🏴"قصیده فاطمیه"🏴 آنجا که نبود، بود زهرا یا فاطر و یا  وَدود زهرا وقتی که خدا وجود میخواست شد مایه ی آن وجود زهرا شاید که خدا بشر نمیساخت گر در طَبقش نبود زهرا داوود که ذکر حق همه گفت هر نغمه که میسرود: زهرا موسایِ کلیم هر چه در طور از حرف خدا شنود زهرا درها همه بسته بود و یوسف با ذکر تو میگشود زهرا جبریل اگر که وحی آورد هر بار تو را ستود زهرا وقتی که خدا کسا برافراشت آن خیمه شده ش  عمود زهرا با کوثرِ تو پدر غمش را از چهره ی خود زدود زهرا هر چند که اهل بیت سبزند افسوس که شد کبود زهرا ای کاش  نمی نوشت تاریخ از آن در و میخ و  دود زهرا خورشید به شامِ حیرت افتاد از فصلِ غروبِ زود  زهرا ای کاش قصیده بود آن عمر افسوس غزل سرود زهرا ای فاطمه ی  تجلّیِ حق ای جلوه ی عفو و  جود زهرا بر هر نَفَسی که میزنم هست در هر رگ و تار و پود  زهرا هر چند که در بیان نگنجد گنجینه ی رهنمود زهرا هر سمتِ دگر به جز ضرر نیست تا هست بهشت و سود زهرا در سینه دلی نمانده، یا رب! این دلشده را رُبود زهرا ای مادرِ سوره های قرآن ای مطلعِ هر شُهود زهرا ای معنیِ آفتاب و آیه آیینه ی  کوه و رود زهرا ای شانِ نزولِ هر رکوعی ای دامنه ی سجود زهرا در حَشر کسی  نمی نماید بی اذنِ شما ورود زهرا یا فاطمه! اشفعینی هر دم در هر نَفَسِ خُلود زهرا همچون نَفَسِ تمامِ عالَم با هر نَفَسم درود زهرا   #جعفر_شریفی

"تقدیم به مادر شهیدان کربلا" مادر، سخن از عشقِ پاک و راستین است عشقی الهی که هُبوطش در زمین است وقتی که در نقشِ مقامِ همسری نیک مامِ شهیدی می‌شود این بهترین است فرزند اگر زیبا اگر چون ماه باشد در چشمِ مادر بیش از اینها نازنین است تا بشکفد کودک شود رعنا جوانی دلواپسی با مادرش هر دَم قرین است حالا اگر عباس باشد اسمِ فرزند ماهِ بنی هاشم به لطفش خوشه چین است این مادرِ نیکو صفت در پیشِِ زینب هر چند دلدارِ اميرالمؤمنين است، اما سخن با احترام از عشق گويد: گويد کنیزِ طفل هایی مه جَبین است بابَ الحَوائج می‌شود این مادرِ نور زیرا که با زهرایِ اطهر همنشین است گفتیم و گفتند از حدیثِ نینوا باز از هر زبانی این سخن اندوهگین است: وقتی بشیر از کربلا پیغام آورد هر جمله شد داغی کزان مادر غَمین است داغِ حسین بن علی در قلبِ مادر آنقدر سنگین است و داغ است و حَزین است، گویی پسرهایی ندارد جز حسین اش هر چند اسمش گفته اند: اُمُّ البَنین است #جعفر_شریفی

تاجی که شد فخری بر ایران انقلاب است معجونِ عقل و عشق و ایمان انقلاب است راهی که در سرمشقِ هر ایثار و صبری شد ارثِ مانایِ شهیدان انقلاب است آنچه وطن را کرد آزاد از ستم ها در سایه سارِ لطفِ قرآن انقلاب است شاگردِ فصلِ  مکتبِ آزادمردی در درسِ عاشورایِ دوران، انقلاب است عزمی که زیرِ یوغِ استعمار بودن را چاره کرد و داد پایان انقلاب است منشورِ امّید و مقامِ سربلندی در منطقِ پیرِ جماران انقلاب است نوری که تا اوجِ ثریا همّت اش هست خورشیدِ گرمابخش و تابان انقلاب است آن را که در پایش به شادی جان فشانیم با عشق و لبخندِ فراوان انقلاب است #جعفر_شریفی #صلوات_بر_محمد_و_آل_محمد