💬 تحلیل وضعیت 1⃣ تغییر الگوی اعتراض به ‘آشوب گرم’ بخشی از برنامه تولید زخم علیه ایران است. دشمنان ایران هیچ علاقه ای به همراهی با اعتراضات مردم ایران، تلاش برای کاهش آن یا حتی تلاش برای ‘نمایندگی’ آن ندارند. اساسا اعتراض برای آنها چندان دلچسب نیست. آنچه برای آنها موضوعیت دارد فقط #آشوب است. 2⃣ درسال های گذشته زیرساختی که امریکا، سعودی و امارات با محوریت اسراییل سعی در ایجاد آن درون ایران داشته اند، هیچ نشانی از تلاش برای حمایت از اعتراضات ندارد. این زیرساخت کاملا برای ‘خشونت پرشدت علیه مردم’ با محوریت اوباش با هدف تولید حداکثر خسارت، مناسب سازی شده است. 3⃣ این پروژه آشکارا تمایلی به حمایت از جامعه ندارد مگر اینکه تصمیم به خشونت علیه خود و ‘خودزنی’ گرفته باشد. فشار تحریمی بر طبقه متوسط برای احساس فقر و فشار بر طبقه فقیر برای احساس فلاکت، تلاشی برای براندن جامعه است نه قوی تر کردن آن. برای امریکا در ایران جامعه قوی خطرناک است. 4⃣ جامعه ایرانی در مقابل پروژه تبدیل اعتراض به آشوب تا حد قابل توجهی واکسینه شده است. علت اصلی این است که درک می کند هدف بانیان آشوب بدتر شدن وضعیت تا آستانه ‘ویرانی’ است. این جمع بندی جامعه ایرانی که ‘هر مشکلی داریم باید درون خودمان حل کنیم’، اکنون جزو ارکان امنیت ملی ایران است.

فقط لحظه ای چشمانمان را ببندیم! و فرض کنیم که این سخنان را نه علیزاده، بلکه خواص سیاسی کشور، سخنرانان، تریبون داران، برخی مدعیان انقلابی گری و خط امام! روزنامه هایی که سالها از نظام پول گرفته و حمایت شده اند! برخی ها که حتی منصوب نظام و رهبری اند! آن امام جمعه ای که با یک ادعا از تریبون نمازجمعه کبریت به هیزم خشم و آشوب سیستان زد! افرادی که هنوز هم در ساختمانهای دولتی مستقرند، از نظام حقوق می گیرند، برای سازمانها و نهادهایشان بودجه دارند و ...! و حتی بسیاری از شخصیتهایی که خود را سینه چاک نظام و رهبری می دانند! و ... بر زبان می رانند!! چرا شرف و غیرت برخی به اندازه علیزاده نیست؟ چرا این گونه محکم حرف نمی زنیم؟ چرا برخی از بزرگان‌انقلابی لکنت زبان گرفته‌اند؟ چرا نمی‌فهمیم‌که مبارزه به آخر راه نرسیده است؟ چرا مانند رهبری خودمان را برای دین و انقلاب خرج نمی‌‌کنیم؟ فهمیدن این نکته خیلی سخت است که نمی توان دست در جیب نظام داشت و بر سر سفره انقلاب نشست و همزمان اپوزیسیون آشوب طلب هم بود؟ #حجاب #آشوب #اغتشاش