eitaa logo
معرفت مهدوی | استاد عبادی
6.6هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
961 ویدیو
442 فایل
🌐آشنایی با مجموعه ی استاد احسان عبادی👇 🆔 @arshiv_link313 ✅کانال سیاسی تاریخی مذهبی استاد👈 @ma_va_o #گروه_پاسخگویی_به_شبهات_مهدوی ⬇️ http://eitaa.com/joinchat/3062890510C73209c4b26 کپی مطالب کانال حلال است✅
مشاهده در ایتا
دانلود
- ای از زندگی امام مهدی عج ✍آخرين امام شيعيان و دوازدهمين جانشين رسول خدا(ص) در سپيده دم جمعه، نيمه شعبان سال 255 ق در سامرا ـ يكي از شهر‌هاي عراق ـ ديده به جهان گشود. پدر گرامي او، پيشواي يازدهم امام حسن عسكري(ع) و مادر بزرگوار آن حضرت بانويي شايسته به نام «نرجس» بود. نام و كنيه امام زمان(عج) همان نام و كنيه پيامبر اسلام(ص) است و لقب‌هاي مشهور آن حضرت عبارت است از: مهدي (هدايت شده‌اي كه مردم را به حق مي‌خواند)، قائم (قيام براي حق مي‌كند)، منتظر (همه، در انتظار مقدم اويند)، بقية الله (باقي مانده حجت‌هاي خدا و آخرين ذخيره او)، صاحب الزمان و وليّ عصر (حاكم و فرمانرواي يگانه زمان). با توجه به اين‌كه فرمانروايان ستمگر عباسي به دنبال قتل آن بزرگوار بودند، لذا ولادت آن حضرت پنهاني بود. حتي نزديكان امام عسكري(ع) نيز از ولادت او بي‌اطلاع بودند. حكيمه خاتون (عمه بزرگوار امام يازدهم) كه بزرگ بانوان حرم اهل‌بيت بود نيز در شب نيمه شعبان و چند ساعت پيش از ولادت، از واقع شدن اين امر بزرگ آگاه شد و اين، بدان سبب بود كه اثر حمل و نشانه بارداري در نرجس خاتون، به قدرت خدا، ديده نمي‌شد. در روايات، شمايل و اوصاف حضرت مهدي(عج) بيان شده است از جمله: چهره‌اي گندمگون، پيشاني بلند، ابروان هلالي، چشمان سياه و درشت و… او اهل عبادت و شب زنده‌داري، زهد و پارسايي، صبر و بردباري، عدالت و نيكوكاري و… است. زندگي آن حضرت شامل سه دوره پرفراز و نشيب است: دوران اختفا: زندگي پنهاني آن حضرت كه از آغاز ولادت تا شهادت پدر را شامل مي‌شود. در اين دوران امام حسن عسكري(ع) با نوشتن نامه و دادن عقيقه، نزديكان و خواص را از ولادت امام مهدي(عج) آگاه كرد. در اين دوره، برخي افراد، به ديدار امام زمان(عج) موفق شدند. محمد بن عثمان كه يكي از بزرگان شيعه است، مي‌گويد: چهل نفر از شيعيان، نزد امام يازدهم گرد آمديم. آن حضرت، 👌فرزندش را به ما نشان داد و فرمود: «پس از من اين، امام شما و جانشين من است. از او فرمان ببريد و بعد از من، در دين خود پراكنده نشويد كه هلاك مي‌شويد». دوران غيبت: اين زمان، از هنگام شهادت امام يازدهم(ع) شروع مي‌شود و تا ظهور ادامه دارد. علت غيبت آن حضرت، به روشني معلوم نيست؛ ولي از حكمت‌هاي آن، نجات از قتل و امتحان مردم است. غيبت آن حضرت دو مرحله دارد: الف. غيبت كوتاه مدت (صغرا) كه از سال 260 (هنگام شهادت امام يازدهم(ع)) تا سال 329 يعني حدود هفتاد سال طول كشيد. مهم‌ترين ويژگي اين دوره، آن است كه مردم، از طريق نايبان خاص، يعني عثمان بن سعيد عمري، محمد بن عثمان بن سعيد عمري، حسين بن روح و علي بن محمد سمري، با امام مهدي(عج) در ارتباط بودند و به وسيله آنان، سؤالات خود را مي‌پرسيدند و پيام‌ها و پاسخ‌هاي حضرت را دريافت مي‌كردند. در اين دوره نيز برخي از ارادتمندان، موفق به ديدار حضرت شدند. ب. غيبت بلند مدت (كبرا): در آخرين روز‌هاي عمر نايب چهارم، امام زمان(عج) در نامه‌اي خطاب به او، خبر رحلت او را تا شش روز ديگر اعلام مي‌كند. امام، از او مي‌خواهد كه ديگر فردي را به عنوان نايب خاص معرفي نكند. بدين گونه دوران غيبت كبرا شروع شد. امام، در اين دوره، عالمان و فقيهان را به عنوان نايبان عام به مردم معرفي كرد و از آنان خواست كه در امور خود به عالمان رجوع كنند. البته بايد توجه داشت هر چند امام در پرده غيبت قرار دارد؛ مردم همچنان از شمع وجود او بهره مي‌برند.💫 در روايت مشهور از پيامبر(ص). و خود حضرت مهدي (ع) «امام غايب» به خورشيد پشت ابر تشبيه شده است كه مردم از آن بهره مي‌برند. در اين دوران پرفراز و نشيب، مردم بايد در انتظار مقدم او باشند و به وظيفه يك منتظر واقعي عمل كنند و براي ظهور، زمينه‌سازي بكنند. در اين دوران برخي نيز موفق به ديدار آن عزيز شدند كه نمونه آن، تشرف حاج علي بغدادي است كه در كتاب مفاتيح الجنان ذكر شده است. دوران ظهور: اين دوره، از ظهور حضرت تا رحلت ايشان را شامل مي‌شود. پس از آن كه شرايط ظهور فراهم گشت و علايم ظهور؛ مانند خروج سفياني و نداي آسماني پديدار شد، آن يگانة دوران، در مكه ظاهر مي‌شود و همراه ياران، در مسجد الحرام، ظهور خود را اعلام مي‌دارد. پس از سيطره بر مكه و اصلاح امور، به طرف مدينه و ساير نقاط به حركت در مي‌آيد و با پاكسازي جهان از ظلم و شرك، عدل و دين را بر اين زمين خسته از سياهي مي‌گستراند. در اين دوران است كه زمين، خرم و آباد مي‌گردد و بركاتش را به مردم ارزاني مي‌دارد. گروه پاسخ به سوالات وشبهات مهدویت http://eitaa.com/joinchat/1910374411Cfbac977087
✏️📘✏️📕✏️ ⬅️قسمت یازدهم 🔆 «وَ سُلالَةَ النَّبيِّينَ ..» 👌سلاله یعنی و جوهرکشی شده یک چیزی. مثلا یک بوته گل🌸 سلاله ایست از کلیت آن گل، یا گلاب شاید مثال خوبی باشد گلابی که انسان می گیرد سلاله آن 🍃 و بوی گل هست. 🗣می گوید اهل بیت هم سلاله ی انبیاء هستند یعنی تمام و فضایل آسمانی انبیاء✨ و ‌مرسلین خلاصه همه چیز آنها، این جوهره اصلی آنها را ✨ بزرگوار ما هم دارند. 🔆 «وَ صَفْوَةَ الْمُرسَلِينَ ..» ✅صفوة و سلاله تقریبا هم معنا هستند؛ همان معنای 📌خلاصه شده و جوهره و برگزیدگی را دارد. اما صفوة یک مقام دارد، شاید در صفوة حتی آن کوچکترین زواید و‌ عوارض هم تصفیه می‌شود🌀 و می شود. 🔸حالا مگر رسول ممکن است چیز زائدی داشته باشد⁉️ می گوییم نه. اما ما داشتیم برخی انبیاء و مرسلین ترک اولی می کردند. یک کاری مثلا.. نه اینکه بگوییم گناه یا مکروه باشد، در شأن یک رسول ممکن بود❌ نبود. مثل کاری که حضرت آدم کرد و از آن درخت ممنوعه خورد. 👈آن درخت ممنوعه هم حالا 📚تفاسیر متفاوت است، برفرض تفسیر میوه را بگیریم، 🍎میوه اش که نبود، بعد آن دستور خدا هم دستور نهی مولوی نبود می‌گویند بعضی نهی ارشادی بود، جنبه داشت جنبه توصیه ای بود، به هر حال همان را هم نباید انجام می داد، به این می گویند ترک اولی.👆 🔰می گویند ائمه «وَ صَفْوَةَ الْمُرسَلِين» هستند یعنی شما و خلاصه برگزیده تر از انبیاء هستید یعنی آن صفات ترک اولی را هم شما ندارید. 💢پس صفوة مقامی هست بالاتر از سلاله. در ممکن است زائدهایی باشد اما در به هیچ عنوان زائده نیست🚫 و خالص شده و کامل شده است. پس مقام ائمه✨ بالاتر از مقام انبیاست. 📃در زیارت وارث می گوییم «السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ آدَمَ صَفوَةِ اللهِ، السَّلامُ عَلَيكَ يا وارِثَ نوحٍ نَبى اللهِ..»🍃 یعنی ائمه ما از تمامی انبیاء صفات و برجسته شان را هستند، به 💭قول معروف آنچه خوبان دارند ائمه ی ما یکجا دارند. 🎤استاد احسان عبادی @marefatemahdavi