پندیات #شرف_انسان هر که آمد به جهان حکم خدا میمیرد چه غنی باشد و یا از فقرا میمیرد به گمانت نرسد عمر بشر جاوید است عاقبت روی قضا شاه و گدا میمیرد گیرم از امر خدا عمر تو چون نوح شود عمر انسان را نباشد چون بقا میمیرد شرف و عزّت انسان جوانمردی اوست همچو حاتم یا چنان شمر دغا میمیرد مرد آزاده نگردد به جهان عبد کسی سر دهد مثل حسین راه خدا میمیرد عاقبت مأمور حق جان بشر میگیرد بین بستر یا که در روی هوا میمیرد در شگفتم که چرا دل به جهان میبندد با وجودی کس و کارش همه جا میمیرد دل بُوَد خانهٔ حق پس تو به اغیار مده خانه گر جای صنم گشت . ضیا میمیرد حبّ دنیا به یقین ریشهٔ هر عصیان است ندهی گر که به بیمار دوا میمیرد آدمی صید و اجل هست یقین صیادش زیر چنگال و در این دام بلا میمیرد خوش به حال آنکه نام نیک او ماند به جا نی بشر بلکه همین ارض و سماء میمیرد کی شود یار سفر کرده به ما برگردد زود بیا ای گل زهرا دل ما میمیرد در مثل باشی تو آب دل ما هم ماهی ماهی از آب اگر گشت جدا. میمیرد توشه از بهر سفر بند (صفا) هوشیار باش غیر حق هر چه بود ملک خدا میمیرد شاعر قاسم جناتیان @masjedjamehkadkan