الحمدلله علی کل نعمه
واسئل الله من کل خیر
و اعوذبالله من کل شر
واستغفرالله من کل ذنب
🌴🌷🦋🌴
یکشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۴/۴
موضوع: #موانع_شفاعت
سلام علیکم -بسم الله الرحمن الرحیم
خداوند در قرآن در باره ظالمین شفاعت را نمی پذیرد و می فرماید: مَا لِظّالِمِین مِن حَمِیمٍ وَ لَا شَفِیعٍ یُطاع؛[ برای ستمکاران دوستی وجود ندارد و نه شفاعت کننده ای که شفاعتش پذیرفته شود"( آیه 18غافر)
برخی از اعمال باعث میشود که گنهکاران شامل شفاعت نشوند که عبارتند از:
1- ظالم و ستمگر بودن:
از آیات استفاده می شود که از شرایط حتمی شفاعت شدن، پرهیز از ظلم و ستم است. در قرآن از قول خداوند خطاب به نوح نبی (علیه السلام) آمده : "وَ لَا تُخَاطِبْنِی فِی الّذِینَ ظَلَمُوا؛[هود، آیه 37] درباره ستمگران شفاعت مکن، زیرا آنان محکوم به عذابند و مسلّماً غرق خواهند شد".
2- سبک شمردن نماز: امام صادق(علیه السلام)فرمودند شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد(منلایحضرهالفقیه، ج 1 ،ص 206 )پس مطمئنا کسی که اصلا نماز نخواند به هیچ وجه شامل شفاعت نمیشود.
3- عمل نکردن به دستورات دین : در منابع دینى شرط شفاعت، عمل به دستورات دین و اطاعت از خدا و امامان معصوم(علیهم السلام) ذکر شده است. کسى که روش عملى او اطاعت از خدا و عمل به وظایف و مسؤولیتهاى دینى بوده؛ لکن گاهى هم دچار لغزش و خطا شده است، شایستگى دریافت رحمت الهى را در آخرت خواهد داشت.
امام صادق(علیه السلام) مىفرماید: «هرکس دوست دارد شفاعت در مورد او سودمند واقع شود، باید در صدد جلب رضایت خداوند برآید. بدانید هیچ کس رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد؛ مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیاى الهى از آل محمد(صلی الله علیه و آله)».( بحار الانوار، ج 75، ص 220. )این روایت ضمن بیان شرط اساسى شفاعت (رضایت خداوند)، راه جلب خشنودى او را عمل به دستورات دین دانسته است.
4- توبه نکردن : امام صادق(علیه السلام) فرمودند:شفاعت ما برای شیعیانی از ماست که گناه کبیره انجام داده اند اما آنهایی که توبه کنند؛ پس توبه نکردن از گناه مانع شفاعت اهل بیت(علیهم السلام)می شود (من لایحضره الفقیه ج 3 ص 574 )
خداوند همه ما را شامل شفاعت معصومین قرار دهد به برکت صلوات برمحمد و آل محمد
@AhkameHarameRazavi
#امام_باقر_ع_شهادت
خواهم کنم روایت، با صوتِ آشکارا
یک گوشه از تمامِ، غوغای کربلا را
وقتی که مرکب آمد بی راکبش ز گودال
حالِ حرم بهم ریخت، عصمت شد آشکارا
از پردههای خیمه بیرون شدند زنها
لطمهزنان به صورت، خَستند قلب ما را
من بودم و امامم، یعنی امام سجاد
مَحرم نمانده بود از اَقوام، خیمهها را
دیدم که بانوان تا، گودال میدویدند
سعیِ صفا و مروه اینجاست نینوا را
بر سر زنان تمامِ اهل حرم به گودال
کردند جمله بر پا اهلِ سما عزا را
کعبه حسین بود و اهلِ حرم به گِردش
با چشمِ خویش دیدیم خونبارشِ مِنا را
من همرهِ رقیه ملحق شدم به عمه
غلطان بهخاک دیدم فرزند مصطفا را
با گوشه چشمِ جدم، عمه به خیمه برگشت
نگذشت دیری اما، دیدم چنین قضا را
"وَالشمرُ جالِسٌ" وای، با چکمه روی سینه
دیدیم ساعتی بعد، آقای سر جدا را
بی سر عزیز زهرا افتاده بود بر خاک
این است عشقبازی با بندگان خدا را
تنگِ غروب بود و حکمِ امیرِ لشکر:
عریان کنید اینَک ابدانِ کشتهها را!
تنها همه به صحرا، سرها همه به نیزه!
نه با کسی مروت، نه با کسی مدارا
دیدم تمامِ سرها بر نیزهها چو خورشید
کردند سوی سرها، پرتاب سنگِ خارا
در بینِ آتش و دود شد صحبت از اسارت
از عمهاَم بجویید دنبال ماجرا را...
✍ #محمود_ژولیده
🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹
http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7