❇️ #تفسیر_آیه هنگامى که این جمعیت از بنى اسرائیل در برابر این آزمایش بزرگ که با زندگى آنان کاملاً آمیخته بود قرار گرفتند، به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول که اکثریت را تشکیل مى دادند، به مخالفت با این فرمان الهى برخاستند. گروه دوم که قاعدتاً اقلیت کوچکى بودند، در برابر گروه اول به وظیفه امر به معروف و نهى از منکر قیام کردند. گروه سوم، ساکتان و بى طرفان بودند، که نه همگامى با گناهکاران داشتند و نه وظیفه نهى از منکر را انجام مى دادند. در آیه مورد بحث، گفتگوى این گروه را با نهى کنندگان شرح مى دهد و مى فرماید: به خاطر بیاور هنگامى که جمعى از آنها به جمع دیگرى گفتند: چرا قومى را اندرز مى دهید که خداوند سرانجام آنها را هلاک مى کند و یا به عذاب دردناکى کیفر خواهد داد (وَ إِذْ قالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْماً اللّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذاباًشَدیداً). 🌼🌼🌼 و آنها در پاسخ گفتند: ما به خاطر این نهى از منکر مى کنیم که وظیفه خود را در پیشگاه پروردگارتان انجام داده و در برابر او مسئولیتى نداشته باشیم، به علاوه شاید سخنان ما در دل آنها مؤثر افتد و دست از طغیان و سرکشى بردارند (قالُوا مَعْذِرَةً إِلى رَبِّکُمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ). از جمله بالا چنین استفاده مى شود: اندرزدهندگان براى دو هدف این کار را انجام مى دادند: یکى به خاطر این که در پیشگاه خدا معذور باشند و دیگر این که شاید در دل گنهکاران مؤثر افتد. مفهوم این سخن چنین است که حتى اگر احتمال تأثیر هم ندهند باید از پند و اندرز خوددارى ننمایند، در حالى که معروف این است: شرط وجوب امر به معروف و نهى از منکر احتمال تأثیر است. 🌼🌼🌼 ولى باید توجه داشت گاهى بیان حقایق و وظائف الهى بدون احتمال تأثیر نیز واجب مى شود و آن در موردى است که اگر حکم خدا گفته نشود و از گناه انتقاد نگردد، کم کم به دست فراموشى سپرده مى شود، بدعت ها جان مى گیرند و سکوت دلیل بر رضایت و موافقت محسوب مى شود، در این گونه موارد لازم است حکم پروردگار آشکارا همه جا گفته شود هر چند اثرى در گنهکاران نگذارد. این نکته نیز شایان توجه است که نهى کنندگان مى گفتند: مى خواهیم در پیشگاه پروردگارتان معذور باشیم، گویا اشاره به این است که شما هم در پیشگاه خدا مسئولیت دارید و این وظیفه تنها وظیفه ما نیست، وظیفه شما نیز مى باشد. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۴، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه در این آیه مى‌فرماید: سرانجام، دنیاپرستى بر آنان غلبه کرد و هنگامى که فرمان خدا را به دست فراموشى سپردند، آنها که از گناه نهى مى‌کردند را رهائى بخشیدیم، ولى ستمکاران را به کیفر سختى به خاطر فسق و گناهشان مبتلا ساختیم (فَلَمّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذینَ یَنْهَوْنَ عَنِالسُّوءِ وَ أَخَذْنَاالَّذینَ ظَلَمُوا بِعَذاب بَئیس بِما کانُوا یَفْسُقُونَ) شک نیست این فراموشى، فراموشى حقیقى که موجب عذر است نبود، بلکه آن چنان بى اعتنائى به فرمان خدا کردند که گوئى به کلى آن را فراموش نموده‌اند. 🌼🌼🌼 ظاهر آیات فوق این است که از آن سه گروه (گنهکاران، ساکتان و اندرزدهندگان) تنها گروه سوم از مجازات الهى مصون ماندند و به طورى که در روایات آمده است: آنها هنگامى که دیدند اندرزهایشان مؤثر واقع نمى شود ناراحت شدند و گفتند: ما از شهر بیرون مى‌رویم، شب هنگام به بیابان رفتند و اتفاقاً در همان شب کیفر الهى دامان دو گروه دیگر را گرفت. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۵، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه سپس مجازات آنها را چنین شرح مى‌دهد: هنگامى که در برابر آنچه از آن نهى شده بودند، سرکشى کردند به آنها گفتیم: به شکل میمون هاى طرد شده در آئید (فَلَمّا عَتَوْا عَنْ ما نُهُوا عَنْهُ قُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئینَ). 🌼🌼🌼 روشن است امر کُونُوا: «بوده باشید» در اینجا یک فرمان تکوینى است، همانند: إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُون #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۶، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه پراکندگى یهود این آیات در حقیقت اشاره به قسمتى از کیفرهاى دنیوى آن جمع از یهود است که در برابر فرمان هاى الهى قد علم کرده، و حق و عدالت و درستى را زیر پا گذاردند. نخست مى فرماید: به خاطر بیاور زمانى که پروردگار تو اعلام داشت که بر این جمعیت گنهکار، عده اى را مسلط مى کند، که به طور مداوم تا دامنه قیامت آنها را در ناراحتى و عذاب قرار دهند (وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیَبْعَثَنَّ عَلَیْهِمْ إِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ مَنْ یَسُومُهُمْ سُوءَالْعَذابِ). 🌼🌼🌼 تَأَذَّنَ و أَذَّنَ هر دو به معنى اعلام کردن است و به معنى سوگند یاد کردن نیز آمده است، در این صورت معنى آیه چنین مى شود: خداوند سوگند یاد کرده است که تا دامنه قیامت چنین اشخاصى در ناراحتى و عذاب باشند. از این آیه استفاده مى شود که این گروه سرکش، هرگز روى آرامش کامل نخواهند دید، هر چند براى خود حکومت و دولتى تأسیس کنند، باز تحت فشار و ناراحتى مداوم خواهند بود، مگر این که به راستى، روش خود را تغییر دهند، و دست از ظلم و فساد بکشند. و در پایان آیه اضافه مى کند: پروردگار تو هم مجازاتش براى مستحقان، سریع است و هم نسبت به خطاکاران توبه کار، آمرزنده و مهربان (إِنَّ رَبَّکَ لَسَریعُ الْعِقابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحیمٌ). این جمله نشان مى دهد: خداوند راه بازگشت را به روى آنان باز گذارده، تا کسى گمان نبرد که سرنوشت اجبارى توأم با بدبختى و کیفر و مجازات براى آنها تعیین شده است. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۷، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه در این آیه به #پراکندگى_یهود در جهان اشاره کرده مى فرماید: ما آنها را در زمین متفرق ساختیم و به گروه هاى مختلفى تقسیم شدند که بعضى از آنها صالح بودند، به همین دلیل هنگامى که فرمان حق و دعوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) را شنیدند، ایمان آوردند، و جمعى دیگر چنین نبودند و حق را پشت سر انداختند و براى تأمین زندگى مادى خود از هیچ کارى فروگذار نکردند (وَ قَطَّعْناهُمْ فِی الأَرْضِ أُمَماً مِنْهُمُ الصّالِحُونَ وَ مِنْهُمْ دُونَ ذلِکَ). 🌼🌼🌼 باز در این آیه، این حقیقت تجلّى مى کند که اسلام هیچ گونه خصومتى با نژاد یهود ندارد و به عنوان پیروان یک مکتب و یا وابستگان به یک نژاد، آنها را محکوم نمى نماید، بلکه مقیاس و معیار سنجش را اعمال آنها قرار مى دهد. سپس اضافه مى کند: ما آنها را با وسائل گوناگون، نیکى ها و بدى ها آزمودیم شاید بازگردند (وَبَلَوْناهُمْ بِالْحَسَناتِ وَ السَّیِّئاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ). گاهى آنها را تشویق کردیم و در رفاه و نعمت قرار دادیم، تا حسّ شکرگزارى در آنها برانگیخته شود و به سوى حق باز آیند. و گاهى به عکس، آنها را در شدائد، سختى ها و مصائب فرو بردیم، تا از مرکب غرور، خودپرستى و تکبر فرود آیند و به ناتوانى خویش پى برند، شاید بیدار شوند و به سوى خدا بازگردند، و هدف در هر دو حال، تربیت، هدایت و بازگشت به سوى حق بوده است. بنابراین حسنات هر گونه نعمت و رفاه و آسایشى را شامل مى شود همان طور که سیئات هر گونه ناراحتى و شدت را فرا مى گیرد، و محدود ساختن مفهوم این دو، در دایره معینى هیچ گونه دلیل ندارد. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۸، سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه 🌸 پاداش مصلحان ضایع نخواهد شد.. در آیات گذشته، سخن از نیاکان آنها بود، ولى در آیه فوق، بحث از فرزندان و اخلاف آنها به میان آمده است. نخست یادآور مى شود که بعد از آنان فرزندانى جانشینشان شدند که کتاب آسمانى یعنى تورات را از پیشینیان خود به ارث بردند، اما با این حال، فریفته متاع بى ارزش این جهان ماده شدند، حق و هدایت را با منافع مادى خویش معاوضه مى کردند (فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْکِتابَ یَأْخُذُونَ عَرَضَ هذَا الأَدْنى). خَلْف (بر وزن حرف) ـ چنان که بعضى از مفسران گفته اند ـ غالباً به معنى فرزندان ناصالح است در حالى که خَلَف (بر وزن شرف) به معنى فرزند صالح مى آید. 🌼🌼🌼 پس از آن، اضافه مى کند: هنگامى که آنها در کشمکش وجدان از یک سو، و منافع مادى از سوى دیگر قرار مى گیرند، دست به دامن امیدهاى کاذب زده، مى گویند (ما این منفعت نقد را مشروع یا نامشروع به چنگ مى آوریم خداوند، رحیم و مهربان است) به زودى مورد بخشش و غفران قرار خواهیم گرفت (وَ یَقُولُونَ سَیُغْفَرُ لَنا). این جمله نشان مى دهد آنها بعد از انجام چنین کارى یک نوع پشیمانى زودگذر و حالت توبه ظاهرى به خود مى گرفتند، ولى به طورى که قرآن مى فرماید: این ندامت و پشیمانى آنها به هیچ وجه ریشه دار نبوده است، به همین دلیل مى فرماید: اگر سود مادى دیگرى همانند آن به دستشان مى آمد، آن را مى گرفتند (وَ إِنْ یَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ یَأْخُذُوهُ). عَرَض (بر وزن غرض) به معنى موجود عارضى، کم دوام و ناپایدار است و به متاع جهان ماده از این رو عَرَض گفته اند که معمولاً ناپایدار است. روزى به سراغ انسان مى آید، آن چنان که حسابش از دست مى رود، و روزى آن چنان از دسترس انسان دور مى شود که در انتظار ذره اى از آن، آه مى کشد، به علاوه اصولاً همه نعمت هاى این جهان ناپایدار و فناپذیر است. 🌼🌼🌼 در هر حال این جمله به رشوه خوارى هاى جمعى از یهود، و تحریف آیات آسمانى به خاطر آن، و فراموش کردن احکام پروردگار به خاطر تضاد با منافع آنها اشاره مى کند. لذا به دنبال آن مى فرماید: آیا پیمان کتاب خدا از آنها گرفته نشده که بر خدا دروغ نبندند و احکام او را تحریف نکنند و جز حق چیزى نگویند ؟! (أَ لَمْ یُؤْخَذْعَلَیْهِمْ میثاقُ الْکِتابِ أَنْ لایَقُولُوا عَلَى اللّهِ إِلاَّ الْحَقَّ). سپس مى فرماید: اگر آنها از آیات الهى آگاهى نداشتند و دست به این اعمال خلاف مى زدند، ممکن بود براى خودشان عذرى بسازند، ولى اشکال کار این است که آنها کراراً محتویات تورات را دیده و فهمیده بودند (وَ دَرَسُوا ما فیهِ). در عین حال آن را ضایع ساختند و فرمانش را پشت سر انداختند. دَرَسُوا از ماده دَرْس در لغت، به معنى تکرار چیزى است و از آنجا که به هنگام مطالعه و فرا گرفتن چیزى از استاد و معلم، مطالب تکرار مى گردد به آن، درس گفته شده است، و نیز اگر مى بینیم کهنگى و فرسودگى را درس و اندراس مى گویند به خاطر آن است که باد و باران و حوادث دیگر پى درپى بر بناهاى کهنه، گذشته و آنها را فرسوده ساخته است. سرانجام، مى فرماید: اینها اشتباه مى کنند، و این اعمال و متاع ها سودى براى آنها نخواهد داشت، بلکه سراى دیگر براى پرهیزکاران بهتر است (وَ الدّارُ الآْخِرَةُ خَیْرٌ لِلَّذینَ یَتَّقُونَ). آیا شما حقایقى به این روشنى را درک نمى کنید؟ (أَ فَلا تَعْقِلُونَ). #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۶۹، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه در برابر گروهی که در آیه قبل به آنها اشاره شد، در این آیه از گروه دیگری یاد مى‌کند که آنها نه تنها از هر گونه تحریف و کتمان آیات الهى بر کنار بودند، که به آن تمسک جسته و مو به مو آنها را اجرا کردند، قرآن این جمعیت را مصلحان جهان نام نهاده، اجر و پاداش مهمى براى آنها قائل شده و درباره آنها چنین مى فرماید: کسانى که تمسک به کتاب پروردگار جویند و نماز را برپا دارند، پاداش بزرگى خواهند داشت; زیرا ما پاداش مصلحان را ضایع نخواهیم ساخت (وَ الَّذینَ یُمَسِّکُونَ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ إِنّا لانُضیعُ أَجْرَالْمُصْلِحینَ). 🌼🌼🌼 در این که منظور از این کتاب، تورات است یا قرآن مجید، مفسران دو گونه تفسیر دارند ولى با توجه به آیات گذشته، ظاهر این است که اشاره به گروهى از بنى اسرائیل باشد که حساب خودشان را از افراد گمراه جدا ساختند. البته شک نیست که تمسک جستن به تورات، یا انجیل ـ با توجه به بشاراتى که در آنها راجع به پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) آمده است ـ از ایمان به این پیامبر جدا نخواهد بود. 🌼🌼🌼 تعبیر به یُمَسِّکُون که به معنى تمسک جستن است، نکته جالبى را در بر دارد; زیرا تمسک به معنى گرفتن و چسبیدن به چیزى براى حفظ و نگهدارى آن مى باشد، و این صورت حسّى آن است، و صورت معنوى آن این است که انسان با کمال جدیت پایبند به عقیده و برنامه اى باشد و در حفظ و حراست آن بکوشد. تمسک به کتاب الهى این نیست که انسان صفحات قرآن و تورات و یا کتاب دیگرى را محکم در دست بگیرد، و در حفظ و حراست جلد و کاغذ آن بکوشد، بلکه تمسک واقعى آن است که اجازه ندهد کمترین مخالفتى با آن از هیچ سو انجام شود و در تحقق یافتن مفاهیم آن از جان و دل بکوشد. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۰، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه آخرین سخن درباره #قوم_یهود نَتَقْنا از ماده نَتْق (بر وزن قَلْع) در اصل، به معنى کندن چیزى از جایش و به سوى دیگرى پرتاب کردن است، به زنانى که زیاد فرزند مى آورند نیز ناتق مى گویند; زیرا به آسانى فرزند را از محیط رحم جدا کرده و به خارج مى گذارند. این آیه آخرین آیه اى است که در این سوره پیرامون زندگى بنى اسرائیل سخن مى گوید و در آن سرگذشت دیگرى را به جمعیت یهود یادآور مى شود، سرگذشتى که هم درس عبرت است و هم دلیل بر سپردن یک پیمان، مى فرماید: به خاطر بیاورید هنگامى که کوه را بالاى سر آنها قرار دادیم، آن چنان که گوئى سایبانى بر سر آنها بود (وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ کَأَنَّهُ ظُلَّةٌ). آن چنان که آنها گمان بردند بر سرشان سقوط خواهد کرد (وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ). وحشت و اضطراب سراسر وجودشان را گرفت و به تضرع افتادند. در همان حال به آنها گفتیم: آنچه را از احکام به شما داده ایم با جدیت و قوت بگیرید (خُذُوا ماآتَیْناکُمْ بِقُوَّة). و آنچه در آن آمده است به خاطر داشته باشید تا پرهیزگار شوید (وَ اذْکُرُوا ما فیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ). از کیفر خدا بترسید و به پیمان هائى که در آن از شما گرفته ایم عمل کنید. 🌼🌼🌼 این آیه، با تفاوت مختصرى در سوره بقره آیه ۶۳ گذشت، هنگامى بود که موسى(علیه السلام) از کوه طور باز مى گشت و احکام تورات را با خود مى آورد. هنگامى که وظایف واجب و دستورات حلال و حرام را به قوم خود اطلاع داد، آنها تصور کردند عمل به این همه وظائف کار مشکلى است و به همین جهت بناى مخالفت و نافرمانى را گذاردند. در این هنگام، قطعه عظیمى از کوه بالاى سر آنها قرار گرفت آنها چنان در وحشت فرو رفتند که دست به دامن موسى(علیه السلام)زدند، موسى(علیه السلام) در همان حال گفت: اگر پیمان وفادارى به این احکام ببندید، این خطر برطرف خواهد شد، آنها تسلیم شدند، در پیشگاه خدا سجده کردند و بلا از سر آنها گذشت. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۱، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه پیمان نخستین و #عالم_ذر آیات فوق در حقیقت اشاره اى به توحید فطرى و وجود ایمان به خدا در اعماق روح آدمى است و به همین جهت بحث هائى را که در آیات گذشته این سوره در زمینه توحید استدلالى بوده است تکمیل مى کند. گر چه در تفسیر این آیه بحث ها و گفتگوهاى فراوان و داغى در میان مفسران به راه افتاده، و احادیث گوناگونى در این باره وارد شده، ولى ما سعى مى کنیم، نخست تفسیر اجمالى آیه، و بعد مهم ترین بحث هاى مفسران و سپس انتخاب خودمان را به طور فشرده و مستدل در اینجا بیاوریم. خداوند روى سخن را در این آیه به پیامبر(صلى الله علیه وآله) کرده، نخست چنین مى فرماید: به خاطر بیاور موقعى را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذریه آنها را بر گرفت و آنها را گواه بر خویشتن نمود و از آنها پرسید: آیا من پروردگار شما نیستم؟ آنها همگى گفتند: آرى، گواهى مى دهیم (وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى شَهِدْنا). 🌼🌼🌼 ذُرِّیَّة چنان که دانشمندان لغت گفته اند، در اصل به معنى فرزندان کوچک و کم سن و سال است. ولى غالباً به همه فرزندان گفته مى شود، گاهى به معنى مفرد و گاهى به معنى جمع استعمال مى گردد اما در اصل، معنى جمعى دارد. درباره ریشه اصلى این لغت احتمالات متعددى داده شده است: بعضى آن را از ذَرْء (بر وزن زرع) به معنى آفرینش مى دانند بنابراین مفهوم اصلى ذُرِّیَّة با مفهوم مخلوق و آفریده شده برابر است. و بعضى آن را از ذَرّ (بر وزن شرّ) که به معنى موجودات بسیار کوچک همانند ذرات غبار و مورچه هاى بسیار ریز مى باشد دانسته اند، از این نظر که فرزندان انسان نیز در ابتداء از نطفه بسیار کوچکى آغاز حیات مى کنند. سومین احتمال که درباره آن داده شده، این است که از ماده ذَرْو (بر وزن مرو) به معنى پراکنده ساختن گرفته شده و این که فرزندان انسان را ذریّه گفته اند به خاطر آن است که آنها پس از تکثیر مثل، به هر سو در روى زمین پراکنده مى شوند. پس از آن به هدف نهائى این سؤال و جواب و گرفتن پیمان از فرزندان آدم در مسأله توحید اشاره نموده، مى فرماید: این کار را خداوند به این جهت انجام داد که در روز قیامت نگوئید ما از این موضوع (توحید و شناسائى خدا) غافل بودیم (أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنّا کُنّا عَنْ هذا غافِلینَ). #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۲، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه در این آیه اشاره به هدف دیگر این پیمان (پیمان در عالم ذر) کرده، مى‌فرماید: این پیمان را به خاطر آن گرفتیم که نگوئید پدران ما پیش از ما بت پرست بودند و ما هم فرزندانى بعد از آنها بودیم و چاره اى جز تبعیت از آنها نداشتیم آیا ما را به گناه افراد بیهوده کار، مجازات مى‌کنى؟ (أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَکَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ کُنّا ذُرِّیَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ أَ فَتُهْلِکُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ). #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۳، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه آرى، این گونه ما آیات را توضیح مى‌دهیم و روشن مى‌سازیم تا بدانند نور توحید از آغاز در روح آنها بوده، شاید با توجه به این حقایق به سوى حق باز گردند. (وَ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الآْیاتِ وَ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ). #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۴، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی

❇️ #تفسیر_آیه در این آیات، اشاره به یکى دیگر از داستان هاى بنى اسرائیل شده است که الگو و نمونه براى همه کسانى که داراى چنین صفاتى هستند، محسوب مى شود. همان طور که در لابلاى تفسیر آیات خواهیم خواند، مفسران احتمالات متعددى درباره کسى که این آیات پیرامون او سخن مى گوید داده اند، ولى بدون شک مفهوم آیه، همانند سایر آیاتى که در شرائط خاصى نازل مى گردد، کلى و همگانى و عمومى است. در آیه نخست روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله) کرده مى فرماید: داستان آن کس که آیات خود را به او دادیم ولى سرانجام از آنها خارج شد و گرفتار وسوسه هاى شیطان گشت و از گمراهان گردید، براى آنها بخوان (وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذی آتَیْناهُ آیاتِنا فَانْسَلَخَ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ فَکانَ مِنَ الْغاوینَ). 🌼🌼🌼 این آیه به روشنى اشاره به داستان کسى مى کند که نخست در صف مؤمنان بوده و حامل آیات و علوم الهى گشته، سپس از این مسیر گام بیرون نهاده، به همین جهت شیطان به وسوسه او پرداخته، و عاقبت کارش به گمراهى و بدبختى کشیده شده است. تعبیر انْسَلَخَ که از ماده انسلاخ در اصل، به معنى از پوست بیرون آمدن است، نشان مى دهد: آیات و علوم الهى در آغاز چنان به او احاطه داشته که همچون پوست تن او شده بود، اما ناگهان از این پوست بیرون آمد و با یک چرخش تند، مسیر خود را به کلى تغییر داد! از تعبیر فَاَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ چنین استفاده مى شود که در آغاز شیطان تقریباً از او قطع امید کرده بود; چرا که او کاملاً در مسیر حق قرار داشت، اما پس از انحراف مزبور، شیطان به سرعت او را تعقیب کرده، به او رسید، بر سر راهش نشست و به وسوسه گرى پرداخت، و سرانجام او را در صف گمراهان و شقاوتمندان قرار داد. #تفسیر_نمونه ذیل آیه ۱۷۵، #سوره_اعراف 🇮🇷 @masjed_pardis|مسجدالمهدی