💢 چند کلمه با استاد گرانقدر؛ آیت الله علیدوست(زیدعزه) 🖊ابوالفضل محقق خراسانی 1️⃣ بیان مسئله: استاد علیدوست اخیراً در بیانیه ای با عنوان «دفاعی عقیم و پرهزینه» نسبت به تشبیه جمهوری اسلامی به حکومت علوی واکنش نشان داده و این کار را نادرست دانسته، در ضمن آن مطالبی را نیز بیان داشته اند. در این باره نکاتی چند محضر ایشان و دیگران خوانندگان محترم تقدیم می گردد: 2️⃣ ضرورت اولویت بندی موضوعی در مقام نقد: در چند ماهه اخیر (بعد از فعال شدن سیرک زن، زندگی، آزادی) شاهد جرایم و فجایع متعددی در حوزه های مختلفی بودیم: آتش زدن قرآن کریم، به سخره گرفتن احکام الهی و فقه اسلامی و انکار شرعیّت احکام مسلّمی همچون حجاب و پوشش اسلامی، توهین های بیشرمانه و فحش های ناموسی به حریم ولایت و نظام اسلامی، به خاک و خون کشیده شدن جوانان، طلاب و روحانیون در بحبوحه شرارت اشرار، فوران لختی و بی حجابی و بی عفتی در شهرهای مختلف از جمله قم مقدس، کمپین های مختلف علیه عزاداری محرم و شبهات و حرکات زشت و زننده نسبت به آن و... که سوگمندانه عاملان یا حامیان برخی از این فجایع نیز عمامه به سرهایی در حوزه بوده اند! تا جایی که بنده اطلاع دارد، اقدام یا بیانیه ای از سوی استاد گرانقدر در این موارد مشاهده نشده است. به لحاظ ارزشی، آیا عکس المعل نشان دادن به این موارد ضرورت دارد یا پاسخ به بیان یک سخنران، که در منبری گفته است «در حکومت علوی نیز نقایصی وجود داشته است»؟! 3️⃣ لزوم خودداری از برخورد گزینشی با جریان ها و افراد در مقام نقد: با فرض پذیرش دیدگاه استاد ارجمند در مورد خطا بودن مقایسه حکومت علوی و جمهوری اسلامی، چگونه می شود وقتی دیدگاه ها و رویکردهای سخیف و ضعیف در مورد اهل بیت عصمت و طهارت عموماً و حکومت علوی خصوصاً، بر زبان سکولارها و درماندگان سیاسی حوزوی و غیر حوزوی جاری، و در رسانه های مختلف منتشر می شود، ایشان عکس العملی نشان نمی دهند و در مقام دفاع بر نمی آیند، اما اگر یک سخنران انقلابی در گوشه ای، با مستندات علمی و تاریخی در مقام تحلیل و مقایسه (صواب یا ناصواب) حکومت علوی و جمهوری اسلامی برآید، خاطر ایشان آزرده شده، دست به قلم می شوند؟! 4️⃣ خروج از دائره نقد علمی و سیاسی کاری: اگر دامنه نقد استاد گرانقدر به مناقشه در مقایسه فوق الذکر محدود بود، می شد بیانیه ایشان را به عنوان یک «نقد علمی» تلقی کرد، اما آنگاه که عنان قلم رها شده و به سمت تهمت به نظام و رهبری می رود، نوشته ایشان به یک «بیانیه سیاسی» شبیه تر می شود تا نقد علمی!! امیدوارم استاد ارجمند با عدم اطلاع از معنای اصطلاحی «خودتحریمی»، که این روزها وِرد زبان غربگرایان و تئورسین های وابستگی است، این اصطلاح را به کار برده باشند! آشنایان با ادبیات سیاسی روز، به خوبی می دانند که این اصطلاح، کلید واژه «گفتمان سازش» است که در مقابل «گفتمان مقاومت» استفاده می شود. تهمت خودتحریمی به نظام، در واقع توهین به سیاست مقاومت در مقابل جبهه استکبار و تئوریزه کردن وادادگی در مقابل دشمنان اسلام و ایران است. با شناختی که از استاد گرانقدر دارم، بعید است ایشان چنین معنایی را از این واژه اراده کرده باشند! 5️⃣ بایستگی رعایت انصاف در نقد: واقعیت آن است که استاد علیدوست فقیهی نواندیش و آشنا به مباحث روز است، فقیهی در میدان که در مقام فقاهت اقتضائات زمانی و مکانی را به درستی فهم و آن را رگ و پوست فقه و فقاهت خویش دوانده است! ایشان با آشنایی عمیقی که با تاریخ اسلام و تشیع دارد، از عمق وجود قدردان نعمت حکومت اسلامی با محوریت فقه و کارگزاری فقیه عادل است، نعمتی که گذشتگان از فقها در طول تاریخ تشیع، آرزوی زیست در این فضا را داشته اند. اما در عجبم که چگونه ایشان در بیانیه شبه سیاسی خود، حامیان و مدافعان نظام را با تعبیر کنایی «صاحبان احساس تکلیف در اینباره» می نوازند! ایشان نیک می‏دانند و در چند ساله اخیر، به عیان و از نزدیک مشاهده کرده اند که جوانان انقلابی حوزوی و غیر حوزویِ مدافع نظام (بدون التفات به عملکرد ناصحیح برخی از مسئولین و دولت ها)، بی هیچ چشم داشتی، به هزینه کردن جان و مال و آبروی خود، در راه دفاع از نظام مشغولند! آیا چنین مواجهه ای با این جریان، صحیح است؟ #نقد #استاد_علیدوست @SedayQom_ir