اگر این تصویر حاصل یک مراسم #مذهبی بود روشنفکران، باستانگرایان و مدعیان زن زندگی آزادی چه غوغایی که به پا نمیکردند... #چهارشنبه_سوری

🔻 ☑️ آیا #چهارشنبه_سوری، جشنی عربی است؟ یا زرتشتی؟ 👈🏻 بخش 1 در گاهشماری زرتشتی، «هفته» وجود ندارد. در گاهشماری‌های بومی ايرانی، هفته وجود داشت، اما در تقويم مذهبیِ زرتشتی، هفته وجود نداشته و ندارد و اگر بخواهيم دقيق‌تر بنگريم، ورود «هفته» به تقويم‌های ايرانی در اثر نفوذ فرهنگ سامی (عربی-عبرانی) به فرهنگ ايران بود.[1] یعنی در آيين زرتشتی، اصلاً چيزی به نام چهارشنبه وجود ندارد، و تبعاً چهارشنبه سوری نيز در اين دین وجود ندارد. خانم دکتر کتایون مزداپور از محققان صاحب‌نام زرتشتی می‌نويسند: «خیلی از آنها (جشن‌ها و آیین‌ها) هرگز زرتشتی نبوده اند، مثل چهارشنبه سوری.» 📚 سند: [1]. مری بويس، زرتشتيان، باورها و آداب دينی آنها، ترجمه ع.بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 99 [2]. مجله‌ی هفت آسمان، بهار ۱۳۸۴، شماره ۲۵،

🔻 ☑️ آیا #چهارشنبه_سوری، جشنی عربی است؟ یا زرتشتی؟ 👈🏻 بخش دوم موبد موبدان زرتشتی ايران، جهانگير اوشيدری می‌نويسد که بی‌تردید، چهارشنبه سوری ریشه زرتشتی ندارد. بلکه سنت عرب دوران قدیم بوده است. چون عرب‌ها یوم الاربعاء (چهارشنبه) را نحس می‌دانستند. پس جشن می‌گرفتند تا نحسی آن برطرف شود.[1] همچنين دکتر کورش نیکنام، موبد زرتشتی هم این را تأکید کردند.[2] 📚 سند: [1]. جهانگير اوشيدری، دانشنامه مزدَیَسنا، تهران: نشر مركز، 1389، ص ۳۳۳، ذیل عنوان «سوری» [2]. بی بی سی فارسی، چهارشنبه سوری، جشنی در استقبال از نوروز، ‌15 مارس 2009، 25 اسفند 1387.

🔻 ☑️ آیا #چهارشنبه_سوری، جشنی عربی است؟ یا زرتشتی؟ 👈🏻 بخش سوم واقعیت این است که زرتشتیان، پنج روز آخر سال را جشن آتش می‌گرفتند. از طرفی، این جشن با جشن چهارشنبه‌ی عرب عصر جاهلیت ترکیب شد و نتیجه آن شد: چهارشنبه سوری. 🔘 اما امروزه زرتشتیان، تلاش میکنند که بگویند این جشن، زرتشتی نیست. چرا؟ چون این جشن، بیشتر مایه آبروریزی است. متأسفانه در جشن چهارشنبه سوری، اغلب شاهد عربده كشی، مردم آزاری، خُرد شدن شيشه‌ها و تلفات و زخمی شدن انسان‌ها هستیم. یعنی جشن چهارشنبه سوری، امروز، بیشتر جلوه‌گاه سادیسم است و چهره‌ای زشت دارد. 👈🏻 پس سران جامعه زرتشتی تلاش میکنند که بگویند تقصیر ما نیست. بلکه همه چیز تقصیر عرب‌ها هست.

🔴ویژه| دیدگاه شهید مطهری درباره #چهارشنبه_سوری ♦️استاد شهید مرتضی مطهري: چهارشنبه آخر سال می شود، بسیاری از خانواده ها (که باید بگوییم: خانواده های نادان) آتشی و هیزمی روشن می کنند، بعد آدم های سر و مر و گنده از روی آتش می پرند: ای آتش زردی من از تو، سرخی تو از من! این چقدر حماقت است.می پرسیم چرا چنین می کنید؟ می گویند: این سنتی است میان ما مردم، از قدیم پدران ما چنین می کرده اند. قرآن می گوید:«اولو کان آباوهم لا یعقلون شیئا.» ♦️اگر هم پدران گذشته تان چنین کاری می کردند شما وقتی می بینید یک کار احمقانه است و دلیل حماقت پدران شماست رویش را بپوشانید. چرا این سند حماقت را سال به سال تجدید می کنید؟ این فقط یک سند حماقت است که کوشش می کنید این سند حماقت را همیشه زنده نگه دارید، ماییم که چنین پدر و مادرهای احمقی داشته ایم: «اولو کان آباوهم لا یعقلون شیئا». بقره170 📚کتاب خدا در زندگی انسان، صفحه۶۴