📜 عنوان: خدا با توست، حتی وقتی همه رفته‌اند گاهی در زندگی انسان به نقطه‌ای می‌رسد که احساس تنهایی می‌کند. انگار همه درها بسته شده، نه کسی حرفش را می‌فهمد، نه دست کسی به یاری‌اش دراز می‌شود. در چنین لحظاتی باید به این آیه نورانی قرآن فکر کنیم: "هُوَ مَعَكُمْ أَیْنَ مَا كُنتُمْ" (او با شماست، هر کجا که باشید) – [سوره حدید، آیه ۴] این آیه، یک جمله بیشتر نیست؛ اما دنیایی از امید، آرامش و قوت قلب را در دل انسان می‌نشاند. ✨ بخش اول: بُعد فردی – وقتی از همه ناامید شدی، خدا هنوز با توست وقتی از همه بریدی، وقتی رفیق‌ها و خانواده و جامعه حتی، تو را نفهمیدند، باز هم یک کسی هست که تو را دقیق‌تر از خودت می‌شناسد؛ او خداست. قرآن نمی‌گوید: خدا "ناظر" شماست، بلکه می‌گوید "با شماست" یعنی در دردت، در غمت، در تنهایی‌ات، در شکسته‌دلت، با توست. حضرت یعقوب (علیه‌السلام) وقتی فرزندش یوسف را از دست داد و سال‌ها دلتنگی کشید، نفرمود: دیگر امیدی نیست. گفت: "فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ" (صبر نیکو پیشه می‌کنم، و از خدا یاری می‌جویم) – یوسف/۱۸ خدایی که با یعقوب در فراق یوسف بود، با تو هم هست در غم‌هایی که هیچ‌کس نمی‌فهمد. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – حضور خدا در دل ملت‌ها در میدان‌های اجتماعی هم همین است. وقتی ملتی زیر فشار استکبار، ظلم یا تحریم قرار می‌گیرد، وقتی همه قدرت‌ها علیه یک جامعه جمع می‌شوند، باز هم این آیه معنا پیدا می‌کند: "هُوَ مَعَكُمْ أَیْنَ مَا كُنتُمْ" مگر نه اینکه در دفاع مقدس، جوان‌های این کشور بدون امکانات، با دستان خالی در برابر ارتش‌های تا دندان مسلح ایستادند؟ چه کسی پشتیبانشان بود؟ خدایی که با آنها بود. نه در شعار، بلکه در میدان. در عمل. اگر ملتی به خدا توکل کند، و بر پایه عدالت و اخلاص حرکت کند، این آیه در زندگی اجتماعی‌اش تجلی پیدا می‌کند. برادر و خواهرم! اگر حس می‌کنی زمین زیر پایت خالی شده، اگر دلت گرفته، اگر جامعه‌ات در تاریکی و فریب افتاده، یادت باشد: "او با توست" نه فقط در مسجد، نه فقط در لحظه عبادت، بلکه در همه جا. 📍 سر چهارراه، در محل کار، در دل شب، پشت میز قضاوت، در خانه، در زندان، در جبهه، و حتی در دل گناه... او هست. فقط کافی‌ست تو هم با او باشی. پروردگارا! ما را حتی یک لحظه به خودمان وامگذار و ما را همیشه در پناه خودت، با خودت، و زیر نظر نگاه مهربانت نگه دار. ✍نگارنده: حسین ابراهیمی #خدا #سوره_حدید #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: وقتی فقط یک نگاه کافی‌ست بسم الله الرحمن الرحیم گاهی آدم تو زندگی به نقطه‌ای می‌رسه که حس می‌کنه هیچ‌کس نمی‌فهمتش. حرفی زده، حرکتی کرده، یا شاید سکوت کرده… ولی برداشت دیگران یه چیز دیگه‌ست. قضاوت‌ها شروع می‌شن. یکی می‌گه چرا گفت، اون یکی می‌گه چرا نگفت… بعضی‌ها تهمت می‌زنن، بعضی‌ها تحلیل می‌کنن، و انگار کسی حوصله نداره واقعیت رو بشنوه. تو این فضا، یه آیه از قرآن نجات‌دهنده‌ست. یه آیه که انگار خدا می‌گه: نگران نباش! من هستم، من می‌دونم. خدا می‌فرماید: "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ" خدا از آنچه در دل‌های شماست آگاهه – سوره احزاب، آیه ۵۱ این یعنی چی؟ یعنی لازم نیست خودتو به همه توضیح بدی. لازم نیست همه تو رو بفهمن. وقتی کسی هست که دقیق‌تر از خودت، دل تو رو می‌شناسه، کافیه بدونی اون می‌دونه. 💬 بخش اول: بُعد فردی – وقتی دیگران نمی‌فهمندت ما تو این دنیا بعضی وقتا تنها می‌مونیم، اما بی‌پناه نه. گاهی اطرافیانمون، حتی نزدیک‌ترین‌ها، نیت ما رو بد می‌فهمن. می‌خوای یه کاری کنی، یه حرفی بزنی، یا حتی هیچی نگی… ولی مردم زود قضاوت می‌کنن. فکر می‌کنن نیتت بده. فکر می‌کنن بی‌تفاوتی، یا خودنمایی می‌کنی، یا دنبال منافع شخصی هستی. تو این لحظه‌ست که باید یادت بیاد: "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ" خدا می‌دونه چرا گفتی، چرا نگفتی، چرا موندی، چرا رفتی. ببین! حضرت یوسف علیه‌السلام وقتی بی‌گناه رفت زندان، وقتی همه فکر کردن مقصره، کی می‌دونست واقعیت چیه؟ فقط خدا. یعنی چی؟ یعنی اگه راهت رو درست رفتی، حتی اگه دنیا علیه تو بشه، مهم نیست. خدا دیده. خدا فهمیده. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – جامعه پُر از قضاوته، اما خدا از پشت پرده‌ها باخبره ما تو یه جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که فضای رسانه، فضای مجازی، فضای قضاوت‌های لحظه‌ایه. یه نفر یه ویدیو ازش پخش می‌شه، همه می‌رن سراغ تحلیل نیتش! یکی یه پست می‌ذاره، همه می‌خوان بگن چرا گذاشت، با چه نیتی، برای کی، با چه منظوری؟! فلانی در یک اعتراض شرکت کرد، گفتن دنبال دیده‌شدنه! یکی دیگه ساکت موند، گفتن ترسیده یا خریده شده! یکی کمک کرد، گفتن ریاکاریه... یکی کمک نکرد، گفتن بی‌غیرته! ببینید، جامعه ما امروز پر شده از برداشت‌های شتاب‌زده و قضاوت‌های بی‌رحمانه هیچ‌کس صبر نمی‌کنه بپرسه: واقعاً تو دلش چی گذشته؟ اما این آیه یادمون می‌ده که خدا اون پشت صحنه رو می‌بینه: "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ" یعنی اگر یک مسئول، یک هنرمند، یک دانشجو، یک طلبه، کاری کرد که ظاهرش برای ما مبهم بود، اما با نیت الهی بود، خدا از نیتش باخبره، حتی اگه مردم نفهمن! بعضی از مردم مثل یوسف تو جامعه‌اند: بی‌گناه، ولی تو چاه تهمت. و بعضی‌ها مثل زلیخا: تظاهر خوب دارن، ولی نیتشون رو کسی نمی‌دونه جز خدا. پس ما باید از قضاوت زود بپرهیزیم، و اگر کسی نادرست قضاوت‌مون کرد، با خودمون بگیم: «خدایا! تو می‌دونی، همین برام بسه.» امروز بیشتر از همیشه جامعه ما به فهم نیت‌ها نیاز داره، نه فقط دیدن ظاهرها. حرف آخرم اینه: اگه الان داری رنج می‌کشی، چون بد فهمیده شدی، اگه متهم شدی به چیزی که نبودی، اگه تو رو قضاوت کردن، بدون شناختت… بدون خدا تو رو قضاوت نمی‌کنه، خدا تو رو می‌فهمه. "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ" یعنی آرامش بگیر. چون کسی هست که همه‌چیز رو می‌دونه. ✍نگارنده: حسین ابراهیمی #خدا #سوره_احزاب #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: این‌بار هم بخاطر من... بسم الله الرحمن الرحیم گاهی آدم به لحظه‌ای می‌رسه که دیگه واقعاً کم میاره. نه اینکه بی‌دین شده باشه، نه اینکه خدا رو فراموش کرده باشه… ولی فشار زیاد شده. از یه طرف دردِ بی‌مهری، از یه طرف بی‌پولی، از یه طرف نگاه سنگین مردم، از یه طرف بی‌انصافی‌ها، قضاوت‌ها، تنهایی… و درست توی همین نقطه، خدا یه جمله می‌گه؛ نه مثل فرمان یه پادشاه، بلکه مثل حرف دلِ یه رفیق: وَ لِرَبِّكَ فَاصْبِرْ "و بخاطر پروردگارت، شکیبایی کن" (سوره مدثر، آیه ۷) نه گفته: برای پاداش صبر کن. نه گفته: بخاطر مردم. نه حتی گفته: بخاطر خودت. گفته: بخاطر من! ✨ بخش اول: بُعد فردی – وقتی صبر، فقط بخاطر خداست خیلی وقت‌ها دلت می‌خواد بزنی زیر همه چی. دلت می‌خواد جواب بدی، فریاد بزنی، قطع رابطه کنی، رها کنی… ولی یه چیزی تو دلت می‌گه: "نه... فقط این‌بارم بخاطر خدا" نه بخاطر اینکه اون آدم لیاقتشو داره، نه بخاطر اینکه شرایط تغییر کرده، بلکه فقط بخاطر اینکه "خدات داره نگاهت می‌کنه..." وقتی توی مسیر سختی، خدا نمی‌گه راه رو می‌برم برات آسون می‌کنم، اول می‌گه: "برای من، تحمل کن" بعدش، خودش کنارته. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – صبر مؤمنانه در عصر فشار و تحقیر این روزها جامعه هم محتاج این آیه‌ست. ما در دوره‌ای هستیم که فشار اقتصادی، فشار رسانه‌ای، تهمت‌ها، تخریب‌ها، همه هست… وقتی ملتی می‌خواد پای اصولش بمونه، پای استقلالش، پای حق‌طلبی‌اش، خیلی‌ها می‌گن: "چرا صبر می‌کنید؟ خسته نشدید؟ عقب‌نشینی نمی‌کنید؟" اینجاست که باید این آیه رو زمزمه کرد: "وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ" صبر کن، نه به خاطر سیاست، نه برای شعار، بلکه بخاطر پروردگارت خدایی که وعده داده: "إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ" خدا با صابران است. اگه یه ملت بلد باشه صبوری با معنا داشته باشه، یعنی صبری که ریشه در توکل داره، نه ضعف، اون ملت شکست نمی‌خوره. اگه سختته... اگه دلت گرفته، اگه فشار روی دوشته، اگه حق‌تو خوردن و صبوری کردی و گفتی چرا من؟ خدا دستشو می‌ذاره دو طرف صورتت، به چشمات نگاه می‌کنه و با صدایی آروم می‌گه: «عزیزدلم... فقط این‌بارم بخاطر من، صبر کن» ✍نگارنده: حسین ابراهیمی #خدا #سوره_مدثر #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜عنوان «مؤمن؛ کسی که عملش دیده می‌شود» بسم الله الرحمن الرحیم قرآن می‌فرماید: ﴿وَقُلِ اعمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُم وَرَسُولُهُ وَالمُؤْمِنُونَ﴾ (توبه/۱۰۵) خداوند با این آیه، پرده از یک حقیقت بزرگ برمی‌دارد: هیچ کاری در عالم گم نمی‌شود. هیچ عمل پنهانی نیست. همان خدایی که دانای آشکار و نهان است، کارهای ما را می‌بیند. حتی پیامبر و مؤمنان نیز اعمال ما را خواهند دید. 🔹 بُعد فردی | انسان همیشه در محضر خدا آیه‌ی شریفه می‌فرماید: ﴿وَقُلِ اعمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالمُؤْمِنُونَ﴾ دقت کنید! نگفت خدا «می‌داند»؛ گفت «می‌بیند». دیدن، زنده و بی‌واسطه است. یعنی درست همین لحظه که داری زندگی می‌کنی، در محضر تماشا هستی. هیچ پرده‌ای بین تو و نگاه خدا وجود ندارد. این نگاه الهی چه اثری دارد؟ انسان وقتی بداند دیده می‌شود، رفتار خود را تغییر می‌دهد. همین شما اگر بدانید یک دوربین ساده بالای سرتان روشن است، خیلی از کارها را انجام نمی‌دهید. حالا تصور کنید خدا، با علم مطلقش، شاهد هر حرکت و هر نیت و هر فکر توست! ۱. ترس؛ زنگ خطر و امید گاهی ترس بد است، فلج‌کننده است. اما گاهی ترس، زنگ خطر است؛ نگهبانی است که انسان را از سقوط حفظ می‌کند. ترس از خدا یعنی ترس از گناه. یعنی ترس از اینکه نکند عملی کنم که روزی در محضر خدا و رسول و همه‌ی مؤمنان رسوا شوم. این ترس نه تنها انسان را عقب نمی‌زند، بلکه امید می‌دهد. چرا؟ چون به او می‌گوید: اگر مراقب باشی، اگر عملت را پاک کنی، خدا هم می‌بیند و تو را عزیز می‌کند. یعنی همان ترس، دری به امید می‌گشاید. ۲. صداقت و مانع اصلی خودسازی بله، صداقت راه اصلی خودشناسی است. اما چه چیزی مانع می‌شود انسان صادقانه با خودش روبه‌رو شود و تغییر کند؟ ترسِ بی‌جا. ترس از اینکه اگر ضعفم را ببینم، تحقیر می‌شوم. ترس از اینکه اگر خطایم را بپذیرم، دیگران مرا سرزنش می‌کنند. ترس از اینکه اگر در مسیر خودسازی قدم بگذارم، سختی‌ها مرا می‌شکند. اما آیه می‌گوید: تو از این‌ها نترس! چون تنها ناظر تو خداست، و او شنوا و بیناست. اگر تو برای خدا کار کنی، حتی اگر در نگاه مردم شکست خورده باشی، در نگاه الهی پیروز خواهی بود. ۳. زندگی در خلوت و جلوت انسان مؤمن نباید دو چهره داشته باشد. گاهی ما در جلوت، یعنی در جمع و در نگاه مردم، مؤمن و اهل تقوا هستیم. اما در خلوت، در تنهایی، در گوشی و فضای شخصی، آزاد و بی‌پروا رفتار می‌کنیم. این آیه پرده از این دوگانگی برمی‌دارد. چون می‌گوید: همان کارهای خلوت تو هم دیده می‌شود. همانجا هم خدا حاضر است. اگر باور کنیم هر عمل ما در پرونده‌ای ثبت می‌شود و فردا در معرض دید پیامبر و اهل ایمان قرار می‌گیرد، دیگر خجالت می‌کشیم هرچیزی را به زبان بیاوریم یا هر تصویری را نگاه کنیم. 🔹 بُعد اجتماعی | کار کارمند در محضر خدا آیه شریفه می‌فرماید: ﴿وَقُلِ اعمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُم وَرَسُولُهُ وَالمُؤْمِنُونَ﴾ این یعنی هیچ کاری در جامعه پنهان نمی‌ماند. چه کار بزرگ باشد، چه کوچک؛ چه در اداره‌ای پر رفت‌وآمد، چه پشت میزی ساده و در اتاقی خاموش؛ خدا آن را می‌بیند. و این پیام، به‌ویژه برای کارمندان و تلاشگران جامعه، یک تذکر بزرگ است. ۱. ارزش کار کارمند بعضی‌ها فکر می‌کنند کارشان کوچک است؛ می‌گویند من فقط چند برگه جابه‌جا می‌کنم، یا چند امضا می‌زنم. اما این آیه می‌گوید: هیچ عملی پیش خدا بی‌ارزش نیست. همان لبخند شما به ارباب‌رجوع، همان دقتی که در نوشتن یک نامه به خرج می‌دهید، همان وقتی که بدون منت، راه یک انسان گرفتار را باز می‌کنید، همه در محضر خدا ثبت می‌شود. ۲. امانت‌داری و صداقت کارمند یک امانت‌دار است. بیت‌المال و وقت مردم در دست اوست. اگر یک ساعت از کارش بزند، در واقع از حق مردم زده است. اگر در امضا و نوشتن سستی کند، گره‌ای از زندگی یک مؤمن باز نمی‌شود. آیه شریفه می‌گوید: مراقب باش! چون این کوتاهی را هم خدا می‌بیند، هم رسول، هم مؤمنان. هیچ چیز پنهان نمی‌ماند. ۳. امید و دلگرمی از آن طرف، این آیه برای کارمندان و کارگران صادق یک مژده است. شاید کسی قدر زحمت شما را نداند، شاید حقوق شما کم باشد، شاید تشکری هم نشنوید؛ اما بدانید: خدا عمل شما را می‌بیند و هر خدمتی که با نیت خالص برای مردم انجام دهید، در محضر او محفوظ است. ۴. نتیجه اجتماعی پس این آیه یک نقشه‌ی روشن برای جامعه اسلامی است: هرکس هرجایی که خدمت می‌کند، باید بداند در محضر خداست. اگر همه کارمندان، همه مدیران و همه مسئولان این باور را در دل داشته باشند، دیگر رشوه، کم‌کاری، بی‌توجهی و تحقیر مردم جایی نخواهد داشت. جامعه‌ای که کارمندانش با این نگاه کار کنند، جامعه‌ای آباد، پر از اعتماد و آرامش خواهد شد. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #اخلاقی #خدا #سوره_توبه 🌿 منبرک قرآنی هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani