زن را بگذاریم طاقچه! الگوی سوم زن و استفاده زینتی از زن. گویی این سخن امام موسی صدر، وصف حال و روز همین روزهای زن است. همین روزهایی که بنا به گردش روزگار و تداول ایام، زن تیتر اول خیلی از حوزه های فعالیت شده و نخبگان و غیرنخبگان، سیاستمداران و اقتصادپردازن، هنرمندان و اندیشه‌ورزان به او می‌پردازند با اسم الگوی سوم یا بدون آن. اما هرکسی از ظن خود شد یار زن از درون او نجُست استعدادهای او. زن هنوز هم در فاهمه عمومی جامعه کالاست، نه انسان. تنها تفاوتی که در سیر تاریخ و گفتمان‌های گوناگون اتفاق افتاده، این است که هر بار رنگ و بوی کالا بودنش عوض می‌شود و نحوه برخورد با این کالا به تبع آن. یک بار کالای ارزشمند است و باید برود در پَس‌تو، یک‌بار کالای جنسی است و باید بیاد به در دسترس استفاده، یک‌بار کالای باهوشی است و باید بیاید به خدمت سودای چرخه ثروت، یک‌بار هم با نقاب الگوی سوم کالای افتخار آمیزی است و باید آراسته شود به زینت موفقیت و گذاشته شود سر طاقچه تا بتوانیم پز بدهیم، شاید زمانی هم قدیسه‌ و الهه‌ای شود که باید برود در آسمان طبقه پنجم بنشیند و شان خدایی خود را حفظ کند تا پرستیده شود و الا از عرش به فرش کوبانده می‌شود. هنوز هم مرد امروز می‌خواهد چیزی را اثبات کند و برای هدفش زن را به سلطه درمی‌آورد. ای زن! بیا و زن موفقی باش تا به تو افتخار کنم و بگویم من به زن آزادی دادم و کمک کردم به اینجا برسد. اما کدام آزادی و کدام موفقیت؟ آن که خود تشخیص می‌دهد یا آن که برای او می‌سازید! او را از زنانگی و فرصت‌های مادرانگی‌اش برای پیرامونش به اسم موفقیت دور می‌کنید و آیا این کار جز استعمار و استثمار است؟ جز کوتاه کردن عمر زن است؟ جز تنگ شدن فرصت‌های زندگی برای اوست؟ در این میان اگر زنی نپذیرد به نقشه طراحی شده مردان و ساختار استعماری آنان تن دهد و قواعد مردانه‌نگر آنان را بازتولید کند و بزند زیر میز دنیای رقابت‌جوی متعفن آنان، زن بی لیاقتی است. این زن اگر با تلاش خود به هر جایی برسد هیچ ارزشی در ساختارها ندارد چون در زمین اصلی بازی نکرده و فرایند تشخیص زمین اصلی چیست؟ زمین اصلی کدام است؟ سوال اصلی این است. الگوی سوم زن همواره مردانه فهم شده است یا دست کم فهم‌های رایج از آن مردانه‌نگر است و خوانش‌های زنانه و یا متعادل از آن به وضوح به حاشیه‌ی بی توجهی رانده می‌شوند. هرکس توانست خود را به تخاطب و تفاهم مردان برساند شنیده می‌شود و هر کس ساز مخالف بنوازد زن نفهمی است. و الا الگوی سوم تا کنون باید مشکلات را حل کرده بود. حرف اصلا این نیست که زن باید چه کند؟ در دنیای امروز موفق بشود یا نشود؟ بچه‌دار بشود یا نشود؟ مجرد باشد یا متاهل باشد؟ فعالیت اجتماعی و سیاسی و اقتصادی بکند یا در خانه بماند و از این دست سوالات تاریخ گذشته ی ایراددار. حرف سر این است که زن مادامی که کالا پنداشته می‌شود، هنوز دعوای اول بر جای خود باقی است. هنوز زمانه‌ای است که باید بر انسان بودن زن پا بفشاریم و این گزاره به نظر بدیهی را اثبات کنیم. عناصر هستی‌بخش به انسان چیست؟ آیا جز نحوه و نوع تاثیر او بر پیرامون از راه دیگری می‌توان اثر انسان بودن او را دید؟ اثر انسان مونث در دنیای امروز کو؟ برخی می‌گویند اراده و آگاهی، بله اراده ولی اراده‌ی تحت سلطه را چه سود؟ اراده‌ی محدود به انتخاب چند گزینه‌ی محدود چه سود؟ آگاهی بله ولی آگاهی تحت سلطه رسانه چه سود. زن امروز در رنج است و امروز از هر روز دیگر بیشتر در رنج است. طاقچه‌های فرمایشی که برای او آراسته اند و از او می‌خواهند بر آن بنشیند تا به او افتخار کنند و صدایش هم درنیاد، گواه بر این مدعاست. زنانی که به ساختار حاکمیت اعم از مجلس و غیره راه می‌یابند، ولی طرفی نمی‌بندند و دل پر دردی دارند گواه این ماجراست. انواع منصب‌هایی که به زنان سپرده می‌شود اما آنان را در عمل مجبور می‌کند مردانه عمل کنند گواه این ماجراست. زنان مادامی که سهمی در سازندگی جهان نداشته باشند تحت سلطه قواعد بازی مردانه‌اند. ستیزه‌جویی، رقابت‌جویی، برتری طلبی، زیرآب زنی، منفعت‌طلبی مادی، بخواهیم و نخواهیم روح حاکم بر دنیای ماست و وقتی در این بازی قدرت این قواعد را رعایت می‌کنیم عروسک خیمه‌شب بازی‌ای بیش نیستیم. استکبار سیتزی هنوز هم ادامه دارد، راه امام و انقلاب هنوز ناتمام است. در این دنیا مردان خوب هیولا نیستند، آنان خود آسیب‌دیده‌ی دنیای ناقواره‌ای هستند که ساخته‌اند. الگوی سوم زن را باید از نو بازخوانی کرد و فهمید، فهم‌ها و خوانش‌های موجود از آن هیچ کدام راهگشا نبوده و نیست. @BanooAmin

. این پست یک دعوت‌نامه‌ست! 🗞️ امسال قراره روایت‌ها و یادداشتهای قرآنی ماه مبارک رمضان رو از بین متن‌های شما انتخاب کنیم. پس اگه دوست دارید واسه آیه‌جان بنویسید، الان وقتشه. ❤️ 🔹١. قالب روایت: شما می‌تونید از تجربه و مواجههٔ خودتون یا نزدیکان‌تون با آیات قرآن به هنگام سختی‌ها روایت کنید. یا حتی می‌تونید روایتگر فعالیت‌های فرهنگی و قرآنی شهر و محله‌تون باشید. 🔹٢. قالب یادداشت: شما می‌تونید از منظر آیات قرآن به اندیشه یا تفکری، محصول فرهنگی‌ یا مسئلهٔ اجتماعی و سیاسی‌ای، در سطوح ملی و بین‌المللی نقد داشته باشید و اون رو تحلیل یا آسیب‌شناسی کنید. 🎁 خبر خوش اینکه به آثار برتر هدیهٔ نقدی تقدیم می‌شه و در ماه مبارک رمضان، توی صفحهٔ اینستاگرام و کانال‌های آیه‌جان منتشر خواهند شد. 🔸نکات مهم: زبان متن باید معیار (کتابی) و تعداد کلمات بین ٣٥٠ تا ٥٥٠ کلمه باشه و توی قالب word به همراه نام و نام خانوادگی و شماره تلفن همراه ارسال بشه. 📅 مدت زمان ارسال: تا پانزدهم اسفندماه 📲 آیدی ارسال در ایتا و تلگرام: @ayehjaan_support حالا اگه سؤالی دارید، بفرمایید بپرسید :) @ayehjaan

. دربارهٔ ناخودآگاه و ده دقیقهٔ پایانی قبل از خواب. @masture

. آنان که به من بَدی کردند، مَرا هوشیار کردند. آنان که از من انتقاد کردند، به من راه و رَسمِ زندگی آموختند. آنان که به من بی‌اعتنایی کردند، به من صبر و تَحمّل آموختند. آنان که به من خوبی کردند، به من مِهر و وفا و دوستی آموختند. پس خدایا! به همه‌ی اینان که باعث تَعالیِ دنیوی و اُخروی من شدند، خیر و نیکیِ دنیا و آخرت عطا کن. شهید مصطفی چمران @masture

. دارم رتبهٔ سه نفر برتر را می‌بینم. اولین نفر که کاپ طلا گرفته، روزی چهارده ساعت برای اهدافش وقت گذاشته. توی ذهنم نمودارهایش را ترسیم می‌کنم. ساعتهایی که در طی روز وقت گذاشته، صبح و ظهر و شب. تعداد روزهایی که در هفته دویده و تعداد ماههایی که عمیقا جان کنده و ادامه داده. همه‌چیز پیش چشمانش هست و سر سوزنی از قلم نیفتاده. می‌روم سراغ نمودار خودم. بین زمانبندی‌های دیروز کادری هست که می‌گوید سی‌و‌شش دقیقه با اپلیکیشن بودی، بی‌اینکه وظیفه‌ای انجام داده باشی. تعجب می‌کنم. دیروز به خودم قول داده بودم، ثانیه‌ای را نسوزانم اما حالا سی‌و‌شش دقیقهٔ مجهول دارم که تکلیفش بعد از مرگ، روشن خواهد شد. فکر می‌کنم اگر آن دنیا، پروندهٔ عمرم را پیش چشمانم باز کنند و بگویند آن سی‌و‌شش دقیقه را صرف چرخیدن بی‌هدف در شبکه‌های اجتماعی، کینه‌های گذشته، حسادت به‌ آدمها و ناامیدی از خدا کرده‌ای، چه جوابی باید بدهم؟ برای دقیقه‌هایی که داشتم می‌دویدم و از دستم در رفته پاسخی ندارم. وای به حال آنهایی که می‌دانم و به عمد سوزانده‌ام... #خود_نوشت