من بلد نیستم زندگی کنم و هیچکس هم قرار نیست این رو بهم یاد بده و تنها راهی که دارم اینه که انقدر مثل بقیه رفتار کنم تا پذیرفته بشم. یجورایی دارم تمام لحظات خوبم رو نابود میکنم، ولی خب مگه دلیلی که این کارهارو انجام میدم این نیست که خوشحالم کنن؟ پس چرا نمیتونم حتی ازشون لذت ببرم؟ بدجوری شرطی شدم و یکم دیگه بخواد اینجوری بگذره واقعا دیگه میزنم زیر گریه(تنها کاری که از دستم برمیاد) سکون همه چیز رو بدتر و بدتر میکنه و من هیچ جایی برای حرکت ندارم و اگر داشتم هم جرئتش رو ندارم.

"it's okay if not ‌to be okay?"

0:39

آدمایی که برام طولانی تایپ میکنن رو دلم میخواد بزارم گوشه قلبم و درو ببندم روشون تا دیگه نتونن برن بیرون.

تعصب از رومخ ترین چیزهای دنیاست که باعث میشه کل چشم و گوشت رو ببندی تا هم‌نظرهات رو وحی منزل و بقیه رو کافر بی‌دین ببینی و درنهایت انقدر غرق توهم بشی که حتی نتونی درست و غلط رو تشخیص بدی.

"من از بی عدالتی دنیا خستم، اینکه هرچی کمتر تلاش کنی چیزهای بیشتری میگیری"

اسنپی که پاشایی میزاره گلی از گل های بهشته.