📜 عنوان: فرهنگ‌سازی یا ولنگاری؟! بسم الله الرحمن الرحیم قرآن کریم در کنار نماز و عبادت، برای نگاه و پوشش نیز دستور روشن دارد؛ زیرا پاکی چشم و دل، اساس پاکی جامعه است. سوره نور که سوره عفت و پاکدامنی است، با بیانی صریح چنین می‌فرماید: «وَقُل لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحفَظنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يُبدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنهَا وَليَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ وَلَا يُبدِينَ زِينَتَهُنَّ» (نور/۳۱) این آیه نشان می‌دهد ایمان تنها در دل یا عبادت نیست، بلکه در رفتار بیرونی نیز جلوه دارد؛ در نگاه، در پوشش و در حفظ عفت. 🔹 بُعد فردی | پاکی چشم، کلید آرامش دل قرآن وقتی می‌گوید: «يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ» یعنی نخستین قدم در مسیر عفاف، کنترل نگاه است. نگاه، دروازه‌ی دل است. خیلی وقت‌ها آلودگی‌ها از همین یک نگاه شروع می‌شود. کسی خیال می‌کند یک نگاه که چیز مهمی نیست! اما همان یک نگاه، بذر وسوسه‌ای می‌شود که در دل می‌نشیند و کم‌کم ریشه می‌دواند. به همین خاطر، خداوند اول از نگاه شروع کرده است. یعنی قبل از هر چیز، باید مراقب چشم‌ها باشی. انسانی که چشمش را کنترل نمی‌کند، نمی‌تواند دلش را هم پاک نگه دارد. و انسانی که دلش آلوده شد، عبادت و نماز و همه‌ی معنویت‌هایش آرام‌آرام بی‌روح می‌شود. از همین‌جا می‌رسیم به بخش دوم آیه: «وَيَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ». یعنی مؤمن نه‌تنها نگاهش، بلکه دامانش هم باید پاک باشد. برادران و خواهران! اینجا حرف فقط درباره یک رفتار فردی نیست؛ اینجا پای کرامت انسان وسط است. انسانی که چشم و دامنش را پاسداری کند، در حقیقت دارد شخصیت خودش را بزرگ می‌کند. چون عزت انسان در این است که ابزار لذت و شهوت دیگران نباشد. ببینید عزیزان! قرآن بعد از این، مسئله‌ی پوشش را مطرح می‌کند: «وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا» و بعد می‌فرماید: «وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ». یعنی حتی در بیرون از خانه، در جمع‌ها، زن مؤمنه باید حرمت خودش را حفظ کند. چرا؟ چون پوشش، فقط یک پارچه روی سر و بدن نیست؛ یک پیام است. پیامِ «من برای کرامتم ارزش قائلم». پیامِ «اجازه نمی‌دهم نگاه آلوده‌ی دیگران، من را وسیله هوس کند». اینجا دقت کنید! اگر انسان نگاهش را آزاد بگذارد و پوشش را جدی نگیرد، فکر می‌کند دارد راحت زندگی می‌کند. اما واقعیت این است که خودش را به بازیچه نگاه‌ها و هوس‌ها تبدیل می‌کند. قرآن می‌خواهد انسان آزاد باشد، نه اسیر نگاه‌ها. 🔹 بُعد اجتماعی | عفاف، مسئله‌ای عمومی نه انتخابی شخصی آیه‌ی شریفه به‌وضوح می‌گوید: «وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ…» این یعنی حفظ حجاب و عفاف، تنها یک امر فردی و شخصی نیست؛ یک دستور اجتماعی است. چون بی‌حجابی فقط خودِ فرد را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، بلکه بر ذهن و دل دیگران، بر سلامت خانواده‌ها، و بر امنیت اخلاقی کل جامعه اثر می‌گذارد. اما متأسفانه امروز بعضی مسئولان و سیاست‌مداران می‌گویند: «من نمی‌توانم طرح عفاف و حجاب را اجرا کنم! حجاب را نمی‌شود به کسی اجبار کرد! باید فقط در مساجد فرهنگ‌سازی کنیم!» برادران! این حرف، خلاف مبنای قرآن است. قرآن صریح و شفاف می‌گوید: «وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ» یعنی اجازه ندارید زینت را آشکار کنید. این دستور الهی است، نه یک توصیه انتخابی. این‌که بگوییم «هرکس هرطور خواست در جامعه ظاهر شود» یعنی جامعه را به هرج‌ومرج اخلاقی سپردن. آیا می‌شود فضای مجازی را رها کنیم، هرکس هر تصویری، هر محتوایی خواست منتشر کند، بعد فقط بگوییم: «برویم در مسجد فرهنگ‌سازی کنیم»؟! این مثل این است که در خیابان‌ها درِ تمام مغازه‌ها را باز بگذاریم، هیچ قفل و قانونی نگذاریم، بعد بگوییم: «برویم در مسجد به مردم آموزش بدهیم دزدی نکنند!» این نه عقل می‌پذیرد، نه شرع. قرآن می‌خواهد محیط جامعه سالم باشد. اگر محیط آلوده شد، دیگر فرهنگ‌سازی هم اثر نمی‌کند. مگر می‌شود کسی را در دریای طوفانی انداخت و بعد گفت: شنا بلد باش!؟ اول باید موج‌ها را آرام کرد، بعد به شنا آموزش داد. این آیه مسئولیت اجتماعی ما را روشن می‌کند: ●حفظ حجاب و عفاف، وظیفه‌ی فردی و اجتماعی است. ●حکومت اسلامی وظیفه دارد بستر گناه را محدود کند، نه این‌که دروازه‌هایش را باز بگذارد. ●«فرهنگ‌سازی» بدون «مدیریت اجتماعی» بی‌فایده است. اگر این دستور الهی درست فهمیده و اجرا شود، جامعه از آلودگی و ولنگاری نجات پیدا می‌کند. اما اگر آن را فقط به یک شعار تبدیل کنیم، نتیجه‌اش همین وضعی می‌شود که امروز می‌بینیم: خانواده‌ها آسیب می‌بینند، جوان‌ها دچار بحران می‌شوند، و امنیت اخلاقی جامعه از هم می‌پاشد. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #اجتماعی #حجاب #سوره_نور #منبرک_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani