدند به قوم خویش گفتند: «ما صورت­هایی را می­بینیم كه اگر از خدا درخواست از جا بركندن كوه­ها را كنند، چنین خواهد شد. هرگز با آنان مباهله نكنید كه به خدا سوگند او همانند پیامبران به مباهله نشسته است كه اگر چنین كنید هلاك خواهید شد و تا قیامت، مسیحی­ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند.» از این‌رو از مباهله امتناع كرده، عده­ای اسلام آوردند و عده­ای به دادن جزیه راضی شدند. برخی این تصمیم را ناشی از ظهور نشانه­های عذاب دانسته­اند. پیامبر(ص) پس از پشیمانی آنان از مباهله فرمود: «به خدا سوگند اگر مباهله می­كردم، تمام این بیابان پر از آتش می­شد و در دم هلاك می­شدید.» مسیحیان موظف شدند، به عنوان جزیه سالیانه دو هزار دست لباس به مسلمانان بدهند. #مباهله https://eitaa.com/joinchat/1931542547Cdcc6ed9c61

#ماجرای_مباهله 💫در سال سوم یا نهم هجری «عام­ الوفود» پیامبر(ص) نامه­ای برای دعوت مسیحیان نجران به دین اسلام فرستاد. بزرگان مسیحی نجران، پس از مذاكرات طولانی به نتیجه مشخص نرسیده و تصمیم گرفتند، پس از دیدار پیامبر(ص) راه حل مناسبی بیابند. آنان با لباس­های فاخر ابریشمی و انگشتر طلا به دست بر پیامبر(ص) در مسجد وارد شدند. پیامبر(ص) با آنان سخن نگفت. آنان در جستجوی علت این رفتار، نزد علی(ع) راهنمایی شدند. حضرت فرمود: «با همان لباس­های سفر، نزد پیامبر(ص) روید». آنان چنین كردند و هنگام ملاقات با پیامبر(ص)، ایشان فرمود: «به خدا سوگند! بار نخست شیطان همراهتان بود». هنگام گفتگو با پیامبر(ص)، آنان ابتدا درباره ماهیت عیسی(ع) سؤال كردند. پیامبر(ص) از ایشان به عنوان بنده و پیامبر(ص) خدا یاد كرد. آنان شگفت زده پرسیدند چگونه ممكن است در حالی كه همه آدمیان پدری دارند و عیسی(ع) بدون پدر به دنیا آمده است؟ پیامبر(ص) فرمود: «آدم از خاك و بدون پدر آفریده شد، آفرینش عیسی(ع) نیز همانند آفرینش آدم، بدون پدر و از نفخه روح­القدس می­باشد مسیحیان كه قائل به ربوبیت حضرت عیسی(ع) بودند و او را فرزند خدا می­دانستند، از پاسخ به این استدلال درمانده و به انكار شدید آن پرداختند. تا آنجا كه پیامبر(ص) از رفتار آنان به ستوه آمد. سپس به فرمان خداوند آنان به مباهله دعوت شدند: «هرگاه بعد از علم و دانشی كه (درباره مسیح) به تو رسیده (باز) كسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت كنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت كنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.» فردای آن روز 24 یا 25 ذی­الحجه دو طرف در بیابانی اطراف مدینه گرد آمدند. پیامبر(ص) همراه امام علی(ع) كه حسنین(ع) پیش روی آنها و فاطمه(س) پشت سر حضرت بود، همگی در جایگاه خویش و در زیر یك چادر قرار گرفتند. پیامبر(ص) فرمود: «بارالها! اینان اهل بیت من هستند.» مسیحیان نجران نیز كه برخی فرزندان خود را همراه آورده بودند و در مقابل آنان استقرار یافتند. بزرگان مسیحی چون عزیزترین اشخاص پیامبر(ص) را همراه او دیدند به قوم خویش گفتند: «ما صورت­هایی را می­بینیم كه اگر از خدا درخواست از جا بركندن كوه­ها را كنند، چنین خواهد شد. هرگز با آنان مباهله نكنید كه به خدا سوگند او همانند پیامبران به مباهله نشسته است كه اگر چنین كنید هلاك خواهید شد و تا قیامت، مسیحی­ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند.» از این‌رو از مباهله امتناع كرده، عده­ای اسلام آوردند و عده­ای به دادن جزیه راضی شدند. برخی این تصمیم را ناشی از ظهور نشانه­های عذاب دانسته­اند. پیامبر(ص) پس از پشیمانی آنان از مباهله فرمود: «به خدا سوگند اگر مباهله می­كردم، تمام این بیابان پر از آتش می­شد و در دم هلاك می­شدید.» مسیحیان موظف شدند، به عنوان جزیه سالیانه دو هزار دست لباس به مسلمانان بدهند. #مباهله https://eitaa.com/joinchat/1931542547Cdcc6ed9c61