‌ من آدمِ نوشتن م اصلا وقتی مینویسم و به اشتراک میذارم خیلی حالم بهتر میشه... ولی نوشتنِ این متن اینقدر سخت بود به اشتراک گذاشتنش اینقدر سخت بود که الآن چند روزه هی میام مینویسم، هی پاک میکنم... ولی خب بالاخره نوشتم... عذر میخوام اگه نوشته ها مبهمه یا گاهی ناراحتتون میکنه... اینجا «من نوشته ها»ست، اگه اذیت میشید، منو شرمندهٔ خودتون نکنید... 🙂💚

‌ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ.... ‌ پ.ن: نمیدانم پ.ن²: تو میدانی پ.ن³: و من باز هم نمیدانم.... ‌

_

‌ اونی که تو ناشناس گفته نمیفهمم چی هستی!!! کی هستی... جوابش: میان زهد و رندی عالمی دارم؛ نمیدانم که چرخ از خاکِ من تسبیح یا پیمانه میسازد خلاصه دقیقا همین... ‌

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌

‌ چند ماه پیشا داشتم فکر میکردم چقدر کم گریه میکنم، چقدر سنگینم؛ چقدر قدیما خوب بود، تقی به توقی میخورد تا صبح گریه میکردم، سبک میشدم، الآن باید به خودم فشار بیارم، دوسه تا پیاز پوست بگیرم خرد کنم تا شاید اشکم اومد... خلاصه خدا شنید و الآن دقیقا تو همون موقعیتم که بگی پِخ؛ میشینم تا صبح گریه میکنم... ولی در کل گریه های اینجوری رو خیلی دوست دارم... من هر دفعه با اشکام که میچکه و محو میشه، خیلی چیزا رو هم از زندگیم حذف میکنم... اونایی که باعث گریه م شدن (البته نمیشه همه رو حذف کرد، راه حلش اینه که تو قلبت براشون یه مراسم ختم بگیری😅) اشتباهاتم و خلاصه تایمش و دورهٔ سوگ ش که گذشت پامیشم تنها تر اما امیدوارتر و مصمم تر شروع میکنم به زندگی... ‌

‌ عباس را خبر کنید... چشمِ حرامی با حرم روبرو شد ‌

‌

‌ بارون >>>>>> ‌