🔺🏴 بعد از واقعه کربلا آیا امام زین العابدین با یزید بیعت کرد یا نه؟ اگر بیعت کردند چرا؟ پاسخ: هدف و اعتقاد اهل بیت (ع) این بود که بیعتی با یزید انجام نشود که یزید بتواند آن را به عنوان «سند مشروعیت خود» به جامعه بقبولاند و حق و باطل، مشتبه شوند. از این رو امام حسین (ع) به عنوان نوه پیامبر (ص) و امام راستینِ مؤمنان، خود را مجاز به چنین بیعتی نمی‌دانست. اما پس از قتل علنی حسین (ع) دیگر برای همه معلوم شد که اکثر بیعت‌های قبلی که از بزرگان و صحابه گرفته شده بود از روی اختیار نبوده بلکه اجباری بوده است. بنابراین پس از انتشار خبر «قتل حسین (ع) به جرم امتناع از بیعت»، هرکس بیعت کند موجب مشتبه شدن حق و باطل نخواهد شد لذا دیگر بیعت برای اقلیت مخصوصا برای بنی‌هاشم که علنا مقاومت کرده و مصیبت کشیده بودند مجاز بود چون دیگر موجب اشتباه مردم در تشخیص حق و باطل نمی‌شد. با همین منطق بود که امام سجاد(ع) بعد از حدود یک‌سال از شهادت پدرش، وقتی او را مجبور به بیعت کردند امتناع نکرد زیرا دیگر همه مردم می‌دانستند که چنین بیعتی پس از قتل عام بنی هاشم، یک بیعت کاملا اجباری است و مشروعیت واقعی به حکومت نمی‌دهد. اما اگر سیدالشهدا (ع) حتی زیر سایه شمشیر با یزید بیعت می‌کرد بعدا این‌طور تبلیغ می‌شد که «حسین با رضایت خودش بیعت کرده و اجبار و تهدیدی نبوده است» یعنی حقیقت برای بسیاری روشن نمی‌شد. ماجرای شهادت امام حسین(ع) موجب شد «آزادانه بودنِ همه بیعت‌های قبلی و بعدی» زیر سوال رفت چون علنی شد که رویه حکومت اینست که افراد را در دوراهی میان بیعت و قتل، قرار میدهد و هرکس بیعت نکند به قتل می رسد. بنابراین امام سجاد (ع) در ماجرای حرّه که سپاه یزید برای قتل عام مردم مدینه آمده بود، بیعت کرد زیرا چنین بیعتی مثل روغنِ ریخته بود. شهادت حسین (ع) کاری کرده بود که دیگر هیچ بیعتی توانایی و ظرفیت مشروعیت دادن به دستگاه را نداشته باشد بنابراین بر افراد مضطر جایز شد که بیعت کنند. در واقع حکم «بیعت از روی مجبوری» قبل و بعد از عاشورای سال 61 فرق پیدا کرد و دستکم برای اهل بیت (ع) که یکبار بزرگترین هزینه را بخاطر امتناع از بیعت با ظالمِ متجاهر داده بودند جایز شد. ✍ #اسلام_ملکی_معاف ♦️ @MasalNews http://telegram.me/joinchat/BkkqKzu8XTZf57qD6kJl5A