هرگاه باران به خاک اینجا می‌خورَد بوی بهشت بلند می‌شود.

" هم در سرت سودای وصل عاشقان داری هم در برت یک نردبان تا آسمان داری والا حریمی! خادمان از عرشیان داری - سمآء.

" «ما بی تو خسته‌ایم، تو بی ما چگونه‌ای؟» ساحل چنین سرود و دریا چنین شنید در موجِ خود فرو شد و آهسته لب گزید: «وی گوهری فزوده ز دریا چگونه‌ای؟» باد صبا شنید، تسلّای آب داد بر زلف صاف موج، کمی پیچ و تاب داد آهسته دور شد دستی به دست ساکن آسیاب داد تا کوه طور رفت ساکت نشست تا برسد یک خبر ز راه موسی بیاید این طرف و آن طرف اله.. نآمد خبر ز راه آنگه کشید آه: «و آن جا که جز تو نیست تو آن جا چگونه‌ای؟» ابر این سخن شنید به نظر آشنا رسید بر خاطرش رسید سر شب گفته بود ماه: «وی رشک ماه و گنبد مینا چگونه‌ای؟» خورشید صبح‌دم خبر از آسمان شنید آهسته آب شد به سر کوه و می‌چکید: «در قاب قوس قرب و در ادنی چگونه‌ای؟» آتش گرفت کوه جگرش پاره پاره شد صبرش هزار تکه‌ی گوشواره شد فریاد زد چنین: «ای درفکنده فتنه و غوغا چگونه‌ای؟» دور فلک ز چرخش خود باز ایستاد تا مدتی زیاد آن‌گاه گفت با همه خلق جهان که: هان! باید دعا کنیم او دور از این دیار، پریشان‌ترین کس است تنها و بی‌پناه و غربیانه بی‌کس است باید دعا کنیم که این مس طلا شود دفع بلا شود و جهان حاجت‌روا شود عالَم دو دست داشت، دو دست از خدا گرفت دیگر وضو به باده‌ی اهل ولا گرفت اذن از شه زمین، شه کرب و بلا گرفت اشک از دلش چکید که: ای التیام ما! غربت‌نشینِ غفلت مردم، امام ما! «تن‌ها به توست زنده تو تنها چگونه‌ای؟» - سمآء.

گاهی اشتیاق یک تازه مسلمان از برخی از ما کهنه مسلمانان بیشتر است. و من دلداده‌ی آن ایمان تحقیقی و دل خاشع‌ام . .

شهادت، شما را آرزوست ما را افتخار دشمنان را هدف.. عاقبت حق به حق‌دار می‌رسد. پاداش شهادت به مَردش و کیفر کفر به اهل کفر و ظلم. فاصبر...

بعد از این‌همه حادثه از اول روز انقلاب تا امروز دیگر باید فهمید که شهادت، چشمان بی‌خواب و تنی خسته و همزمان لبخندی به لب می‌خواهد. شهادت را به اهل خور و خواب و راحت نمی‌دهند. شهادت را به کسانی می‌دهند که از جان کار کنند و از عده‌ای حرف بشنوند. شهادت لباس تک‌سایزی است واقعا؛ به تن همه‌شان یک‌جور است...

اگرچه این صفحه خودش روضه است. اما اگر خواستید این #آقای‌رئیس‌جمهور را بیشتر بشناسید، سری بزنید.. https://raisi.ir/

. عکس‌هایش را که می‌بینم، با سر و روی خاکی، وسط حلقه‌های فشرده‌ی مردم.. با خودم می‌گویم: آقا شما 'رئیس' نبودی، رفیق بودی..