#حکمت 79 #نهج البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ، فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِي صَدْرِ الْمُنَافِقِ، فَتَلَجْلَجُ فِي صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِي صَدْرِ الْمُؤْمِنِ. و درود خدا بر او، فرمود: حڪمت را هر ڪجا ڪه باشد، فراگير، گاهى حڪمت در سينه منافق است و بى تابى نڪن تا بيرون آمده و با همدمانش در سينه مؤمن آرام گيرد.

#حکمت 80 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ، فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ. و درود خدا بر او، فرمود: حڪمت گمشده مؤمن است، حڪمت را فراگير هر چند از منافقان باشد.

#حکمت 81 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ. و درود خدا بر او، فرمود: ارزش هر ڪس به مقدار دانايى و تخصّص اوست. ( سید رضی گوید : اين از ڪلماتى است ڪه قيمتى براے آن تصوّر نمى‌شود، و هيچ حڪمتى هم سنگ آن نبوده و هيچ سخنى، والايى آن را ندارد ).

#حکمت 82 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): أُوصِيكُمْ بِخَمْسٍ لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَيْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَكَانَتْ لِذَلِكَ أَهْلًا: لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ؛ وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا يَعْلَمُ أَنْ يَقُولَ لَا أَعْلَمُ؛ وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ؛ وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ، فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لَا خَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ، وَ لَا [خَيْرَ] فِي إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ. و درود خدا بر او، فرمود: شما را به پنج چيز سفارش مى‌ڪنم ڪه اگر براے آنها شتران را پر شتاب برانيد و رنج سفر را تحمّل ڪنيد سزاوار است: ڪسى از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد، و جز از گناه خود نترسد. و اگر از يڪى سؤال ڪردند و نمى‌داند، شرم نڪند و بگويد نمى‌دانم، و ڪسى در آموختن آنچه نمى‌داند شرم نڪند. و بر شما باد به شڪيبايى، ڪه شڪيبايى، ايمان را چون سر است بر بدن و ايمان بدون شڪيبايى چونان بدن بى سر، ارزشى ندارد.

#حکمت 83 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام) -لِرَجُلٍ أَفْرَطَ فِي الثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَ كَانَ لَهُ مُتَّهِماً-: أَنَا دُونَ مَا تَقُولُ، وَ فَوْقَ مَا فِي نَفْسِكَ. و درود خدا بر او، فرمود: (به شخصى ڪه در ستايش امام افراط ڪرد، و آنچه در دل داشت نگفت) من ڪمتر از آنم ڪه بر زبان آوردے، و برتر از آنم ڪه در دل دارے.

#حکمت 84 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): بَقِيَّةُ السَّيْفِ [أَنْمَى] أَبْقَى عَدَداً وَ أَكْثَرُ وَلَداً. و درود خدا بر او، فرمود: باقى ماندگان شمشير و جنگ، شماره شان با دوام تر، و فرزندانشان بيشتر است

#حکمت 86 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): رَأْيُ الشَّيْخِ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ. وَ [يُرْوَى] رُوِيَ مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ. و درود خدا بر او، فرمود: انديشه پير در نزد من از تلاش جوان خوشايندتر است. (و نقل شده ڪه تجربه پيران از آمادگى رزمى جوانان برتر است).

#حکمت 88 #نهج_البلاغه وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ (علیه السلام) أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ: كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ؛ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله)، وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالاسْتِغْفَارُ؛ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى "وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ". (امام باقر عليه السّلام از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نقل فرمود) دو چيز در زمين مايه امان از عذاب خدا بود: يڪى از آن دو برداشته شد، پس ديگرے را دريابيد و بدان چنگ زنيد، امّا امانى ڪه برداشته شد رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود. و أمان باقى مانده، استغفار ڪردن است، ڪه خداے بزرگ به رسول خدا فرمود: «خدا آنان را عذاب نمى‌ڪند در حالى ڪه تو در ميان آنانى، و عذابشان نمى‌ڪند تا آن هنگام ڪه استغفار مى‌ڪنند ».

#حکمت 89 #نهج_البلاغه و قال (علیه السلام): مَنْ أَصْلَحَ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللَّهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ؛ وَ مَنْ كَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، كَانَ عَلَيْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ. و درود خدا بر او، فرمود: ڪسى ڪه ميان خود و خدا اصلاح ڪند، خداوند ميان او و مردم را اصلاح خواهد ڪرد. و ڪسى ڪه امور آخرت را اصلاح ڪند، خدا امور دنياے او را اصلاح خواهد ڪرد. و ڪسى ڪه از درون جان واعظى دارد، خدا را بر او حافظى است.

#حکمت 91 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تَمَلُّ كَمَا تَمَلُّ الْأَبْدَانُ، فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ [الْحِكْمَةِ] الْحِكَمِ. و درود خدا بر او، فرمود: همانا اين دل ها همانند بدن ها افسرده مى‌شوند، پس براے شادابى دلها، سخنان زيباے حڪمت آميز را بجوييد.

#حکمت 92 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ، وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِي الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ. و درود خدا بر او، فرمود: بى ارزش ترين دانش، دانشى است ڪه بر سر زبان است، و برترين علم، علمى است ڪه در اعضا و جوارح آشڪار است.

#حکمت 93 #نهج_البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): لَا يَقُولَنَّ أَحَدُكُمْ اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفِتْنَةِ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ إِلَّا وَ هُوَ مُشْتَمِلٌ عَلَى فِتْنَةٍ؛ وَ لَكِنْ مَنِ اسْتَعَاذَ فَلْيَسْتَعِذْ مِنْ مُضِلَّاتِ الْفِتَنِ، فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يَقُولُ "وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ" و درود خدا بر او، فرمود: فردے از شما نگويد: خدايا از فتنه به تو پناه مى‌برم، زيرا ڪسى نيست ڪه در فتنه‌اے نباشد. لڪن آن ڪه مى‌خواهد به خدا پناه برد، از آزمايش هاے گمراه ڪننده پناه ببرد، همانا خداے سبحان مى‌فرمايد: «بدانيد ڪه اموال و فرزندان شما فتنه شمايند»؛