وقتی فرزند ششم به دنیا آمد 😳 این متن را یک جوان دهه هفتادی می نویسد ... قسمت اول 👇 اصلاً چرا باید بچه آورد ؟ کسانی که مخالف بچه دار شدن هستند چند تا دلیل مهم دارند... اول ) خرج و مخارج بچه ها چه می شود ؟ #رزق_روزی دوم ) تربیت بچه ها چه می شود ؟ #تربیتی سوم ) جلوی مردم نمی تونیم سر بلند کنیم ( فرهنگ جامعه نمی پذیرد ) #فقر_فرهنگی چهارم ) اگر بچه داشته باشیم دیگه زن نمی تواند کار خارج از خانه داشته باشد و شغلش را از دست می دهد. (( #اشتغال_زن )) پنجم ) بچه ی زیاد یعنی درد سر زیاد و در نتیجه راحتی و آسایش از آدم گرفته می شه. (( #راحت_طلبی )) من به عنوان کسی که خداوند شش فرزند روزی ام کرده کاملا متوجه شده ام که تمام این دلایلی که مانع فرزند آوری شده اند خیالات و توهمات ما هستند و تماما جزء القائات شیطان است برای آنکه مانع رسیدن خیر کثیر به انسان بشود. چرا فرزند آوری را خیر کثیر می دانم ؟ چون وقتی به آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام و زندگی شخصی ام نگاه می کنم ، خیر و نفع بچه داشتن را خیلی بیشتر از بچه نداشتن می دانم. نگاه قرآن کریم به فرزند آوری مانند مثال زراعت و کشت و کار است. نساءکم حرث لکم... زنان شما کشتزار شما هستند. چطور می شود کسی صاحب زمین کشاورزی باشد و از زمینش محصول نخواهد ؟ چطور می شود کسی باغ دار باشد اما وقتی درختش کم محصول دهد خوشحال باشد ؟ مگر می شود کسی آرزو کند میوه های باغش کم باشند ؟ کسی که باغ دار است حتماً برای اینکه درختان باغش بهتر ثمر دهند هزینه می کند حتماً برای مراحل کاشت ، داشت و برداشت مجبور است هزینه کند تا بتواند محصول را به دست بیاورد ، ولی هیچ موقع کسی نمی گوید چون قرار است هزینه کنم پس محصول نمی‌ خواهم چون همه می دانند محصولی که به دست می آید چند برابر هزینه سود می رساند بلی اگر محصول کشاورزی یک محصول به درد نخور باشد هیچ عاقلی برای به دست آوردن آن هزینه نمی کند. حال چه بر سر ما آمده که فرزندی را که تولید می شود از محصول باغ و زمین پست تر و بی ارزش تر می دانیم و هزینه هایی که برایش می کنیم را خسارت می پنداریم؟ واقعاً بعضی وقت ها آدم مجبور است مثالی بزند که شایسته ی شأن انسان نیست ولی چه کنم که آنقدر ذهن ما از واقعیت ها فاصله گرفته که ناچار شدم این مثال را بزنم. شما فرض کنید گله دار هستید ، اگر گاو و گوسفند شما زیاد بشوند مایه ی خرسندی شما است یا اندوه ؟ چطور می شود ما از زیاد شدن حیوانی که صرفاً نفع مادی برای ما دارد اینقدر خوشحال می شویم ولی برای زیاد شدن انسانی که شبیه ترین افراد به خودمان است ناراحت هستیم ؟ یعنی ما به جایی رسیدیم که فایده ی میوه و حیوان را بیشتر از انسان می دانیم که آن باغدار و کشاورز و دامدار بخاطر ازدیاد ما یملکش خوشحال می شود ولی پدر و مادر از زیاد شدن فرزندان خود ناراحت ادامه دارد... https://eitaa.com/maktubateman