نگاهش که به نگام خورد هیچی نپرسید فقط گره دستشو تو دستم سفت کرد و خدا میدونه که این کارش از صدتا _خوبی؟_ گرم‌تر بود.

بنده صبح تا شب رو عین‌ سگ اهمال‌کاری میکنم و شب تا صبح از استرس جونم بالا میاد.

[ و ما خانه ای نداریم و مقیم یک‌دیگریم ]

گربه.

خب، بعدش؟

آخر از دستت میرم، غصه‌هامم میبرم، شاید عاقل شدی.

جدی دلتون تنگ نمیشه یا ادای دل گشادا رو درمیارین؟

تو این ور بوم بودی، من اینور بوم.

_

این آدمهایی که خودشون میگن یه کاری رو انجام بده و بعد خودشونم ناراحت میشن رو واقعا نمیتونم. ببخشید که خدا بالای چشمتون ابرو آفریده معذرت خواهی این بنده حقیر رو بپذیرید لطفا

من واقعا درلحظات حساس بلد نیستم چطوری اوج خوشحالی و قدردانیم رو به طرف مقابل منتقل کنم و فقط مثل احمق ها هنگ نگاه میکنم یا لبخند میزنم لطفا خودتون از من یه چهره بسیار هیجان‌زده و بشاش به همراه جملات تشکرآمیز تصور کنید.