تعداد قابل توجهی از مادران از هفته‌ها قبل در صف انتظار قرار گرفتند تا نوزادشان در ۹۹/۹/۹ متولد شود. مادرانی که سلامتی و جانِ فرزندانِ خود را به خطر انداخته‌اند تا لابد در صفحه‌ی اینستا‌ی خود بنویسند که تاریخِ تولّدِ فرزندشان لاکچری‌ست. موجوداتی که فقط به خود فکر می‌کنند، موجوداتی که در تاریخِ تولدِ فرزندِ خود، در انتخابِ اسمِ فرزندِ خود، حتا در تربیت و بزرگ کردنِ آن بچه‌ها صرفا به فکرِ خود، فخر‌فروشی و مُدِ روز هستند. برایش مهم نیست اسمی برای بچه‌ش انتخاب کرده که حتی خودش هم به سختی می‌تواند آن‌را تلفظ کند چه رسد به اطرافیان و اقوام و دوستان. چرا؟ برای این‌که اسمِ بچه‌ش خاص و لاکچری باشد! آن‌قدر خاص که لازم باشد در هر جمعی توضیح دهد این اسمِ محیرالعقول به چه معناست! برایش مهم نیست اساسا فرزندش علاقه‌ای به کلاسِ زبان دارد یا نه، یا این آموختن با چه هدفی و چه چشم‌اندازی‌ست؟! بلکه فرزندش را به کلاس انگلیسی می‌فرستد، چون مُد است، چون دیده جلوی کلاس‌های زبان شلوغ است. یا در حالی‌که خودش تفاوتِ کف‌گیر و سه‌تار را نمی‌داند، اصرار دارد فرزندش به کلاسِ موسیقی برود و زدنِ سازی را یاد بگیرد! چرا؟ چون فکر می‌کند کلاس دارد! نه برای بچه‌ش، که برای خودش! که فیلمِ و عکس ساز زدنِ بچه‌ش را بگذارد روی صفحه‌ش و پزش را بدهد! که توی مهمانی‌های خانوادگی بچه‌ش ساز بزند و او با تبسمی معنادار به جمع نگاه کند که ببینید من چقدر کلاس دارم! بچه‌ش را به انواع و اقسامِ کلاس‌ها می‌فرستد و کودکی و نوجوانی و نشاط و فراغتش را می‌گیرد، تا عقب نیفتد! چه کسی؟ بچه؟ نه، خودش! خودش عقب نیفتد. موضوع فقط خودش است. چرا؟ چون هیچ فضیلت و دانش و هنری ندارد که ارایه کند، چون خودش از عقده لبریز است، چون می‌خواهد خودش را عرضه کند و به نمایش بگذارد، پس می‌رود سراغِ تاریخِ تولد لاکچری، اسمِ عجیب‌و‌غریب و کارهایی که به عقلِ جن هم نمی‌رسد. باور نکنید موجوداتی که برای خودنمایی به فرزندان خود رحم نمی‌کنند، همه‌ی این کارها را جز از برای خود انجام می‌دهند! #کمال_رستمعلی