#یادداشت ۱۴ آبان؛ روز فرهنگ عمومی این روز در تقویم ما به‌عنوان روز #فرهنگ_عمومی ثبت شده، مقوله‌ای که برای رسیدن به کمال در آن؛ نیاز است از خود شروع کنیم تا به فرهنگ مطلوبی در جامعه دست یابیم. عناوین روزها در تقویم کشورها نشان از توجه و اهمیت نظام حاکم به یک موضوع است اما فرهنگ عمومی چیزی نیست که دست روی دست گذاشت؛ منتظر ماند تا دولت‌ها یا دیگرانی از مریخ بیایند و یک جامعه را گل و بلبل کنند؛ هر چند نظام‌های حاکم بی‌شک نقشی انکارناپذیر در فرهنگ جامعه داشته و دارند. این سال‌ها؛ بویژه روزهای اخیر شعارها و سخنان شسته رفته زیادی از #فرهنگ_شهروندی و #شهروندخبرنگاری و... شنیده و می‌شنویم، بیاییم یک لحظه در یک روز، آن هم به بهانه فرهنگ عمومی به نقش خودمان در تعالی جامعه فکر کنیم، زیرا این ما هستیم که جامعه را می‌سازیم؛ من و شما. بارها شده ناخودآگاه یا دانسته؛ نظم و ترتیب کشورهای غربی را با #ایران_دوست‌داشتنی اما بی‌نظم خود مقایسه کنیم و ایران اسلامی را آن‌طور که باید باشد؛ تصور کنیم، اما آیا قرار است کسی از مریخ بیاید و ایران ما را رؤیایی کند و دو دستی تحویل‌مان بدهد یا باید پذیرفت و باور داشت این من و شماییم که مسئول ساختن ایرانیم؟ تلاش برای بهبود فرهنگ عمومی نیازی به تخصص، مهارت یا دانش خاصی ندارد و همهٔ ما می‌توانیم در سطح خود به بهبود آن کمک کنیم. تلاش ما شاید خواندن روزی نه، هفته‌ای نه، ماهی نه، اما لااقل سالی یک #کتاب باشد. تلاش ما شاید همان کنترل زبانمان در ترافیک باشد که به راننده جلویی ناسزا نگوییم. تلاش ما شاید همان نینداختن زباله در خیابان باشد. تلاش ما شاید همان دخالت نکردن در کار اقوام و نزدیکانمان باشد با کم کردن سئوالاتی ساده مثل اینکه چرا ازدواج نمی‌کنی؟ بچه‌دار نشدی؟ و و و... تلاش ما شاید همان یادگاری ننوشتن بر آثار باستانی و تاریخی تا درب توالت‌های عمومی و اماکن بین‌راهی و... باشد. تلاش ما شاید همان لبخند زدن به همشهریان و همکاران و حضوری به‌موقع و ظاهری آراسته در محل کار باشد. باور کنیم که با یک تلاش کوچک من و شما کشورمان گلستان می‌شود؛ #گلستان به همین سادگی و آسانی/ ابراهیم جاگرانی Zil.ink/MardeKaghazi | مرد کاغذی

#یادداشت بازنشر با کمی تغییر | از فرهنگ شخصی تا فرهنگ عمومی ۱۴ آبان روز فرهنگ عمومی است. ۱۲ سال از این نام‌گذاری در تقویم کشور می‌گذرد. آیا این نام‌گذاری توانسته به بهتر شدن فرهنگ عمومی ایرانی‌ها کمک کند یا فقط هزینه چند بنر و جلسه و همایش دیگر به کشور تحمیل کرده است؟ #فرهنگ_عمومی همان شناخت اندک همه شهروندان از حقوق اجتماعی و فرهنگی خودشان برای داشتن جامعه‌ای نسبتاً آگاه و در رفاه نسبی است. این بخش هر چند ممکن است روی فرهنگ تخصصی (با متولی مشخص) تأثیرگذار باشد، اما در واقع مقابل آن قرار دارد. عناوین روزها در تقویم کشورها نشان از توجه و اهمیت حاکمیت به یک موضوع است اما فرهنگ عمومی چیزی نیست که دست روی دست گذاشت؛ منتظر ماند تا دولت‌ها یا دیگرانی از مریخ بیایند و یک جامعه را گل و بلبل کنند؛ هر چند نظام‌های حاکم بی‌شک نقشی انکارناپذیر در ارتقای فرهنگ جامعه و آگاهی مردم از مسئولیت‌های خود داشته و دارند. (برای نمونه بهبود اوضاع اقتصادی از سوی دولت‌ها می‌تواند مانع پایین آمدن آستانه تحمل مردم و بروز بسیاری از ناهنجاری‌ها در تقابل با فرهنگ عمومی مطلوب؛ به‌ویژه در رانندگی و صفوف مختلف بشود) این سال‌ها؛ شعارها و سخنان شسته‌رفته زیادی از فرهنگ شهروندی و شهروندخبرنگاری و شهروند مطالبه‌گر و… شنیده و می‌شنویم،ن بیاییم یک لحظه در یک روز، آن هم به بهانه فرهنگ عمومی به نقش خودمان در تعالی جامعه فکر کنیم، زیرا این ما هستیم که جامعه را می‌سازیم؛ من و شما. بارها شده ناخودآگاه یا دانسته؛ نظم و ترتیب کشورهای غربی را با #ایران_دوست‌داشتنی اما بی‌نظم خود مقایسه کنیم و #ایران_اسلامی را آن‌طور که باید باشد؛ تصور کنیم، اما آیا قرار است کسی از کره‌ای دیگر بیاید و ایران ما را رؤیایی کند و دو دستی تحویل‌مان دهد یا باید پذیرفت و باور داشت این من و شماییم که مسئول ساختن ایرانیم؟ مایی که از #پندار_نیک، #گفتار_نیک، #کردار_نیک دم می‌زنیم، مایی که دروغ و تهمت و حق‌کشی و افترا و ظلم و بی‌احترامی و حتی رعایت نکردن نظافت و مسواک نزدن در دین‌مان جایی ندارد و همسایه تا جایی محترم است که گویا از تو ارث می‌برد، باید راحت‌تر از هر مملکتی به فرهنگ عمومی خوبی برسیم. تلاش برای بهبود فرهنگ عمومی هم نیازی به تخصص، مهارت یا دانش خاصی ندارد و همهٔ ما می‌توانیم در سطح خود به بهتر شدنش کمک کنیم. تلاش ما شاید خواندن روزی نه، هفته‌ای نه، ماهی نه، اما لااقل سالی یکی دو کتاب باشد. تلاش ما شاید همان کنترل زبان‌مان در ترافیک باشد که به راننده جلویی ناسزا نگوییم. تلاش ما شاید همان نینداختن زباله در خیابان باشد. تلاش ما شاید زرنگ‌بازی در نیاوردن در صف نانوایی و پایمال نکردن حقوق دیگران باشد. تلاش ما شاید همان دخالت نکردن در کار اقوام و نزدیکان‌مان باشد با کم کردن سئوالاتی ساده مثل اینکه چرا ازدواج نمی‌کنی؟ بچه‌دار نشدی؟ و… تلاش ما شاید همان یادگاری ننوشتن بر آثار باستانی و تاریخی تا درب توالت‌های عمومی و اماکن بین راهی باشد. تلاش ما شاید همان لبخند زدن به همشهریان و همکاران و حضوری به موقع و ظاهری آراسته در محل کار باشد. تلاش ما شاید زدن ماسک در این روزهای کرونایی باشد. و تلاش ما روزنامه‌نگاران و #خبرنگاران هم شاید درج منبع خبر، نام نویسنده اثر و شعر و… باشد. باور کنیم با یک تلاش کوچکِ من و شما کشورمان بهتر از این هم می‌شود؛ با توجه بیشتر به فرهنگ شخصی برای داشتن فرهنگ عمومی شایسته ایران و ایرانی. و اینکه؛ #ماسک_بزنیم و زدن آن را به یک فرهنگ عمومی تبدیل کنیم./ ابراهیم جاگرانی Zil.ink/MardeKaghazi | مرد کاغذی