🌏 #اربعین_مهدوی ۴
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓امام‌زمان (ع) چگونه اخلاق جامعه را درست می‌کند؟
❎ خیلی‌ها درباره ی احساسات حسینی و رابطع ی قلبیِ محبین امام‌حسین (ع) با ایشان، غیرمنصفانه قضاوت می‌کنند؛ قضاوت‌های سطحی و نابخردانه‌ای که اسمش را برخورد عقلانی می‌گذارند! مثلاً درباره ی اربعین می‌گویند: «یک عده‌ای احساساتی شده‌اند و در بیابان‌ها راه افتاده‌اند و حسین‌حسین می‌گویند!»
✅ درحالی‌که این احساسات و این «عشق به امام» در واقع به فلسفه ی خلقت انسان مربوط است و کسی که این عاشقی را درک نکند، عاقل نیست! کسی که آدم ژرف‌نگری باشد، با نگاه به دین، انسان و جامعه ی بشری، می‌تواند بفهمد که «چرا مفهوم ولایت و امامت، این‌قدر اهمیت دارد؟» مثلاً اگر خوب دقت کنیم، می‌بینیم که اخلاق و روابط اجتماعی، بدون وجود امام، سامان پیدا نمی‌کند. برخی تصور می‌کنند بدون وجود امام، با نصیحت اخلاقی و درست‌شدن تک‌تک آدم‌ها از نظر اخلاقی، جهان گلستان می‌شود! اینها نه انسان را شناخته‌اند و نه از روابط انسانی خبر دارند!
❇️ اخلاق خیلی چیز خوبی است؛ اما با درس اخلاق و نصیحت اخلاقی، هیچ جامعه‌ای به سعادت نمی‌رسد! باید دید، اساساً اخلاقِ مردم چگونه درست می‌شود؟ آیا با کلاسِ اخلاق و پیام اخلاقی و نصیحت‌کردن، درست می‌شود؟! وقتی امام‌زمان (ع) تشریف بیاورد، هم ظلم را ریشه‌کن می‌کند و هم-در کنارش- خوبی‌ها را منتشر می‌کند و اخلاق جامعه را درست می‌کند؛ اما چگونه این کار را انجام می‌دهد؟ آیا امام‌زمان (ع) با همین بحث‌ها و پیام‌های اخلاقی می‌خواهد جامعه را درست کند؟! اینها که از قبل هم وجود داشته است!
✴️ بالاترین مکارم اخلاق، ایثار و ازخودگذشتگی است؛ آن هم ایثاری که باعث نشود مغرور بشوی، چشم‌داشت نداشته باشی، اگر ایثار کردی و قدرِ تو را ندانستند، ناراحت نشوی و احساس نکنی ضرر کرده‌ای! برای این ایثار و ازخودگذشتگی، نیاز به «امام» هست! امام، شخصیتی است که همه عاشق او هستند و حاضرند فدای او بشوند، حتی حاضرند به‌خاطر او برای همدیگر، فداکاری و ازخودگذشتگی کنند.
❤️ یک نمونه ی این ایثار و «ازخودگذشتگی به‌خاطر عشق به امام» را در همین اربعین می‌بینید؛ خیلی‌ها به‌خاطر امام‌حسین (ع) همه ی هستیِ خود را لبِ جاده می‌آورند و برای زائران و عاشقان حسین (ع) فدا می‌کنند و از کسی هم چشم‌داشتی ندارند. اخلاقِ انسان‌ها را «امام» و عشق به امام، درست می‌کند نه کلاس اخلاق و مباحث اخلاقی! اخلاق، بی‌امام، نمی‌شود! نه‌فقط ظلم، بدون امام‌زمان (ع) برطرف نمی‌شود، بلکه اخلاق هم بدون امام‌زمان (ع) اقامه نمی‌شود؛ اخلاق، با امام‌زمان (ع) درست می‌شود.
✨ ما انسان‌ها و همه ی بشریت، کمبودمان «امام» است. اگر امام به دلِ ما وارد شود، مثل قطبِ آهنربا که بُراده‌های پراکنده را جمع می‌کند، هم وجود ما را تنظیم می‌کند و خوبی‌های درون ما را رو می‌آورَد و هم اینکه افراد جامعه را دور خود جمع می‌کند و مرتب و منظم می‌کند.
💎 امام‌صادق (ع) می‌فرماید: هر کسی به یکی از دوستان ما محبت کند، به ما محبت کرده است. (المزار/۲۰۱) این موکب‌داری که-در اربعین- بااحترام و محبت، به شما زائران حسین (ع) غذا می‌دهد، انگار دارد به بچه‌های حسین (ع) غذا تعارف می‌کند. آن‌زمان، کسی نبود از بچه‌های حسین (ع) در این راه، پذیرایی کند، ولی امروز، از زائرانش به‌خوبی پذیرایی می‌شود. بعد می‌فرماید: هرکسی به یکی از فقرای ما اهل‌بیت، کمک کند، پاسخش نزد جدّ ماست. (همان) همچنین امام‌صادق (ع) می‌فرماید: هر کسی برای مظلومیت شیعیان ما گریه کند، برای ما گریه کرده است. (امالی مفید/۱۷۵)
👌 قدرت امام، در اخلاق، اصل است. حضور امام در جامعه، پیوندهای بین افراد را اصلاح می‌کند و تعالی می‌بخشد و اخلاق را درست می‌کند. این همدلی و ایثاری که در مسیر اربعین می‌بینید، این موکب‌ها و این کمک‌کردن به زائران و از خودگذشتگی‌ها، قدرت امام است، این چیزها با نصیحت درست نمی‌شود!
⬅️ اخلاق و معنویت، بدون امام نمی‌شود. امام، هم فرد را می‌سازد و هم جامعه را می‌سازد. چرا ما این‌قدر دعا می‌کنیم و تمنا می‌کنیم که امام‌زمان (ع) تشریف بیاورد؟ چون اگر ایشان بیاید، ما درست می‌شویم، هم فردِ ما هم جامعه ی ما. لذا وقتی خواستید استغفار کنید، بگویید «خدایا، چون آقایم بالای سرم نبوده، وضعم خراب شده! یک کسی که بزرگ‌ترش بالای سرش نباشد، شیاطین می‌آیند او را می‌برند و خراب می‌شود. خیلی بد است، بزرگ‌ترِ آدم بالای سرش نباشد...»
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۲۸۶ (۹۷/۰۸/۰۵)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5119
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۵
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓امام، چگونه عبادت را رونق می‌دهد؟
✴️ قدرت امام، در عبادت و استغفار هم اصل است؛ همان‌طور که اخلاق بدون امام، درست نمی‌شود، عبادت و استغفار هم بدون امام درست نمی‌شود. اگر در خانه‌ات بنشینی و مدام استغفار کنی، قول نداده‌اند که حتماً بخشیده بشوی، اما همین‌که در مسیر «امام» قدم می‌گذاری، بخشیده می‌شوی. فرموده‌اند: زائری که پیاده به حرم امام‌حسین (ع) برود، در همان قدم اول، تمام گناهانش بخشیده می‌شود، در قدم‌های بعدی، مقامش افزوده می‌شود تا به حرم برسد. (کامل‌الزیارات/۱۳۲)
❇️ امام‌صادق (ع) می‌فرماید: اگر زائر امام‌حسین (ع) بداند که وقتی به زیارت حسین (ع) می‌رود، چقدر پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه زهرا (س) را خوشحال می‌کند و چقدر ما اهل‌بیت (ع) و شهدای ما را خوشحال می‌کند و ما چقدر برای او دعا می‌کنیم و چقدر ثواب در دنیا و آخرت به او می‌رسد، دوست دارد همه ی عمرش را در کنار قبر امام‌حسین (ع) باشد و دائم به زیارت ایشان برود.
✅ و بعد می‌فرماید: زائر امام‌حسین (ع) وقتی از منزلش-به قصد زیارت- خارج می‌شود، سایه‌اش به هر چیزی بیفتد، همه‌ی آن اشیائی که زیر سایه ی او قرار می‌گیرند، برایش دعا و استغفار می‌کنند. وقتی خورشید بر او می‌تابد، گناهانش سوزانده می‌شود مثل هیزمی که در آتش می‌سوزد. وقتی برمی‌گردد هیچ گناهی برایش نمی‌ماند.
👈 شما ببینید غیر از محضر امام، دیگر کجا می‌توانید این‌قدر ثواب و نورانیت به‌دست بیاورید؟! در ادامه ی روایت می‌فرماید: کسی که زائر حسین (ع) باشد، خدا می‌تواند او را به درجاتی برساند که شهید در راه خدا به آن درجات نرسیده است! (کامل‌الزیارات/۲۹۷) اینها درجات معنوی زائر امام‌حسین (ع) است!
👌 خلاصه ی بحث ما این است: معنویت بدون امام نمی‌شود، معنویت با امام، تمام است. در روایت هست: «تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ» (کافی/۴/۵۴۹) فرموده‌اند: وقتی به حجّ می‌روید، آخرش باید بروید خدمت امام زمانتان و بگویید «ما آماده‌ایم شما را کمک کنیم» (کافی/۴/۵۴۹) در زیارت اربعین هم این جمله هست: «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ» (تهذیب‌الاحکام/۶/۱۱۴) یعنی «من آماده‌ام شما را کمک کنم» نترسید؛ اهل‌بیت (ع) به این سادگی کسی را به کمک نمی‌گیرند!
🔆 اصلِ عبادت همین‌جاست (یعنی در راهِ امام و در محضر امام) شما کجا می‌توانید این‌همه نور و ثواب جمع کنید؟! در روایات مربوط به ثواب زیارت امام‌حسین (ع) فرموده‌اند: هر قدمی که برمی‌دارید، معادل یک حج و عمره ثواب دارد! (کامل الزیارات/ ۱۴۴)
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۲۸۶ (۹۷/۰۸/۰۵)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5119
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۶
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓چرا «ملاقات» و زیارت، این‌قدر اهمیت دارد؟
💠 زیارت و ملاقات، نیاز آدم است. کما اینکه اعضای یک خانواده هم به ملاقات یکدیگر نیازمند هستند و الا روان‌پریش می‌شوند و روحشان صدمه می‌خورَد. مؤمنین هم به ملاقات یکدیگر نیازمند هستند.
🤗 در حیات اخروی، آخرین و بالاترین نیاز انسان، فعلی است به‌نام «لقاء» یعنی ملاقات پرورگار عالم! آخرِ نیاز انسان ملاقات است و البته اولِ نیازش هم ملاقات است؛ لذا می‌گویند: بچه وقتی به‌دنیا آمد، بلافاصله او را به مادرش بدهید تا او را در بغل بگیرد.
❤️ زیارت، یک ارتباط روحی است که از طریق قلب یا از طریق دیده، در اثر هم‌جواری و توجه، پدید می‌آید. این عالی‌ترین اتفاقی است که در حیات بشر می‌تواند رخ بدهد. آخرِ آخرِ دنیا هم ملاقات با خداست. شیرین‌ترین اتفاقی که انسان را آرام می‌کند، ملاقات خداست؛ خدایی که او را نمی‌بینیم، اما در نزدیک‌ترین ارتباط، مقابل همدیگر قرار می‌گیریم. در بهشت وقتی مؤمنین به ملاقات خدا می‌روند، تا چند روز بعدش مست هستند، به حدّی که حور‌العین و سایر نعمات بهشتی را نمی‌بینند!
❇️ اصل دیدار و ملاقات، عالی‌ترین فعلی است که هدف خلقت است. قرآن می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقیهِ» (انشقاق/۶) آخرین نقطۀ حیات بشر، دیدار و ملاقات و زیارت است؛ آن اوجی که دیگر از آن بالاتر تصور نمی‌شود، «لقاءالله» است و همه‌ی زجری که انسان می‌کشد به خاطر همین لقاء است و فعل انسان در لقاءالله، ملاقات‌کردن، دیدارکردن و زیارت‌کردن است.
✨ اصلاً ما از نزد خدا آمده‌ایم، لذا رفتنِ ما به سوی خدا «رجعت» نام دارد، می‌فرماید: «إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون» (بقره/۱۵۶) معلوم می‌شود که ما آنجا بوده‌ایم و الا نمی‌فرمود «برمی‌گردید!»
🌸 پس از زیارت خدا، زیارت اولیاء خدا در بهشت، اوج نعمات بهشتی است. آدم مؤمن، به ملاقات و زیارت ائمۀ هدی (ع) علاقه دارد. در روایت هست: اگر خدا خیر کسی را بخواهد، حب زیارت اباعبدالله الحسین (ع) را به دلش می‌اندازد (کامل‌الزیارات/۱۴۲) البته ممکن است یک مؤمنی نداند چرا زیارت امام‌حسین (ع) را دوست دارد و شاید نتواند فلسفه‌اش را بیان کند، اما مثل کودکی که می‌گوید «من مادرم را می‌خواهم» به‌شدت نیازمند این ملاقات است.
💎 امام‌رضا (ع) می‌فرماید: امام مثل مادر است نسبت به طفل شیرخوار (تحف‌العقول/۴۳۹) یک کودک وقتی به آغوش پدر و مادرش می‌رود، به‌لحاظ روحی، تغذیه می‌شود، این وابستگی، خیلی معنا دارد. آدمِ مؤمن هم-گاهی از اوقات- می‌گوید «دلم برای حرم، تنگ شده و می‌خواهم به زیارت بروم» هروقت دلت برای زیارت تنگ شد یا هروقت به دلت افتاد به کربلا بروی، حتماً برو! به این نیاز خودت پاسخ بده! وقتی به زیارت امام‌حسین (ع) می‌روی، همه چیز در روح و جانت تنظیم می‌شود.
🚩 صبح اربعین، کربلای معلی (۹۷/۰۸/۰۸)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5088
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۷
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓چه‌کار کنیم نیازمان به ملاقات امام‌حسین (ع) بیشتر شود؟
👌 اگر می‌خواهید نیازتان به ملاقات حسین (ع) بیشتر بشود، کافی است چندبار به کربلا بروید (به‌ویژه در اربعین و خصوصاً پیاده بروید) آن‌وقت یک‌چیزهایی را می‌چشید که نمی‌توانید برای کسی توضیح دهید! کما اینکه هیچ کودکی نمی‌تواند توضیح دهد که «چرا به آغوش مادرم احتیاج دارم؟»
💭 بعضی‌ها فکر می‌کنند حتماً باید حاجت داشته باشند تا به حرم ائمۀ هدی (ع) بروند! البته ما همیشه حاجت‌هایی داریم؛ خصوصاً حاجت‌های معنوی و اخروی! درحالی‌که نیاز ما به ملاقات امام، خودش یک نیاز بسیار مهم است و این ملاقات و زیارت، لازمه‌ی حیات بشر است.
👈 حداقلش این است که هر سال یک‌بار به زیارت امام‌حسین (ع) برویم. اهل‌بیت (ع) فرموده‌اند: فقرا لااقل سالی یک‌بار و اغنیا سالی دوبار به کربلا بروند. (کامل‌الزیارات/۲۹۳) حتی در برخی روایات فرموده‌اند: اگر می‌توانی هر ماه یک‌بار به زیارت امام‌حسین (ع) برو. (کامل‌الزیارات/۲۹۵)
💓 حالا چرا در بین همه‌ی امامان، بر زیارت امام‌حسین (ع) این‌قدر تأکید شده است؟ شاید به این دلیل که آغوش حسین (ع) مادرانه‌تر از هر امامی، به‌سوی ما باز است و از خدا اجازه‌ی اختصاصی گرفته است که «گنهکارها اگر خواستند پیش من بیایند، گناهشان مانع نشود که من آنها را در آغوش بگیرم...»
✴️ برای رفتن به حرم اهل‌بیت (ع)، فرموده‌اند «غسل کنید» غسل یک آثاری در روح انسان دارد، تنها حرمی که فرموده‌اند برای رفتن به آنجا «غسل زیارت، نیاز نیست» حرم امام‌حسین (ع) است، شاید یک معنایش این باشد که «شما گنهکارها هم می‌توانید همین‌طوری بیایید، نمی‌خواهد حتماً قبلش پاک بشوید...»
🚩 صبح اربعین، کربلای معلی (۹۷/۰۸/۰۸)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5088
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۸
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓چرا دل‌ها این‌قدر متوجهِ «پیاده‌روی برای زیارت» شده است؟
💭 شاید برای خیلی‌ها و حتی برای بسیاری از زائران اربعین، روشن نباشد که چرا در ایام اربعین، دل‌ها این‌قدر متحول شده است و این‌قدر به موضوع پیاده‌روی برای زیارت و تعظیم شعائر الهی در عالی‌ترین مصداق خودش، متوجه شده است؟ البته همه حس می‌کنند که «اینجا یک خبری هست!» اما نمی‌دانند واقعاً فلسفه‌ی این‌همه التهابی که در دل‌ها ایجاد شده است، چیست؟
👌 نکته‌ای که در آموزش‌های دینیِ ما یک‌مقدار کم‌رنگ است، توجه به مفهوم «زیارت» است و اینکه چرا در روایات ما این‌قدر بر زیارت اهل‌بیت (ع) خصوصاً زیارت امام‌حسین (ع) تأکید شده است؟ اگر کسی بپرسد «چرا این‌قدر بر زیارت تأکید شده؟» معلوم می‌شود از اول، دین را به او درست آموزش نداده‌اند!
❤️ در آغاز بعثت نبوی، هر کسی مسلمان می‌شد و ایمان می‌آورد -درباره‌ی احساس قلبیِ خودش- می‌گفت: «یک‌دفعه‌ای احساس کردم، رسول‌خدا (ص) را به‌شدت دوست دارم!» نمونه‌هایش در تاریخ اسلام، فراوان است. اولین اثر ایمان‌آوردن به پیامبر (ص) در هر فردی، این بود که شدیداً به رسول‌خدا (ص) محبت پیدا می‌کرد. این اولین اثر، بلکه مهم‌ترین اثر ایمان و شاخص ایمان‌آوردن بود. لذا ما که نماز می‌خوانیم و به خدا و پیامبر (ص) ایمان داریم، دیگر کسی نباید از ما بپرسد «چرا اهل‌بیت پیامبر (ص) را دوست دارید؟» چون این محبت، اثرِ وضعیِ دین‌داشتن و ایمان‌آوردن است.
👈 نکته‌ی دوم، این است که مشکل کافران از همان اول اسلام، سرِ شخص پیامبر (ص) بود، نه سرِ «خداوند»! مردم مکه و کافران دوران جاهلیت تا قبل از بعثت، به خدا و انبیاء قبلی، معتقد بودند و این‌طور نبود که اساساً منکرِ همه‌چیز باشند! آنها به اصل نبوت و معاد هم اعتقاد داشتند و برخی اعمال عبادی (مثل حج) را انجام می‌دادند.
🕋 البته کافران مکه، در خانه‌ی کعبه بت‌هایی قرار داده بودند، اما بت‌ها را «خدا» نمی‌دانستند بلکه می‌گفتند «بت‌ها واسطه‌ی ما با خدا هستند» یعنی آنها آدم‌های بی‌دین و لامذهبی نبودند و در واقع دین‌دار بودند؛ مشکل کافران با پیامبر (ص) این نبود که بگویند «ما نماز نمی‌خوانیم» یا اینکه «شما هم باید بت بپرستید!» مشکل‌شان با پیامبر (ص) این بود که «آیا واقعاً تو آخرین پیامبرِ خدا هستی؟!» حتی با پیغمبریِ ایشان هم زیاد مشکل نداشتند، بلکه می‌گفتند: «به خدا بگو که برای هر قومی (یا برای هر شهر و دیاری) یک پیغمبر بفرستد!» اما خداوند این‌کار را نکرد (وَ لَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فىِ کُلِّ قَرْیَةٍ نَّذِیرًا... ؛ فرقان/۵۱)
😬 الان خیلی‌ها دارند از دست شما ایرانی‌ها، پاکستانی‌ها، افغانستانی‌ها و عراقی‌ها و... دق می‌کنند که «چرا همه‌ی ملت‌ها دورِ حسین (ع) جمع شده‌اید؟ مثلاً بگذارید حسین (ع) فقط برای مردم عراق باشد!» چون آنها ناراحتند از اینکه شما مرزها را شکسته‌اید و دارید قدرتِ جهانی درست می‌کنید، دارید یک قدرت مرکزیِ بزرگ، درست می‌کنید! آنها به‌خاطرِ این مسئله، دارند از غصه، دق می‌کنند!
❎ کافران زمان پیامبر (ص) هم در واقع می‌خواستند از «ولایتِ مرکزی» فرار کنند؛ حتی از خودِ ولایت هم نمی‌خواستند فرار کنند! لذا خداوند می‌فرماید: ای پیامبر، در مقابل آنها بایست و با آنها سرسختانه مخالفت کن (فرقان/۵۱،۵۲) خداوند از همان اول، دنبال ایجاد قدرت مرکزیِ ولایت، و قدرت متمرکز در یک نقطه بود؛ برای فتحِ عالم و نجات بشریت و برای تحققِ «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّه» (توبه/۳۳)
⬅️ ادامه دارد ...
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۸۲۸ (۹۷/۰۸/۰۴)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5114
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۹
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓چرا دل‌ها این‌قدر متوجهِ «پیاده‌روی برای زیارت» شده است؟
⬅️ دعوای دین اسلام، آن‌چنان سرِ توحید و نبوّت نبود؛ بلکه دعوا سرِ «شخصِ نبیِ مکرّم اسلام» بود؛ سرِ اینکه مردم به این شخص، ایمان نیاورند و بر حولِ او متحد نشوند. شاید ما تصور کنیم که اصل دین، همین است که «اخلاق خودمان و رابطه‌ی خودمان را با خدا درست کنیم» پس این وسط، تکلیف رسول‌خدا (ص) چه می‌شود؟ اصلاً دعوا از اول، سرِ پذیرش همین آقا بود! هر یک از ما باید ببینیم که رابطه‌ی ما با «شخص پیامبر (ص)» چگونه است؟ باید تکلیف خودمان را با ایشان مشخص کنیم.
3⃣ نکته‌ی سومِ بحث ما این است که «اصلاً پیامبر (ص) مردم را به چه چیزی دعوت می‌کرد؟ وقتی کسی به رسول‌خدا (ص) ایمان می‌آورد، پیامبر (ص) چه پیمانی از او می‌گرفت و شرط قبولیِ ایمانش چه بود؟» گاهی اوقات، پیامبر (ص) می‌فرمود: من به دین و اعتقادات شما درباره‌ی خدا، کاری ندارم، بیایید با هم پیمان ببندیم که از من دفاع کنید! (مثلاً درباره‌ی قوم بنی‌ربیعه این‌طور بود).
🤝 وقتی پیامبر (ص) میخواست با تعدادی از مردم مدینه پیمان ببندد (پیمان عقبه‌ی دوم) متن قرارداد ایشان چه بود؟ رسول‌خدا (ص) از آنها پیمان گرفت: از جان و مال و هستیِ خودتان به‌خاطرِ من بگذرید. از خانواده‌ی خودتان به‌خاطر خانواده‌ی من بگذرید و بعد از من، هر کسی را جانشین کردم، از او هم دفاع کنید، آنها هم پذیرفتند و پیمان بستند (دلائل النبوه/۲/۴۴۳)
👌 در زمان هجرت، پیمانِ پیامبر (ص) با مردم مدینه سرِ این نبود که «بروید نماز بخوانید! خمس و زکات بدهید یا مسائل اخلاقی و عبادی را رعایت کنید!» آنها که قبلاً هم اهل عبادت بودند، پس چه تغییری رخ داده بود؟ اینکه رسول‌خدا (ص) را به پیغمبری قبول کردند و عهد بستند که «حاضرند فدای پیامبر (ص) بشوند و از ایشان دفاع کنند» این چیزی بود که رسماً پیامبر (ص) از آنها میخواست. حتی بعد از هجرت پیامبر (ص) تا زمان فتح مکه، هرکسی مسلمان می‌شد، برای یاری دین و دفاع از رسول‌خدا (ص)، باید خانه و زندگی‌اش را رها می‌کرد و به مدینه می‌رفت؛ با وجود اینکه خانه و شغلی در مدینه نداشت.
♻️ هرکسی مسلمان می‌شد، پیمان مسلمانی‌اش برای دفاع از پیامبر (ص) بود، اثر روحیِ مسلمانی‌اش، محبت به پیامبر (ص) بود، اصلِ مسلمانی‌اش هم پذیرش نبوت و محوریت پیامبر (ص) بود، لذا شخص پیامبر (ص) و ولی‌ّالله اصل دین ماست، آن‌وقت ما در معرفی دین از کجا شروع می‌کنیم؟ مثلاً از توحید شروع می‌کنیم؛ درحالی که خدا را تقریباً همه قبول دارند!
🕋 در روایت هست «تَمَامُ الْحَجِّ لِقَاءُ الْإِمَامِ» (کافی/۴/۵۴۹) برای اینکه حجّ شما تکمیل شود، به دیدار امام بروید. امام باقر (ع) می‌فرماید: حج برای این است که مردم، آخرش نزد امام خودشان بروند و بگویند «ما برای نصرت و یاری شما آماده‌ایم» این همان جمله‌ای است که شما در زیارت اربعین هم می‌گویید! (کافی/۴/۵۴۹)
❇️ در زیارت اربعین هم، یک جمله‌ی کلیدی هست «وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ» (تهذیب‌الاحکام/۶/۱۱۴) یعنی آقای من، یابن‌الحسن، من آماده‌ام شما را کمک کنم. این «اعلام آمادگی برای نصرت ولیّ خدا» که در زیارت اربعین هست، همان جمله‌ای است که حجّ با آن تکمیل می‌شود! از همان اول اسلام هم، هرکسی مسلمان می‌شد باید برای دفاع و یاری رسول‌خدا (ص) آماده می‌شد و حتی عهد می‌کرد که جان خودش را فدای جان پیامبر (ص) کند.
😏 وقتی از زیارت اربعین برگشتید، اگر کسی به شما زخم‌زبان زد که «چرا این‌قدر هزینه کردی و به پیاده‌روی اربعین رفتی؟» غیر از بیانِ احساسات و شور حسینی، بگویید: «این دینِ من است! ولیّ خدا مرکز دین است؛ اصلِ دین ما این است!»
👈 آن زمانی که امام‌صادق (ع) می‌فرمود «جفا می‌کنید اگر به زیارت امام‌حسین (ع) نروید» (مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ ع؛ مرآة العقول/۱۸/۳۱۹) زمانی بود که اگر کسی به زیارت امام‌حسین (ع) می‌رفت، او را می‌کشتند، یعنی جانش در امان نبود! الان که ما در کمال امنیت هستیم، آیا درست است به زیارت کربلا نرویم؟! اگر نرویم آیا جفا نکرده‌ایم؟!
💠 اهل‌بیت (ع) فرموده‌اند «هر کسی ما را بعد از شهادتمان زیارت کند، عین این است که در زمان حیاتمان ما را زیارت کرده باشد» (جامع‌الاخبار/۳۳) حالا ببینید که چقدر لازم است به زیارت امام خودمان برویم؟ اصلِ ماجرا این است! اصلِ دین، ولی‌ّالله‌الاعظم است و شما که در مسیر پیاده‌روی اربعین قدم برمی‌دارید، در واقع دارید برای حقیقت دین خودتان قدم برمی‌دارید و جلو می‌روید.
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۸۲۸ (۹۷/۰۸/۰۴)
📋 متن کامل: panahian.ir/post/5114
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۰
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
🔘 شرط اصلی کسب حال معنوی در اربعین
😔 ما گاهی اوقات با حرف‌های خوب و بلندپروازانه، خودمان را مأیوس و همّت خودمان را نابود می‌کنیم، لذا اصلاً برای اصلاح خودمان حرکت نمی‌کنیم!
⬅️ مثلاً می‌گوییم: «آدم باید دائماً به خدا توجه داشته باشد و یک لحظه هم نباید غفلت کند! باید همه‌ی خوبی‌ها را داشته باشد و همه‌ی بدی‌ها را کنار بگذارد و حتی یک گناه هم انجام ندهد!» خُب ما که نمی‌توانیم این‌گونه باشیم؛ لذا مأیوس می‌شویم!
☑️ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: تقوای خدا را داشته باش اگرچه؛ یک‌ذره باشد. بین خودت و خدا پرده‌ای از حیا بکش، اگرچه رقیق و نازک باشد. (تحف‌العقول/۳۶۱)
👈 لازمه‌ی توجه به خدا این نیست که آدم، یک‌دفعه‌ای خوبِ خوب بشود و همه‌ی بدی‌ها را کنار بگذارد! گاهی «یک لحظه توجه» غوغا می‌کند و مقدرات آدم را تغییر می‌دهد.
😇 در موقعیت‌های خوب معنوی (مثل روضه و زیارت) دنبال همین «یک‌لحظه توجهِ خوب» باش! اتفاقاً وقتی دنبال این یک لحظه می‌گردی، خیلی بهتر و بیشتر، حالِ خوش پیدا می‌کنی نسبت به وقتی که انتظار «توجهِ دائمی» از خودت داری.
👌 داشتنِ آرمان‌های بلند، خوب است اما نباید موجب ناامیدی شود. بدبختی انسان، وقتی شروع می‌شود که مأیوس شود. ابلیس سعی می‌کند با حرف‌های خوب، ما را مأیوس کند، مثلاً می‌گوید: «تو چیزی نمی‌شوی! تو که نمی‌توانی مثل آقای بهجت (ره) بشوی؛ لذا بیخودی همّت نکن!»
🌅 در مسیر زیارت-خصوصاً در اربعین- نورانیت و رحمت، فراوان هست. شرط اینکه بتوانیم از این برکات، بهره ببریم، این است که یأس ابلیس، سراغ ما نیاید، به خدا حسن‌ظن داشته باشیم و مطمئن باشیم که امام‌حسین (ع) به ما لطف می‌کند؛ حتی اگر گذشته‌ی خوبی هم نداشته باشیم.
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۲۸۶ (۹۷/۰۸/۰۳)
🔉 صوت کامل:
http://panahian.ir/post/5123
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۱
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❇️ اربعین، الگویی از روش حکومت مهدوی بر محور محبت
❓شیوه‌ی حکمرانی امام‌زمان (ع) چگونه خواهد بود؟ ایشان چگونه بر میلیارها انسان با انواع سلایق فرهنگی حکومت خواهد کرد؟ آیا حضرت، به وسیله‌ی نیروی‌های امنیتی و نظارت شدید، افراد را کنترل می‌کند، یا اینکه با معجزه، آدم‌ها را بی‌اختیار کرده و مطیع خودش می‌کند؟!
👌 قدرت حکومت امام‌زمان (ع)، نه مبتنی بر معجره است نه نظارتِ شدید مأموران حضرت، بلکه ناشی از محبت مردم نسبت به ایشان است؛ مردمی که حاضرند به‌خاطر امام‌شان بمیرند نه اینکه از او طلبکار باشند! مردمی که حاضرند به‌خاطر او، سختی‌ها را به جان بخرند و برای همدیگر فداکاری کنند.
✅ اربعین یک نمونه از شیوه‌ی حکمرانی امام‌زمان (ع) را به نمایش گذاشته است؛ اولاً کسانی که به زیارت اربعین می‌آیند، برایشان واجب نبوده که بیایند! ثانیاً کسانی که به زائران، خدمت می‌کنند غالباً هم‌وطنان خودشان هم نیستند! ثالثاً کسانی که در این راه، نذورات می‌دهند، اکثراً ثروتمند نیستند و از اضافیِ پولشان در اینجا خرج نمی‌کنند، بلکه از زندگی‌شان زده‌اند و با عشق، دارند به مردم خدمت می‌کنند.
❣در فضایی که همه دارند با عشق، برای مولای خود حرکت می‌کنند و برای هم فداکاری و خدمت می‌کنند، دیگر چه نیازی به نظارت و قوه‌ی قضائیه هست؟! کسی که هستیِ خودش را آورده و برای زائران خرج می‌کند، چه کنترل و نظارتی می‌خواهد؟! نظارت و کنترل آنجایی لازم است که زمینه‌ی رانت‌خواریِ دولتی وجود داشته باشد.
🚩 عمود ۷۰۷، موکب امام رضا (ع) (۹۷/۰۷/۳۰)🔉 صوت کامل:
http://panahian.ir/post/5112
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۲
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓رمز قدرت‌آفرینی اربعین در چیست؟
🔘 یک جامعه‌ی بشری اگر بخواهد منافع خود را تأمین کند، اول باید قدرت داشته باشد؛ اگر قدرت نباشد، امنیت، آبادانی و شکوفایی استعدادها نیز نخواهد بود. اما یک جامعه چگونه قدرتمند می‌شود؟
🔘 بمب اتم، ثروت، رفاه و تکنولوژی، برای جامعه، قدرت واقعی نمی‌آفریند. جامعه وقتی قدرتمند می‌شود که دل‌های افراد، به یک نقطه متمرکز و متوجه شود؛ یعنی افراد جامعه، عشق و آرمان مشترک، پیدا کنند.
🔘 وقتی همه‌ی آحاد یک جامعه بتوانند به یک امر و یک شخص، عشق بورزند و «همه برای یکی» باشند (به‌خاطرش زندگی کنند و به‌خاطرش از زندگی خود بگذرند) این جامعه قدرتمند می‌شود و امام‌زمان (ع) با همین قدرت نرم، جهان را اداره خواهد کرد؛ نه با قدرت اسلحه و ثروت و...
🔘 امام (ره) می‌فرمود: ائمه‌ی هدی (ع) که برای یک قطره اشک، این‌همه ثواب ذکر کرده‌اند، از اول نقشه داشتند! (صحیفه امام/۱۶/۳۴۴) یعنی می‌خواستند از این طریق، ما را دورِ امام‌حسین (ع) جمع کنند تا نتیجه‌اش قدرت اسلام بشود.
🔘 همایش میلیونی اربعین برای جامعه‌ی اسلامی، قدرت‌آفرین است؛ چون همه‌ی مردم در اربعین، به یک عشق مشترک، این حرکت عظیم را شکل می‌دهند. کشورهای اسلامی با این قدرتی که امام‌حسین (ع) برای آنها ایجاد کرده، می‌توانند منافع خود را تأمین کنند.
🔘 در همین چندسال اخیر، قدرت نرمی که امام‌حسین (ع) برای مردم منطقه ایجاد کرده، توانست فتنه‌ی تکفیری‌ها را به‌پایان برساند؛ بزرگ‌تر از این فتنه‌ها را هم می‌تواند پایان دهد و اساساً تمدن ظلم را به‌پایان خواهد رساند.
🚩 دانشگاه تهران (۹۷/۰۷/۲۲)
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۳
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
✅ خدا در اربعین دارد نشان می‌دهد «کار، دستِ خودم است!»
👨💼 یک مدیر موفق برای یک سازمان، مدیری است که ارباب رجوع و کارمندانش، برای کارهای روزمره‌ی خود، مدام به او مراجعه نکنند؛ چون مدیر کل، نباید خودش را به امور جزئیِ سازمان، مشغول کند، بلکه باید به مسائل کلان و راهبردی بیندیشد. اما درباره‌ی مدیریت پروردگار، دقیقاً موضوع برعکس است!
♻️ خداوند، جهان را طوری مدیریت می‌کند که ما در جزئی‌ترین خواسته‌های خودمان هم مستقیماً به او مراجعه کنیم. خدا دوست دارد ما را در همین امور جزئی هم به خودش وابسته کند و خودش را در خلال این کارها، به ما نشان بدهد. لذا فرمود: ای موسی، نمک غذایت را هم از من بخواه! (عده‌الداعی/۱۳۴)
🙏 یکی از وجوه مراجعه‌ی مداوم بندگان به درِ خانه‌ی خدا، مفهوم «توکل» است. البته مفهوم توکل، ظاهراً به‌معنای مسئلت و گدایی از خدا نیست، اما اتکای دائمیِ انسان به خداست. لذا فرموده‌اند حتی وقتی وسایل و امکانات شما هم فراهم بود، باز به خدا توکل کنید.
💞 خدا می‌خواهد ما همیشه به خودش وابسته باشیم نه به ابزارها و امکانات خودمان! قرآن می‌فرماید: «أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللَّهِ» (فاطر/۱۵) شما هیچ‌وقت غنی نمی‌شوید، شما هیچ چیزی از خودتان ندارید و همه‌ی کارها دست خداست! حتی به پیامبر (ص) می‌فرماید: وقتی می‌خواهی بگویی «فردا این کار را انجام می‌دهم» بگو ان‌شاءالله! (کهف/۲۴)
❇️ اربعین یک نمونه‌ی روشن است برای اینکه ببینیم واقعاً «کارها دست خداست!» خدا در اربعین دارد نشان می‌دهد «کار دستِ خودم است!» هیچ نهاد فرهنگی‌ای در ایران یا عراق، کاری نکرد که اربعین به این عظمت برسد! این اربعین، کار خودِ خدا و امام‌حسین (ع) است! ما زائران اربعین هم این وسط، کارهای نیستیم؛ ما فقط تحت تأثیر امام‌حسین (ع) قرار داریم.
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۱۱۲۰ (۹۷/۰۸/۰۶)
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۴
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❓امتیاز «عبادتِ پیاده‌روی اربعین» نسبت به سایر عبادات چیست؟
🔆 پیاده‌روی اربعین یک عبادت بسیار پُرثواب است و هر عبادت پُرثوابی، با سختی‌ها و آفت‌هایی همراه است.
❇️ عبادت، دو ویژگی مهم دارد: یکی اینکه سختی دارد، دیگر اینکه معمولاً سخت قبول می‌شود، البته خدا سخت‌گیر نیست، بلکه ما خودمان عمل خودمان را خراب می‌کنیم؛ خصوصاً با دو آفت مهم به‌نام «ریا و عُجب».
⬅️ اما در عبادت پیاده‌روی اربعین، نه به‌سادگی می‌شود ریا کرد، نه به‌سادگی می‌شود دچار عُجب شد! چرا؟ چون هرکسی در راه امام‌حسین (ع) یک‌مقدار سختی بکشد-وقتی به‌یاد سختی‌ها و مصائب حسین (ع) و فرزندانش بیفتد- خودش می‌فهمد که هنر نکرده است، لذا قیافه نمی‌گیرد!
👌 چه کسی در عبادتش ریا می‌کند؟ کسی که از عبادتش لذت نمی‌برد و در عوض، می‌خواهد با تظاهر و قیافه‌گرفتن پیش دیگران، یک لذتی ببرد. اما کسی که از عبادتش لذت بُرده و از روی عشقش کار کرده، دیگر نیازی به ریاکاری ندارد!
💞 عبادت پیاده‌روی اربعین، چون عاشقانه است، در آن ریا نیست و چون سختی دارد، ریاکارها معمولاً نمی‌آیند. این زیارت، عبادت بسیار پُرثوابی است که سختی‌اش شیرین است و ریا و عُجب هم ندارد!
🚩 مسیر نجف - کربلا، عمود ۸۲۸ (۹۷/۰۸/۰۲)
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi
🌏 #اربعین_مهدوی ۱۵
✴️ #برای_بهره_برداری_بهتر_از_اربعین_باید_از_یک_سال_قبل_تفکر_و_برنامه_ریزی_کرد
❇️ اگر کربلا نبود، نمی‌توانستیم حقیقت دین را معرفی کنیم.
💞 زیارت، نیاز مؤمن است. مؤمن، به زیارت امامش نیاز دارد؛ مثل نیاز کودک به مادرش. اما زیارت امام‌حسین (ع) در میان دیگر ائمۀ هدی (ع) یک زیارت خاص است؛ به‌حدّی که یکی از علائم مؤمن، علاقه به «زیارت حرم امام‌حسین (ع)» است؛ نه‌فقط علاقه به خودِ امام‌حسین (ع)! (...فَلْيَرْغَبْ فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع؛ كامل‌الزيارات/۱۹۳)
😇 زیارت امام‌حسین (ع) هم برای ما یک ضرورت معنوی است، هم بسیار لذت‌بخش است. «آیا لذت‌بخش‌ترین سفر شما، زیارت کربلا نیست؟!» بنده این را در خیلی از محافل پرسیده‌ام و همه تأیید کرده‌اند. حالا فکر کنید: وقتی ملاقات حسین (ع) این‌قدر شیرین است، لقاءالله چقدر شیرین است!
😍 شما از زیارت کربلا، چقدر لذت می‌برید! همه‌ی دین ما چنین لذتی دارد؛ لذتی از جنس لذت زیارت کربلا. اگر در نمازتان هم دقت کنید، از همین جنس لذت را می‌برید. اصلاً دین برای همین نوع لذت‌هاست و دین‌داری باید لذت داشته باشد. دین چیزی است که باید منّتش را بکشی؛ چون واقعاً شیرین و لذت‌بخش است!
❇️ اگر کربلا نبود، ما نمی‌توانستیم حقیقت دین را معرفی کنیم. چون هرچه در کتاب‌ها بنویسیم و درباره‌ی دین توضیح دهیم، منهای آن لذتی که در کربلای حسین (ع) می‌شود تجربه کرد و اثبات کرد، دقیق نیست و حقیقتِ دین نیست.
🚩 کربلای معلی، ظهر اربعین (۹۷/۰۸/۰۸)
👤 حجت الاسلام #پناهیان
🆔 @Marefate_Mahdavi