دلتنگی برای آدمی که خاطرات خاصی باهاش نداری و هیچوقت اونقدر نزدیک نبودین صد بار بدتر از دلتنگی برای آدم هایی هست که باهاشون صدتا خاطره و عکس و بلا بلا داری، انگاری که واسه چیزی که وجود نداشته دلتنگ شده باشی. شاید من فقط "زیادی احساسی" برخورد میکنم ولی کاش با طمانینه تر در آغوشت میگرفتم، کاش چیز هایی بیشتر از خاطرات و مکالمات محو داشتم تا بتونم دلتنگیم رو برطرف کنم.

"لازم نیست انقدر نقش اون آدم خوبه رو بازی کنی"

انقدر همش امتحان دارم که حتی وقت نمیکنم راجبش گریه کنم دیگه.

شاید فک کنی که میتونی منو گریه بندازی ولی اشتباه میکنی چون تو جامعه شناسی نیستی عزیزم.

یه عادت بدی که جدیدا پیدا کردم نسیه حرف زدنه، خب زن عین آدم حرفتو بزن که بعد انقدر خودخوری نکنی، مردم که علم غیب ندارن.

از صداهای بلند متنفرم و وای خدایا کاش میشد صدای این زندگی رو کم کرد. اصلا کاش میشد آدم هایی که صداهای بلند درست میکنن رو به قتل رسوند.

"Anyway, you laugh where I cried"

جواب دلم برات تنگ شده "وای منم" نیست که، بیا باهام حرف بزن و بغلم کن احمق.