بچه ها(چه بخواهیم چه نخواهیم) به راحتی ، روال عادی زندگی را تغییر می دهند.. آنها زمان و مکان سرشان نمی شود. #بهاره_وقتی_دیر_میخوابد @Masire197

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی @Masire197

من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هرسه مرا نقد و تو را نسیه بهشت #خیام #خطرپذیری_در_سلفی #هیجان_بالا #ریودوژانیرو. @Masire197

مثلا گرسنه باشی و گذرت هم بیفته هندوستان ببینیم @Masire197

گاهی اوقات که مبلمان منزل را جابجا می کنیم و تغییری در دکورِ خانه ایجاد می کنیم برای مدتی حالمان بهتر می شود یا مثلا اگر همیشه برای پخت غذا از یک روش خاص استفاده می کرده ایم برای مدتی روش خود را تغییر دهیم ، 👈🏿 از ایجاد تغییر نترسیم ما مردم از ناشناخته ها می ترسیم و اغلب در برابر تغییر مقاومت می کنیم. باهوش ترین افراد ممکن است به دلیل همین ترس از تغییر،از ایده های منسوخ استفاده کنند . اما برای رسیدن به هدف ، باید ریسک کنیم، اشتباه کنیم و از تجربه های خود درس بگیریم. 👈🏿 به خودمان اجازه تغییر بدهیم . توسعه علم را دنبال کنیم، حقایق و نظریه های جدید را مطالعه کنیم، دانش خود را به طور انتقادی بازنگری کنیم. این به ما کمک می کند که دائم در #مسیر پیشرفت قرار داشته باشیم و نسخه بهتری از خود شویم. مسیر را دنبال کن

از طرد شدن نترسیم چرا که طرد شدن ما رو قوی تر می کنه و نه ضعیف تر... مسیر سنگلاخ زندگی را عاشقانه طی کنیم

خند بر هر درد بی درمان دواست تا می تونی بخند ولی خدائیش به هم نخندیم @Masire197

روزی داریوش بزرگ دستور داد تا همه یونانیان حاضر در کاخ را به حضور او بیاورند...سپس از آنان پرسید به چه بهایی حاضرند جسد پدر خود را پس از مرگ بخورند؟ یونانیان پاسخ دادند که به هیچ قیمتی حاضر به انجام چنین کاری نیستند. داریوش سپس دستور داد هندیان موسوم به گالاتی که والدین خود را پس از مرگ میخوردند به پیشگاه بیاورند! سپس در برابر یونانیان از ایشان پرسید به چه قیمتی حاضرند جسد پدر مرده خود را روی تلی از هیزم گذاشته و بسوزانند. هندیان فریاد بلندی کشیدند و از شاه خواهش کردند که چنین سخنان کفرآمیزی را نگوید... این داستان نشان میدهد که عقاید هرکس فقط از نظر خودش بی‌عیب است، و اگر کسی گمان کند عقیده دیگران نادرست است حق ندارد عقیده خودش را به زور به آنها تحمیل کند. 📓 تاریخ هرودوت؛ کتاب دوم؛ صفحه ۳۷۰ @Masire197