روز دوازدهم فروردین بود. روز جمهوری اسلامی. از ان روزهایی که معمولاً به خاطر مناسبتش، شبکه‌های تلویزیونی فیلم‌هایی با مضمون انقلابی و ملی پخش می‌کنند. از چند روز قبل، خبردارشده بودم که قرار است فیلم سینمایی #شبی_که_ماه_کامل_شد ساخته‌ی #نرگس_آبیار پخش شود. و با این دو ذهنیت که: ۱. نرگس آبیار، فیلم ارزشی می‌سازد. ۲. این فیلم، قرار است از #ریگی حرف بزند و برهه‌ای از تاریخ ایران را روایت کند. منتظر دیدن فیلمی ارزشی بودم. حدود بیست دقیقه ابتدای فیلم را ندیدم. که با توجه به فضای داستان، لابد صحنه‌های عاشقانه بود! سیر داستان، از آنجا که پای تلویزیون نشستم، جذاب بود. ولی آنقدر بدحجابی بازیگر زن فیلم، آزاردهنده بود که آرامش بیننده‌ی حساسی مثل من را کاملاً به هم بریزد! 😕 هنوز با این موضوع کنار نیامده بودم که صحنه‌های برخورد دو بازیگر نامحرم، چون پتکی بر سر اعصاب و روانم فرود آمد! ماجرا چیست؟! یعنی ساختن فیلمی که #حدود_شرعی در آن رعایت شود، انقدر سخت شده است؟! ☹️ یعنی همین فیلم و همین داستان، امکان نداشت با مراعات شئون اسلامی ساخته شود؟! ☹️ و آیا صداوسیمای ما مجبور است چنین ساخته‌هایی را پخش کند؟! آیا برای این حرمت‌شکنی‌ها، حد و مرزی وجود دارد؟ آیا احکام و اوامر الهی، باید تا این حد بی‌ارزش شوند و شکستن مرزهای احترام خداوند، باید انقدر برایمان عادی و ساده شود؟! و آیا ما باید در برابر چنین مسائلی، دست روی دست بگذاریم؟! 🌸 🌿🌸🌿 🌸🌿🌸🌿🌸 (البته فیلم نکات مثبتی هم داشت که در این نوشته درصدد بیان آن منظر نبودم) ✍ #طهورا_فاکر 🔗 #منگنه‌چی http://eitaa.com/joinchat/1637810190C4e7588d495