🔶فرض کنید شما ظرفی پر از شیر، از مغازه‌ای گرفته و می‌خواهید به منزل ببرید. چون این ظرف پر می‌باشد، بسیار آهسته و با احتیاط کامل حرکت می‌کنید، تا چیزی از شیر بر زمین نریزد. اما اگر در این حال کسی آمد و به شما تنه زد، و نصف ظرف شیر بر زمین ریخت، در این هنگام، دیگر شما در حرکت، احتیاط نمی‌کنید و آهسته نمی‌روید؛ بلکه بدون هیچ هراسی، می‌توانید به سرعت حرکت کنید؛ چون دیگر خوف ریختن شیر وجود ندارد! دربار‌ه‌ی کودکانِ خود نیز سعی کنید کودک شما خیال کند که ظرف حیثیت و حرمت او پر می‌باشد و باید با احتیاط کامل رفتار کند، و تلاش کند کسی به او تنه نزند؛ امّا اگر شما آمدید و به او تنه زدید، دیگر ظرف حرمت و شخصیت او تقلیل خواهد یافت، و طبعاً دیگر نباید توقع داشته باشید که این کودک رفتارش با شما مثل سابق باشد. 🔷پس، این نکته‌ی مهم را فراموش نکنید که گاهی «تغافل» لازم است،تغافل یعنی شما از خطا و اشتباه فرزندتان آگاهی دارید؛ ولی از روی مصلحت، خودتون رو غافل و بی‌خبر نشان می‌دهید! در بسیاری از خطاهای بچه‌ها اولویت با تغافل است. بعضاً حتی نیاز نیست به موضوع به صورت مستقیم اشاره کنیم، چرا که قبح آن خطا برایمان شکسته می‌شود! گاهی باید به وجدان بچه‌ها تلنگر زد و تذکر داد اما کاملاً نامحسوس، بدون اشاره مستقیم و با ذکر یک خاطره! نه با داد و فریاد ...به این معنا که شما از عیوب فرزندان‌تان آگاه باشید، اما کودک شما اطلاع نداشته باشد که شما از عیوب او آگاه هستید. آگاه بودن شما از عیوب فرزندان‌تان خوب است، اما آگاه بودن ایشان از این که شما عیوب وی را می‌دانید، خوب و به صلاح نیست. #تربیت_فرزند #تغافل