جابر بن عبداللّه انصارى آن مرد صحابى و يار با وفا حكايت كند:
روزى مولاى متّقيان اميرالمومنين ، امام علىّ بن ابى طالب صلوات اللّه عليه از محلّى عبور مى نمود، ناگهان متوجّه شد كه شخصى مشغول فحش دادن و ناسزاگوئى، به قنبر غلام آن حضرت است؛ و قنبر مى خواست تلافى كند و پاسخ آن مردبى ادب و تحريك شده شيطان و هواى نفس را بدهد.
ناگهان اميرالمؤ منين علىّ عليه السلام بر قنبر بانگ زد كه : آى قنبر! آرام باش و سكوت خود را حفظ كن و دشمن خود را به حال خود رها ساز تا خوار و زبون گردد.
سپس افزود: ساكت باش و با سكوت خود، خداى مهربان را خوشنود گردان و شيطان را خشمناك ساز و دشمن خويش را به كيفر خود واگذارش نما.
امام علىّ عليه السلام پس از آن فرمود: اى قنبر!
توجّه داشته باش كه هيچ مؤ منى نتواند خداوند متعال را، جز با صبر و بردبارى خشنود سازد.
و همچنين هيچ حركت و عملى همچون خاموشى و سكوت ، شيطان را خشمگين و زبون نمى گرداند.
و بدان كه بهترين كيفر براى احمق ، سكوت در مقابل ياوه ها و گفتار بى خردانه او است .
#کنترل_خشم
✅هرروز یک پیام اخلاقی
#کنترل_خشم
پسری بود كه اخلاق خوبی نداشت. پدرش جعبه ای ميخ به او داد و گفت هر بار كه عصبانی می شوی بايد يك ميخ به ديوار بكوبی.
روز اول میخ های زیادی به دیوار کوبید.
تصمیم گرفت، هر روز میخ ها را کم کند.
بالاخره روزی رسيد كه پسر ديگر عصبانی نمی شد. او اين مسئله را به پدرش گفت و پدر نيز پيشنهاد داد هر بار كه می تواند عصبانيتش را كنترل كند، يكی از ميخها را از ديوار درآورد.
بعد از چند روز همه ی میخ ها را درآورد.
وقتی به پدرش اطلاع داد، پدر دست پسر بچه را گرفت و به كنار ديوار برد و گفت:
«پسرم! تو كار خوبی انجام دادی و توانستی بر خشم پيروز شوی. اما به سوراخهای ديوار نگاه كن. ديوار ديگر مثل گذشته اش نمی شود. وقتی تو در هنگام عصبانيت حرفهايی می زنی، آن حرفها هم چنين آثاری به جای می گذارد.
تو می توانی چاقويی در دل انسانی فرو كنی و آن را بيرون آوری یا او را نزد دیگران تحقیر و مسخره کنی،یا حرفی بزنی که ناراحت کنی.
هرچند هزاران بار عذرخواهی کنی فايده ندارد؛ آن زخم و ناراحتی سر جايش میماند.
♦️لذا حضرت فرمود: تواناترين مردم در تشخيص درست، كسى است كه خشمگين نشود.
زیرا؛ هنگام عصبانیت انسان به آخر و عاقبت کار نمیتواند فکر کند و در نتیجه نمیتواند درست تشخیص دهد الان چگونه رفتاری کنم درست هست.