یکی که تو این هوا ببرتمون رول دارچینی بخوریم چی؟ همونم نداریم.

"انگار قدر کل دنیا غصه ریختن لای صفحه های این کتابه"

انقدر کار ریخته رو سرم که حتی وقت ندارم گریه کنم راجبش.

کاش امشب میمردم یه ده سال دیگه دوباره زنده میشدم.

بداخلاقی تنها راهیه که میتونم باهاش جلوی گریه کردنمو تو جمع بگیرم.

و کاش من احمق یاد بگیرم که به جای هرلحظه بیشتر له کردن خودم کمک بخوام.

آدم فردگرا که حتی دلسوزیش هم بر همین محوریته واقعا اذیتم میکنه.

دستمو بگیر و بزار برای چندلحظه هم که شده حس دوست داشته شدن کنم، حس زنده بودن.

بعضی وقتا یهو یاد آدم هایی که در برهه های زمانی قبلی زندگیم همراهم بودن میفتم و حس میکنم چقدر ناگهانی از زندگیم رفتن و چقدر این بی‌رحمانه‌ست که مدام آدم هایی که داری باهاشون زندگیت رو به اشتراک میزاری و هم‌مسیرت هستن عوض میشن و در خاطر آدمی کم‌رنگ و من انقدر غرق سیاهچاله زمان شدم که خودم رو هم یادم رفته.