چقدر این روزها این حرف‌ها مجسم می‌شوند . .

در حق جبهه‌ی مقاومت و در حق همدیگه لطف کنید، و اخبار مختلف رو انتشار ندید! و تا بیانیه‌ی حزب‌الله صبر کنید. آشوب روانی و ترس و نگرانی تضعیف کننده‌ی روحیه‌ی مقاومته و رژیم بی‌پدر هم همین رو میخواد دوستان.

. می‌بینید؟ می‌شنوید؟ گمان نکنم کسی باشد که این احوال غریب دنیا را درک نکند. اما.. اما واویلا به حال غافلان و کاهلان و جاهلان.. خدایا ما را از اینان قرار نده...

من هنوز صدای تو را گوش می‌کنم و تلاش می‌کنم عربی را مانند تو صحبت کنم. بگذار همین‌جا بمانم و بیش از این با تاریخ پیش نیایم.. إنّا للّٰه و إنّا إليه راجعون

اینجا غزه، اردوگاه جبالیا، دیرالبلح، خان یونس، بیروت، ضاحیه، بعلبک، الحدیده.. اینجا خط مقدم جبهه‌ی حق، لبه‌ی پرتگاه انسانیت، آخر دنیا.. اینجا تن‌های بی‌سر و سرهای بی‌تن، صورت‌هایی بی‌چشم و بدن‌هایی پُر ترکش.. اینجا مانور هرروزه‌ی یوم الفصل: روزهای جدایی طفل از آغوش مادر، زن از شوهر، مرد از زندگی.. اینجا تمامی اتفاقات عالَم جمع است. اینجا می‌توان از همه خبر گرفت. اگر کسی این طرف، زیر بمب‌های سنگرشکن و فریاد خشن توپ‌ها ایستاده یعنی هنوز زنده است. اگر چشم چرخاندی و اثری از او ندیدی، بدان در تعفن‌زار منطقه‌ی شیاطین، مرده است. اینجا زمان از خود بی‌خود است؛ گاه به درازای ترس و دلهره‌ی کودکان و چشم‌انتظاری مادران، و گاه به سرعت رفتن یک‌یک اعضای خانواده است. اینجا دیگر از تعلل و ناامیدی نپرس که گلوله پاسخ آن است. اینجا فرار، ترس است و مرگ؛ و ماندن و قرار، یا فتح است و یا شهادت -فوز عظیم-. مرگِ انسانیت و ایمان، امروز در عقب کشیدن است. عقب کشیدن به هر صورت که باشد به نفع جبهه‌ی کفر است. عقب کشیدن، یا فرار و غلتیدن به لجن‌زار شیاطین غاصب است، یا واماندن از قافله‌ی مقاومینِ خسته‌ی مستحکم. بعضی حرف‌ها امروز، بوی مرگ می‌دهد. بوی ناامیدی و درماندگی. و این بو، به مشام مردمِ به خون ایستاده، غم است و به مشامِ خون‌خوارِ درنده، شادی و در خون پای کوفتن. آقای ما فرمود که امروز بر همگی‌مان واجب است با امکاناتمان کنارِ مقاومینِ مظلوم بایستیم؛ نه مقابلشان‌. امکانات ما چیست؟ بسیاری از ما همین زبان و قلم. پای خونین‌شهرها و خونین وطن‌ها بایستید و کم نیاورید. این روزها مدام با خودتان تکرار کنید که آخرالزمان، زمانه‌ی کمبود هواست! زمانه‌ی ترس و ناامیدی‌ست، زمانه‌ی «غربال» است. چشم از سخن آقا برندارید که سراسر امید فتح است، اگرچه پر درد و غم. سیدمان، نصرالله هم اگر بود، همچنان همین بود. تا دو شب پیش هم همین بود.. همین‌قدر مقاوم و امیدوار... - ریحانه شناوری

سیّدی! به ما بگو چه حادثه‌ای در راه است که قربانیانش چنین خون‌‌های محترمی هستند . .

«أ نبقیٰ بعدك..؟»

. چه خاطره‌ی قشنگی بود؛ انگار قسمت بود بعد از شهادتت این را با صدای خودت بشنوم...

اول و آخر، همه دلتنگ شماییم عزیزم.. پس کِی وقتش می‌رسه؟

. . مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ.

<می‌ارزه به یه خنده‌ی بچه‌های فلسطین و لبنان> بخندید بچه‌ها! بخندید که وقت خوشحالیِ ماست..